နာမသိဒ္ဓိဇာတ်

ဧကကနိပါတ် - ၁၀။ လိတ္တဝဂ် -(၉၇) နာမသိဒ္ဓိဇာတ် အမည်ပြောင်းလို၍ အမည်ကောင်း ရှာဖွေစဉ် အမည်နာမဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုး မပြီးဟု သိသောလုလင် အကြောင်း။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု

မင်္ဂလာမကောင်း နာမည်ပြောင်း

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အမည်ပြောင်းလိုသော ရဟန်းတစ်ပါး ရှိလေ၏။ ထိုရဟန်းသည် အမည်အားဖြင့် ငယုတ်မာ ဖြစ်မည်၏။

သီတင်းသုံးဖော် ရဟန်းတို့သည် ထိုရဟန်းအား “င့ါရှင် ငယုတ်မာ သွားလော့၊ လာလော့၊ နေလော့၊ ထိုင်လော့” စသည်ဖြင့် ပြောဆိုနေကြကုန်၏။ ထိုအခါ ထိုရဟန်းသည် တစ်နေ့သ၌ သီတင်းသုံးဖော်တို့သည် ငါ့ကို ငယုတ်မာ၊ မယုတ်မာဟု ခေါ်ဝေါ်ပြောဆိုနေကြ၏။ ငယုတ်မာ ဟူသော အမည်မှာလည်း ကြားရာ၌ သုတိမင်္ဂလာ မဖြစ်၊ မင်္ဂလာရှိသော အမည်တစ်ခုကို ပြောင်းမည်ဟု ကြံစည်ကာ ဆရာ ဥပဇ္ဈာယ်တို့ထံကပ်၍ “အရှင်ဘုရား … တပည့်တော်၏ အမည်မှာ မင်္ဂလာမရှိ၊ သို့အတွက် မင်္ဂလာရှိသော အမည်တစ်ကို ပြောင်းပေးပါ” ဟု လျှောက်လေ၏။

ဆရာ ဥပဇ္ဈာယ်တို့လည်း “ငါ့ရှင် … အမည်ကား ပညတ်မျှသာ ဖြစ်၏၊ အမည်ဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးပြီးသည် မဟုတ်၊ ရှိရင်းအမည်ဖြင့်သာ တင်းတိမ်ပါ” ဟု ဆိုသော်လည်း ပြောင်းပေးရန်သာ အကြိမ်ကြိမ် လေဆာက်ထားလေ၏။

ထိုအကြောင်းသ် သံဃာ့ဘောင်၌ ထင်ရှားလာသဖြင့် တရားသဘင်ဝယ် ရဟန်းတို့ စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူပြီးလျှင် “ရဟန်းတို့ … ဤရဟန်းကား ယခုအခါ၌ သာ အမည်ပြောင်းလိုသည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌ လည်း ပြောင်းလိုဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသည်း။

အတိတ်ဝတ္ထု

သုတိမင်္ဂလာ စုံစမ်းရှာ

လွန်လေပြီးသောအခါ တက္ကသိုလ်ပြည်ဝယ် ဘုရားအလောင်းသည် ဒိသာပါမောက္ခ ဆရာကြီးဖြစ်၍ တပည့်ငါးရာတို့ကို ဗေဒင်သင်ကြားကာနေလေ၏။ ထိုဆရာကြီး တပည့်ငါးရာတို့အနက် တပည့်တစ်ယောက်ကား အမည်အားဖြင့် ငယုတ်မာ မည်လေ၏။

ထိုအခါ အပေါင်းအဖော်တို့သည် ငယုတ်မာအား ငယုတ်မာ သွားလော့၊ လာလော့၊ နေလော့၊ ထိုင်လော့ စသည်ဖြင့် ပြောဆိုကြကုန်၏။ ငယုတ်မာသည် ငါ့အမည်ကား ကြားရာ၌ သုတိမင်္ဂလာ မရှိ၊ မင်္ဂလာရှိသော အမည်တစ်ခုကို ပြောင်းမည်ဟု ကြံစည်ကာ ဆရာကြီးထံကပ်၍ “ဆရာကြီး … ကျွန်ုပ်အမည်ကား မင်္ဂလာမရှိပါ၊ မင်္ဂလာရှိသော အမည်တစ်ခုကို ပြောင်းပေးပါ” ဟု တောင်းပန်လေ၏။

