perlu

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata sifat

perlu (ejaan Jawi ڤرلو, sebanding lebih perlu, superlatif paling perlu)

1. Utama bagi sesuatu benda.

Terbitan kata

• keperluan

Kata nama

perlu (ejaan Jawi ڤرلو, tidak berbilang)

1. Benda yang menjadi perlu.

Kata kerja

perlu (ejaan Jawi ڤرلو)

1. (transitif) Menjadi perlu; menjadi perkara utama.

Etimologi

Daripada bahasa Arab فَرْض (farḍ). Bentuk kembar bagi fardu.

Sebutan

• Kamus Dewan: per·lu
• AFA^(kekunci): [pə.lu]

Pautan luar

• "perlu" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata sifat

perlu

1. Utama bagi sesuatu benda.

Terbitan kata

• keperluan

Kata nama

perlu (jamak perlu-perlu)

1. Benda yang menjadi perlu.

Kata kerja

perlu

1. (transitif) Menjadi perlu; menjadi perkara utama.

Etimologi

Daripada bahasa Arab فَرْض (farḍ). Bentuk kembar bagi fardu.

Sebutan

• Penyempangan: pêr‧lu

AFA^(kekunci): [pər.lu]

Pautan luar

• “perlu” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.