Allophoon
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Een Allopho(o)n (ooldgreeksch ἄλλος állos un φωνή phōnḗ, also ‚annerer Klang‘) betekent in de Spraakwetenschop ene Luudvariant vun en Phoneem. Anner Naams för Allophonen sünd ook Phoneemvarianten oder subphoneme Varianten.
Allophoontypen
Verscheden Allophoontypen sünd
- Fre’e Variatschoon
- De Varianten sünd gliekberechtigste Uutspraken vun dat Phoneem, t. B. dat Tungen- und Huuk-r op Hoog- un Plattdüütsch. De ünnerschhedliche Uutspraak verännert de Uutspraak nich.
- Kombinatoorsche Variatschlon
- De Varianten kaamt afhangig vun dat phonoloogsche Ümfeld op, t. B. dat ch, dat op Platt un Hoog na „hellen“ Vokalen (/iː/, /ɪ/, /aɪ̯/, /eː/, /ɛ/, /æː/, /æ/, /yː/, /ʏ/, /ɔʏ̯/, /øː/, /œ/) palataal is, na Achtervokalen man velar is.
- So‘n Slag Allophonenheet ol Allophonen in „komplementäre Distributschoon“.
Remove ads
Literatuur
- Karl-Heinz Best: LinK – Linguistik in Kürze mit einem Ausblick auf die Quantitative Linguistik. 5., dörkeken Oplaag. RAM Verlag, Lünsche 2008, S. 4. Kene ISBN. Kapitel: Phonetik und Phonologie (= Phonemik) des Deutschen, S. 3–8 und S. 12 f.
- Hadumod Bußmann (Ruutgever) ünner Mitarbeid vun Hartmut Lauffer: Lexikon der Sprachwissenschaft. 4., dörkeken und bibliograafsch verwiedert Oplaag. Kröner, Stuttgart 2008, ISBN 978-3-520-45204-7, Lemmta: Allophon, Phonem, Phonemanalyse.
- Theodor Lewandowski: Linguistisches Wörterbuch. Band 1, 2; 4. Oplaag. Heidelbarg 1984; ISBN 3-494-02020-5, ISBN 3-494-02021-3, Lemmata: Allophon, Phonem, Phonemanalyse.
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads