Ernest Shackleton

Sir Ernest Henry Shackleton [ˈɜɻnɛst ˈhɛnɻi ˈʃækəltən] CVO, OBE (Mil.), LL.D,^[1] OLH^[2] (* 15. Februar 1874 in Kilkea, County Kildare, Irland; † 5. Januar 1922 in Grytviken, Süüdgeorgien) weer en brietsch Polarforscher mit iersch Wuddels un en vun de belangriekst Persöönlichkeiden in dat Gollen Tiedöller vun de Antarktisforschen.^[3] He nehm an veer Antarktisexpeditschonen deel, vun de he bi dree ok de Baas weer.

Shackletons sien Signatur

Remove ads

Överblick

Sien eerst antarktischen Beleevnissen hett Shackleton as Darde Offzeer bi de Discovery-Expeditschoon maakt. Baas vun de Expeditschoon weer Robert Falcon Scott, de Shackleton wegen schienbaar gesundheidlich Problemen 1903 na Huus schickt hett.

Mit de Afsicht sien Ehr to redden keem Shackleton 1908 as Baas vun de Nimrod-Expeditschoon in de Antarktis torügg. In’n Januar 1909 stell he tosamen mit dree Begleiders en nee Rekord up un keem so dicht an en vun de beid geograafsch Eerdpolen as keen Minsch tovör, ehrdat se bi 88° 14′ N, 0° 0′ O un noch 180 km vun den Süüdpool weg ümkehren mussen. För disse Verdeenst hett König Edward VII. Shakleton to’n Ridder slaan.

Nadem dat de Norweger Roald Amundsen 1911 an de Süüdpool ankamen weer, richt Shackleton sien Oog up de letzt groot Upgaav, de in de Antarktisünnersöök noch bleven weer: Dwars dör den antarktischen Kontinent vun Küst to Küst över den geograafschen Süüdpool weg dörtolopen. Doch ok mit disse Expeditschoon, de as Endurance-Expeditschoon bekannt is, is he nich bit an’t Enn komen. Dat Expeditschoonsschipp is in de Weddellsee ünnergahn, nadem dat Packies dat Schipp kaputtdrückt harr. Mit sien aventüürlich Noodhölpaktschoon, för de Shackleton veel bekannter is, as för sien wetenschapelich Bidrääg to de Antarktisünnersöök, kunn he all Expeditschoonsdeelnehmers för den sekeren Dood bewahren.

1921 führ hüm de Quest-Expeditschoon en letzt Maal in antarktisch Water. Noch ehrdat sien Expeditschoon richtig anfungen weer, is Shackleton in Grytviken up Süüdgeorgien wegen enen Slag in’t Hart doodbleven un liggt up Wunsch vun sien Fru ok up dat Eiland begraven.

Afsehn vun sien Expeditschonen harr Shakleton een untofreden Leven sünner Rast un Roh. Up de Söök na Weeg, so gau as dat geiht groot Ansehn un Riekdom to kriegen, versöch he sik mit vööl egen Ünnernehmen enen Naam to maken, de hebbt man all keen Been op de Eer kregen un sünd fehlslaan. An’n Levensenn weer Shackleton hoog verschullt. Ofschoonst de Naroop in de Press em as Held fiert harr, hebbt de Lüüd sien Naam, anners sien Rivaal Scott, gau vergeten. Eerst üm de Johrdusendwenn wurr Shackleton sien Verdeenst weer updeckt.

Remove ads

Herkomen

Ernest Shackleton keem im Kilkea House,^[4] en Landhuus dicht bi Athy, as tweed vun teihn Kinner^[5] up de Welt. Sien Öllern weren de Grundbesitter Henry Shackleton (1847–1920) un de sien Fru Henrietta Letitia Sophia (boren Gavan, 1845–1929).^[6] Eng verbunnen mit sien later Leven is de Ümstand, dat de HMS Challenger op den Dag na sien Geboort as eerst Schipp mit tosätzlichen maschinellen Andriev över de süüdlichen Polarkreis föhren dee.^[7] Shackleton sien Vörfohren vun Vaders Sied, de hör Lien sück bit in dat 13. Johrhunnert torüggverfolgen lett, weren Quäker ut de noordengelsch Graafschap Yorkshire, de all sied1720 in Irland leven deen.^[8] Mit den engelschen Seefohrer Martin Frobisher weer he wiedlopig verwandt.^[9] Shackleton sien eenzig Bröör Francis^[10] (nöömt Frank, 1876–1941) keem 1907 in Verdacht, dat he an den Roov vun de irisch Kroonjuweelen bedeligt weer.^[11]

Dat Motto vun de Familie Shackleton, de hör Naam sück vun een lütt Dörp dicht bi Heptonstall in Yorkshire afleidt, is „Fortitudine Vincimus“ (in‘t Engelsch: „by endurance we conquer“, sovööl as: „Dör Utdüür to’n Sieg“).^[12] Dat Familienwapen, dat sied rund 1600 besteiht draggt dree gollen Spangen up roden Grund.^[12]

Faken wurr versöcht, Shackleton sien Charakter vun sien Herkomen aftoleiden, man na Ansicht vun sien Biographen Margery un James Fisher drippt dat nich to kort beschreven.^[13]

