ဝိနီလကဇာတ်

ဒုကနိပါတ် - ၁။ ဒဠှဝဂ် -၁၆၀- ဝိနီလကဇာတ်။ ။ ဝေဒေဟမင်းကြီးကို တုပမိ၍ မစင်ပုံနားသို့ အပို့ခံရသော ကျီးဟင်္သာအကြောင်း။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု

ဘုရားအတုပြု ပျက်စီးမှု

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဒေဝဒတ်သည် ဂယာသီလတွင် နေလေ၏။ ရှင်သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မောဂ္ဂလာန်တို့ လာသောအခါ ဘုရားအတုပြု၍ အိပ်လတ်သော် ရှင်သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မောဂ္ဂလာန်တို့သည် တရားဟော၍ မိမိတို့ တပည့်ရဟန်းတို့ကို ခေါ်ဆောင်ကာ ဝေဠုဝန်ကျောင်းတော်သို့ ပြန်ကြကုန်၏။

မြတ်စွာဘုရားသည် ရှင်သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မောဂ္ဂလာန်တို့ကို “ချစ်သား သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မောဂ္ဂလာန်တို့ ... ဒေဝဒတ်သည် သင်တို့ကိုမြင်လဆင် အဘယ်သို့ပြုသနည်း” ဟဟု မေးတော်မူလျှင် “အရှင်ဘုရား ... မြတ်စွာဘုရား အတုကိုပြု၍ ကြီးစွာ ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကြောင်းကို လျှောက်ထားကြကုန်၏” မြတ်စွာဘုရားသည် “ချစ်သား သာရိပုတ္တရာ ဒေဝဒတ်သည် ယခုအခါ၌သာ ငါဘုရား၏အတုပြု၍ ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်သည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

အတိတ်ဝတ္ထု

ဟင်္သာနှင့်ကျီးညား သားတစ်ယောက်ဖွား

လွန်လေပြီးသောအခါ ဝေဒဟတိုင်း မိဓိလာပြည်ဝယ် ဝေဒဟမင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည်ဒေဝဟမင်း မိဖုရားကြီးဝမ်း၌ ပဋိသန္ဓေတည်၍ ဖွားမြင်ပြီးလျှင် အရွယ်ရောက်သောအခါ တက္ကသိုလ်ပြည်၌ အတတ်ပညာ အလုံးစုံတို့ကို သင်ကြားတတ်မြောက်၍ အဖမင်းကြီး သေလွန်သဖြင့် မင်းအဖြစ်သို့ ရောက်လေ၏။

ထိုအခါ ရွှေဟင်္သာတစ်ကောင်သည် ကျက်စားရာအရပ်၌ ကျီးမနှင့် ပေါင်းဖော်ရာ သားတစ်ကောင် မွေးဖွားလေ၏။ ထိုသားငယ်ကို အမိနှင့်လည်း လုံးလုံးမတူ၊ အဖနှင့်လည်း လုံးလုံးမတူ၊ မညိုမရွေသော အဆင်းရှိသည့်အတွက် ဝိနီလကဟု အမည်မှည့်လေ၏။ ရွှေဟင်္သာမင်းသည် သားငယ်ဝိနီလကကို မပြတ်လာ၍ ကြည့်လေ့ရှိ၏။

ဟင်္သာညီနောင် ညီငယ်ဆောင်

ထိုရွှေဟင်္သာမင်းအား ဝိနီလကမှတစ်ပါး သားဖြစ်သော ဟင်္သာနှစ်ကောင်တို့လည်း ရှိကုန်၏။ ထိုရွှေဟင်္သငယ်တို့သည် အဖရွှေဟင်္သာမင်း လူတို့နေရာသို့ မပြတ်သွားသည်ကို မြင်ကြလျှင် ဖခင်အား “ဖခင် ... အဘယ်ကြောင့် လူတို့ နေရာသို့ မပြတ်သွားသနည်း” ဟု မေးလေ၏။ “ချစ်သားတို့ ... ဖခင်မှာ ကျီးမတစ်ကောင်နှင့် ပေါင်းဖော်၍ရသော ဝိနီလက မည်သော သားတစ်ကောင်ရှိသည်။ ၎င်းသားကို ကြည့်ရှုရန်သွားသည်” ဟု ပြောလေ၏။ “ဖခင် ... ဝိနီလကကား ဘယ်အရပ်မှာ နေသနည်း” ဟု မေး၏။ “ချစ်သားတို့ ... ဝေဒဟတိုင်း မိဓိလာပြည်နှင့် မနီးမဝေးဖြစ်သော ထန်းပင်ဖျားတစ်ခုမှာ နေသည်” ဟု “ဖခင် ... လူတို့နေရာ၌ ရွံရှာဖွယ် ရှိသည်၊ ဘေးဘျမ်းနှင့်တကွ ဖြစ်သည် ဖခင် မသွားပါလင့်၊ ကျွန်ုပ်တို့သွား၍ ယူလာပါမည်” ဟု ပြောဆိုကာ ဖခင်ပြောလိုက်သော အမှတ်သညာဖြင့် ဝိနီလကထံ သွားကြကုန်၏။