ဆရာကြီးလည်း “အမောင် … အမည်သညာမှာ ခေါ်ဝေါ် ပညတ်မျှသာ ဖြစ်၏။ အမည်ဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးမပြီးနိုင်၊ သို့အတွက် ရှိရင်း အမည်ဖြင့်သာ ကျေနပ် တင်းတိမ်ပါ” ဟု ပြောဆိုသော်လည်း အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်နေသဖြင့် ဆရာကြီးက တစ်ဖန် “အမောင် … ကောင်းပြီး ပြောင်းပေးမည်၊ သင် ကျေနပ်သော အမည်တစ်ခုခုကို ရှာဖွေစုံစမ်းချေ” ဟု စေခိုင်းလိုက်၏။

သက်ရှည်ခေါ်ပြန် သေရပြန်

ငယုတ်မာလည်း ဆရာထံမှ ထွက်၍ မင်္ဂလာရှိသော အမည်ကို ရှာဖွေစုံစမ်းရန် အမြို့မြို့ အရွာရွာသို့ လှည့်လည်သွားလာလေသော် မြို့တစ်မြို့သို့ ရောက်လေ၏။ ထိုမြို့တွင် ငသက်ရှည် မည်သော ယောကျ်ားတစ်ယောက် သေ၍ ဆွေးမျိုးအပေါင်းတို့ သုသာန်သို့ အပို့သွားကြသည်ကိုမြင်လျှင် ငယုတ်မာသည် အနားသို့ကပ်ကာ “ဦးရီးတို့ … ဤသေသူ အမည်ကို ဘယ်လိုခေါ်ဝေါ်ပါသနည်း” ဟု မေး၏။ “အမောင်လုလင် … ငသက်ရှည် ခေါ်ပါသည်” ဟု ပြော၏။ “ဦးရီးတို့ … ငသက်ရှည် မည်သောသူလည်း သေရသေးသလော” ဟု မေးပြန်၏။ “အမောင် … ငသက်ရှည်မည်သောသူ ဖြစ်စေ၊ တခြားအမည်ရှိသောသူ ဖြစ်စေ သေရသည်ချည်း ဖြစ်၏။ အမည်ကား ပညတ်မျှသာ ဖြစ်၏။ အမည်ဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးမပြီးနိုင်။ သင်သည် မိုက်ယောင်တကား” ဟု ဆိုကြကုန်၏။

သူဌေးခေါ်က ဆင်းရဲလှ

ထိုသူတို့စကားကိုကြား၍ ငယုတ်မာလည်း အမည်၌ လျစ်လျူရှုကာ မြို့တွင်းသို့ ဝင်ပြန်ရာ အခမပေးနိုင်သော ကျွန်မကို အိမ်တံခါးဝတွင် တုပ်နှောင်ကာ ရိုက်နှက်ပုတ်ခတ်နေသည်ကို မြင်ပြန်လေ၏။ ခရီးသွားစဉ် အနားသို့ကပ်ကာ “အဆွေတို့ … ဤမိန်းမကို ဘာကြောင့် ရိုက်နှက်ပုတ်ခတ်နေကြသနည်း” ဟု မေး၏။ “အမောင် … အခ မပေးနိုင်လို့ ရိုက်နှတ် ပုတ်ခတ်ပါသည်” ဟု ပြော၏။ “အမည်က ဘယ်လို ခေါ်ပါသနည်း” ဟု မေး၏။ “မယ်သူဌေး ခေါ်ပါသည်” ဟု ပြော၏။ “အဆွေတို့ … မယ်သူဌေး မည်သောသူလည်း အခမပေးနိုင်ဘဲ ရှိရာသလော” ဟု မေးပြန်၏။ “အမောင် … မယ်သူဌေးမည်သောသူသည် လည်းကောင်း၊ တခြားအမည်ရှိသောသူသည် လည်းကောင်း ဆင်းရဲရသည်ချည်း ဖြစ်၏။ အမည်ကား ပညတ်မျှသာ ဖြစ်၏။ တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးမပြီးနိုင်။ သင်သည် မိုက်ယောင်တကား” ဟု ဆိုကြပြန်၏။

