Elvgermaansch

Elvgermaansch, Irminoonsch oder Erminoonsch is een Vörslag för ene Ünnergrupp binnen dat Westgermaansch, de op den düütschen Linguist Friedrich Maurer (1898–1984) torügggeet un de fröhen westgermaanschen Varietäten Ooldbaiersch, Ooldalemannsch, Langobardsch un Oolddöringsch ohoopfaat.

Begreep

De Begreep Irminoonsch geet op de Irminonen torügg, ene Grupp germaansche Stammen, de Tacitus in sien Germania nöömt Plinius de Öllere schrivt daarto, dat de Irmionen in’t Binnenland leevt, also wieder af vun de Rhien un de Noordsee.

Op de Grundlaag vun Plinius beschreev Maurer de Dialekten vun de Sueben, Bajuwaren, Alemannen un Langobarden as irmioonsch.

Theorie

Maurer bekeek dat klassische Stammboommodel för Spraakverwandschop as unpassig de Relatschonen twüschen de germaanschen besünners de westgermaanschen Spraken to beschrieven. Statts Ooldengelsch, Ooldnedderfranksch, Ooldsassisch, Ooldfreesch un Ooldhoogdüütsch as Telgen vun een gemeensam Oorwestgermaansch to seen, ünnerdeel Maurer de fröhen westgermaanschen Spraken na gemeensamen Markmalen in Dialektünnergruppen, de een egen Oorspraak as Schridd daartwüschen harrn

Maurer sien Klassifikatachoon vun de germaanschen Dialekten.

Kiek ook bi

• Noordseegermaansch
• Werser-Rhien-Germaansch