မင်းဟုထင်ကာ ပြောဆိုရာ

ရွှေဟင်္သာ ညီနောင်တို့သည် ဝိနီလကိုတွေ့လျှင် တုတ်တံတစ်ခုတွင် ဝိနီလကကို စီးစေ၍ တုတ်တံဖျား အစွန်း နှစ်ဘက်တွင် တစ်ဖက်တစ်ကောင်စီ နှုတ်သီးဖြင့် ကိုက်ချီကာ မိဓိလာမြို့ပေါ် ကောင်းကင်ခရီးဖြင့် ယူဆောင်သွားကြလေ၏။ ထိုအခါ ဝေဒဟမင်းကြီးသည် အလုံးစုံဖြူသော သိန္ဓောမြင်းလေးစီးကသော ရထားကို စီးနင်းကာ မြို့ကို လက်ယာရစ် လှည့်လည်တော်မူ၏။

ဝိနီလကသည် ဝေဒဟမင်းကြီးကို မြင်လျှင် ငါကား ဤဝေဒဟမင်းကြီးနှင့် အဘယ်မှာ ထူးသနည်းဟု ကြံစည်လျက် -

မိဓိလာပြည်ကြီးကို သိမ်းပိုက်ကာ ဝေဒေဟတိုင်းကို အုပ်စိုးသော ဝေဒေဟမင်းကြီးကို အာဇာနည် သိန္ဓောမြင်းလေးစီးတို့ ယူဆောင်ကြသကဲ့သို့ ငါ့ကိုလည်း ဤရွှေဟင်္သာညီနောင်တို့သည် ဝိနီလက၏ စကားကို ကြားကြလျှင် အမျက်ထွက်၍ ဝိနီလကကို ဤအရပ်၌ ပစ်ချကာ သွားကြတော့မည်ဟု ကြံစည်ပြီးမှ ဤသို့ပြုသည်ရှိသော် ငါတို့အား ဖခင်သည် အဘယ်သို့ ဆိုလတ္တံ့နည်းဟု ကဲ့ရဲ့မည်မှ ကြောက်သောကြောင့် အဖထံသို့ ရောက်အောင် ယူဆောင်ပြီးလျှင် ဝိနီလကပြုသော အမူအရာကို ဖခင်အား ပြောကြားကြကုန်၏။

ဖခင်အမျက်ထ မစင်တွင်းကျ

ရွှေဟင်္သာမင်းသည် ဝိနီလကကို ပြင်းစွာ အမျက်ထွက်၍ “ဟယ် ဝိနီလက ... သင်သည် ငါ့သားတို့ထက် မြတ်သလော၊ သင်ကား ငါ့သားတို့ကို နှိပ်စက်ကာ ရထားတွင်ကသော သိန္ဓောမြင်းတို့ပမာ ပြုမူဘိ၏၊ မိ်မိ၏ပမာဏကို မသိလေ” ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် တစ်ဖန် ဝိနီလကအား -

“ဟယ် ဝိနီလက ... သင်ကား ဤရွှေဟင်္သာညီနောင်တို့ အစွမ်းဖြင့် ရောက်ရန်ခဲယဉ်းသော တောင်ချောက်ကြားသို့ ရောက်လာဘိ၏။ ဤအရပ်သည်ကား သင်၏ ကျက်စားရာ အရပ်မဟုတ်၊ သင်ကား မစင်စွန့်ရာ၊ အကောင်ပုပ်စွန့်ရာ၊ သင့်အမိ ကျီးမ ကျက်စားရာ ရွာနားသို့ သွားလေလော့” –

ဟု ခြိမ်းခြောက်ပြီးလျှင် ရွှေဟင်္သာငယ်တို့ကို “ချစ်သားတို့ .... သွားကြကုန်၊ ဤဝိနီလကကို မစင်စွန့်ရာ မိဓိလာမြို့နားတွင်ချ၍ ပြန်လာကြကုန်” ဟု စေလွှတ်လိုက်၏။ ရွှေဟင်္သာညီနောင်တို့လည်း အဖ စေခိုင်းသောအတိုင်း ပြုလုပ်ကြကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ဝိနီလကသည် - ယခုအခါ ဒေဝဒတ်။

ရွှေဟင်္သာညီနောင်သည် - အဂ္ဂသာဝကနှစ်ပါး။

ရွှေဟင်္သာမင်းသည် - အာနန္ဒာ။

ဝေဒေဟမင်းသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ဘုန်းဂုဏ်မတူ၊ ထိုသသူ၊ တုယူမပြုရာ။

(၂) ဘုရားတုလတ်၊ ဒေဝဒတ်၊ မြေဟပ်ဝီစိမှာ။

(၃) ဝေဒေတုပ၊ နီလက၊ ပြန်ရဘင်စွန့်ရာ။

ဝိနီလကဇာတ် ပြီး၏။

• • • ^[၁]