ငခရီးသည် မျက်စိလည်

ငယုတ်မာလည်း အမည်၌ အထူးသဖြင့် လျစ်လျူရှုကာ မြို့မှထွက်၍ ခရီးဆက်လက်ကာ သွားသည်ရှိသော် ခရီးအကြားဝယ် မျက်စိလည်၍ ခရီးမှားနေသူကို မြင်ပြန်၏။ အနားသို့ကပ်ကာ “အမောင် … အဘယ်သို့ သွားမည်နည်း” ဟု မေ၏။ “အရှင် … အကျွန်ုပ်မှာ မျက်စိလည် ခရီးမှားနေပါသည်” ဟု ပြော၏။ “အမည်က ဘယ်လိုခေါ်ပါသနည်း” ဟု မေးပြန်၏။ “မောင်ခရီး ခေါ်ပါသည်” ဟု ပြောသောအခါ “အမောင် … မောင်ခရီး ဟူသောအမည်ဖြစ်လျက် ခရီးမှားနေသေးရာသလော” ဟု မေးပြန်၏။ “မောင်ခရီး ဟူသောသူသည် လည်းကောင်း၊ တခြားအမည် ရှိသောသူသည် လည်းကောင်း ခရီးမှားကောင်းသည်ချည်းဖြစ်၏။ အမည်ကား ပညတ်မျှသာ ဖြစ်၏။ တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးမပြီး။ သင်သည် မိုက်ယောင်တကား” ဟု ဆိုပြန်၏။

အမည်သညာ ပညတ်သာ

ထိုအခါ ငယုတ်မာသည် အမည်၌ အလွန်လျစ်လျူရှုကာ ဆရာကြီးထံသို့ ပြန်လာ၏။ ဆရာကြီးလည်း ငယုတ်မာကို မြင်လျှင် “အမောင် … အမည်ရှာ၍ ရခဲ့ပါပြီလော” ဟု မေး၏။ “ဆရာကြီး … အသင်ရှည် မည်သောသူလည်း သေရသည်၊ တခြားအမည်ရှိသောသူလည်း သေရသည်။ မယ်သူဌေး မည်သောသူလည်း ဆင်းရဲရသည်၊ တခြားအမည်ရှိသောသူလည်း ဆင်းရဲရသည်။ မောင်ခရီး အမည်ရှိသူလည်း ခရီးမှားရသည်၊ တခြားမည်ရှိသူလည်း ခရီးမှားရသည်။ အထူးအခြား မရှိ။ အမည်ကား ပညတ်မျှသာ ဖြစ်၏။ တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးမပြီးနိုင်။ ကံသာလျှင် အကျိုးပြီးနိုင်သည်။ တစ်ပါးသောအမည်ကို အလိုမရှိ၊ ရှိရင်းစွာ အမည်သာ ဖြစ်စေတော့” ဟု အကြောင်းစုံ ပြောလေ၏။

ဆရာကြီးလည်း တပည့်တို့အား -

“အမောင်တို့ … အသက်ရှည် သေရသည်ကို လည်းကောင်း၊ မယ်သူဌေး ဆင်းရဲရသည်ကို လည်းကောင်း၊ မောင်ခရီး ခရီးမှားရသည်ကို လည်းကောင်း မျက်မြင်ဒိဋ္ဌ ဖြစ်ခဲ့သဖြင့် ငယုတ်မာသည် ပြန်လာခဲ့ချေပြီ” - ဟု မိန့်တော်မူကာ အမည်သညာမှာ ခေါ်ဝေါ်ကာပမတ္တပညတ်မျှသာ ဖြစ်၏။ အမည်ဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာ အကျိုးမပြီးနိုင်။ ကံဖြင့်သာ အကျိုးပြီးနိုင်သည်ဟု အဆုံးအမ ပေးတော်မူ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

အမည်ပြောင်းလိုသော ရဟန်းသည် - ထိုအခါ အမည်ပြောင်းလိုသော လုလင်။

ဒိသာပါမောက္ခဆရာသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) အမည်သညာ၊ ဟူသည်မှာ၊ ခေါ်ကာ မတ္တပင်။

(၂) အမည်ဖြင့်ကား၊ ကျိုးမများ၊ ကျိုးများကံဖြင့်ပင်။

နာမသိဒ္ဓိဇာတ် ပြီး၏။

• • • ^[၁]