Bert Sakmann

Bert Sakmann (* 12. Juni 1942 in Stuttgart) is en düütsch Mediziner und Physioloog. Hüm wurr 1991 gemeensam mit Erwin Neher de Nobelpries för Physiologie oder Medizin tospraaken. Beid Wetenschapler kreegen den Pries för de Entwicklung vun den Patch-Clamp-Technik to de meettechnisch Beobachtung vun de Bewegen vun laaden Deelken dör de Zellmembran.^[1]

Bert Sakmann is ehmalger Direkter vun de Afdeelen Zellphysiologie an dat Max-Planck-Institut för medizinische Forschung in Heidelbarg. Sakmann habiliteer an de Georg-August-Universität Chöttingen un forsch an dat Max-Planck-Institut för biophysikalische Chemie in Chöttingen. Siet 2008 leit he de Emeritus-Grupp Funktionelle Anatomie einer kortikalen Säule an dat Max-Planck-Institut för Neurobiologie in Martinsried. Buterdem is he Baas vun de Sakmann-Forschungsgrupp an dat Institut för Neurowetenschapen vun de Technische Universität München.

1948 hett he de Volksschool in Lindau besöcht. Dat Abitur hett he 1961 an dat Wagenburg-Gymnasium in Stuttgart maakt. Ansluutend studeer he bit 1967 Medizin an de Universitäten in Tübingen, Freiburg, Berlin, Paris un München. Nah dat Medizinisch Staatsexamen an de Ludwig-Maximilians-Universität München wur he 1968 Medizinalassistent an de Universität München un Wetenschaplich Assistent an dat Max-Planck-Institut för Psychiatrie in München, Afdeelen Neurophysiologie bi Otto Detlev Creutzfeldt. 1971 gung he an dat University College London, dat Department of Biophysics, to Bernard Katz un hett 1974 sien Medizinische Dissertatschoon mit den Titel Elektrophysiologie der neuralen Helladaptation in der Katzenretina (Medizinische Fakultät vun de Universität Chöttingen) afslooten.

1974 gung he torüch to Otto Creutzfeldt, de intüschen an dat Max-Planck-Institut för biophysikalische Chemie in Chöttingen forschen dee. Siet 1979 weer he in de Grupp Membranbiologie Afdeelen fast Mitarbeiter. 1982 habiliteer he mit de Schrift Beobachtung von Transmitter-Rezeptor-Wechselwirkung auf molekularer Ebene: Hochauflösende Strommessungen an kleinen Membranarealen von Einzelzellen und zellfreien Membranfragmenten an de Medizinischen Fakultät vun de Universität Göttingen und wurr 1985 Direktor vun de Afdeelen Zellphysiologie an dat Max-Planck-Institut förr biophysikalische Chemie, Chöttingen. 1984 kreeg Sakmann den Adolf-Fick-Pries.^[2] 1987 wurr he Ordentlicher Universitätsperfesser an de medizinischen Fakultät vun de Universität Chöttingen un hüm wurr de Gottfried-Wilhelm-Leibniz-Pries vun de Düütsch Forschungsgemeenschap verleeht.

1988 wurr he korrespondeerend Liddmaat in de mathematisch-naturwetenschaplich Klass vun de Bayerische Akademie vun de Wetenschapen, 1988 Direkter vun de Afdeelen Zellphysiologie an dat Max-Planck-Institut för medizinische Forschung, Heidelbarg, ansluutend nehm he 1990 den Roop an de Fakultät för Naturwetenschapliche Medizin vun de Universität Heidelbarg an. Een Johr später wurr he in Heidelbarg Ordentlicher Universitätsperfesser an de Fakultät för Biologie. Mittlerwiele emeriteert wetenschaplich Liddmaat vun dat Max-Planck-Institut för medizinische Forschung, leit he siet 2008 en Emeritusgrupp an dat Max-Planck-Institut för Neurobiologie.

1983 wurr he mit den W. Alden Spencer Award uttekent, 1986 mit den Louisa-Gross-Horwitz-Pries, 1988 mit den Louis-Jeantet-Pries, 1989 mit en Gairdner Foundation International Award, 1991 mit den Ralph-W.-Gerard-Pries, den Harvey-Preis, de Carus-Medaille un den Landesforschungspries Baden-Württemberg. 1991 kreeg he gemeensam mit Erwin Neher, mit den he in Chöttingen tosommenarbeit harr, den Nobelpries für Physiologie oder Medizin für ihre Entwicklung einer Methode zum direkten Nachweis von Ionenkanälen in Zellmembranen zur Erforschung der Signalübertragung innerhalb der Zelle und zwischen den Zellen. 2006 kreeg he de Erasmus Medal vun de Academia Europaea.

Sakmann hett de Bert-Sakmann-Stiftung grünnd, de vun de Alexander von Humboldt-Stiftung verwalt wurrd. 1992 wurr he Korrespondeerend Liddmaat vun de Akademie vun de Wetenschapen to Chöttingen, Liddmaat vun de American Academy of Arts and Sciences un ordentlich Liddmaat vun de Academia Europaea.^[3] 1993 wurr he vun de Heidelbarger Akademie vun de Wetenschapen to’n Ordentlich Liddmaat un in de National Academy of Sciences wählt. In dat glieker Johr wurr he to’n Liddmaat vun de Düütsch Akademie vun de Naturforscher Leopoldina, siet 2008 Natschonale Akademie vun de Wetenschapen, wählt.

Van 2009 bit 2011 weer Sakmann Grünnensdirekter vun dat Max-Planck-Instituts för Biomedizin in Florida.^[4] Disse Inrichten is de eerste vun de düütsch Max-Planck-Sellschopp in de Vereenigte Staten.

Leven

Weblinks

Enkeld Nahwiesen

Wikiwand - on