Remove ads

Fröh Levensjohren

Kindheid un Jöögd (1874–1890)

Wegen de Land War un allgemeen de Ünnergang vun de Bueree in Irland to’n Enn vun dat 19. Johrhunnert hen, hett sück Shackleton Vader besloten, en nee Beroop to söken. 1880 truck de Familie na Dublin, wo Henry Shackleton an dat Trinity College in de tokomen veer Johren Medizin studeer. In’n Dezember 1884 hett de Familie Irland verlaten, un Shackleton sien Vader hett en Praxis as Dokter in Croydon nich wied vun London apen maakt. Na söss Maand hett he de man ok all weer upgeven, man hett dat dann trechtkregen sük in Sydenham as Dokter daal to laaten.^[14]

Sied fröhest Jöögd weer Ernest Shackleton heel van Böker un dat Lesen andaan. Togang to Literatur un Lyrik kreeg he dör sien Vader. Besünners de Avetdüürerromaans vun George Alfred Henty (1832–1902) un vun Jules Verne behagen hüm.^[15] Sien leevst Book schall Life with the Esquimaux^[16] vun de Polarforscher Charles Francis Hall ween hebben.^[17] Ümdat he heel geern na verburgen Schatten söch, sien Drang na Unafhängigkeit, de al fröh to seen weer, un sien Drift, de anner mitrieren kunn un hüm ok as Utwussen bewohrt bleev, sünd vööl Anekdoten överlevert. To Anfang vun sien Schoolloopbahn wurr Shackleton vun en Schoolmeistersche tohuus ünnericht. Sieddem dat de Familie in Sydenham wahnen dee, hett he de Fir Lodge Preparatory School besöcht. Sien Mitschölers hebben hüm as för sien Öller groot un kräftig baut un as fründlich un goodsunnen beschreven.^[18] He harr man ok kribbelig un körtkoppt und brruuk ok woll maal de Füüst, wenn een wat Slects över sien Heromen oder sien irischen Akzent seggt hett.^[19]

Bi Sömmerdag 1887 is Shackleton an dat beropen Dulwich College wesselt. Den Ünnerricht, op den de Grootmachtsanspröök vun dat British Empire groten Inflood nehmen un to den sien wichtigst Bausteen christlich Militarismus un militärisch Döögden tellen deen,^[20] beschreev Shackleton sülvst as langwielig. Över Geografie un Literatur hebb ik in de School nie vööl lehrt.^[21] Sien Schoolmeisters bekeken hüm nich as besünners gooden Schöler, den he scheer sück en Schiet wat um den Ünnerricht.^[22] Shakleton hett man liekers 1890 as de Fievtbest vun 30 Schölers sien Johrgang afsloten.^[23]

Deenst bi de Hannelsmarine (1890–1901)

Shackleton sien Vader wull eegentlich, dat he Medizin studeert. He hett denn man doch inwilligt, dat sien Söhn in de Seefohrt sien Utkomen söken kunn. Um dat he man en Lehr up de Britannia, dat Schoolschipp vun de Royal Navy, nich betahlen kunn, hett he den 16-johrigen Ernest na de Hannelsmarine schickt.^[24] Shackleton hüür in’n April 1890 in Liverpool as Seekadett up de Hoghton Tower,^[25] en Rahsegler vun de North Western Shipping Company, an.^[26] In den tokomen veer Johr hett he dat Schippshandwark vun Grund up lehrt, hett feern Länner besöcht un harr Umgang mit Minschen uut verschedenst Länner un Schichten.^[27] Glieks de eerst Reis führ hüm winterdaags bi swoor Storms um Kap Hoorn na Valparaíso un Iquique, wo dat Schipp söss Week lang löscht un nee Fracht an Boord nohmen wurr. Dorbi hett Shackleton ok lehrt, wu man Fracht mit Hülp vun Bööt ahn Schaden tüschen en Schipp un de Küst hen un her transporteert – Techniken, de he bi sien latern Expeditschonen good bruken kunn.^[28] An dree Seereisen up de Hoghton Tower hett Shackleton deelnohmen, bevör he in’n Juli 1894 an de Seefohrtschool in London gung un dor up den 4. Oktober dat Examen as Tweed Offzeer bestahn hett.^[29]

En Schoolfrüend vun dat Dulwich College harr Shackleton in’n November 1894 den Posten vun en Darten Offzeer up dat Trampschipp Monmouthshire mit Kurs na Feern Oost vermiddelt. En tweed Reis up dat sülvig Schipp führ hüm na China.^[30]

Up de 24. Januar 1895, as Shackleton in’n Indischen Ozean weer, is Carsten Egeberg Borchgrevink mit de Antarctic-Expeditschoon bi dat Cape Adare an Land gahn un stell för sück de Anspröök, dat he as eerst Minsch de Foten up antarktisch Fastland sett hett.^[31] De Tofall wull dat, so as Shackleton later vertell, he akkeraat to diss Tied besloten harr, dat he Polarforscher warrn wull.^[32]

As he 1896 vun sien tweed Reis up de Monmouthshire torügg keem, hett he dat Examen as Eerst Offzeer afleggt. Na sien Tied as Tweed Offzeer up de Flintshire, en Dampschipp vun de Welsh Shire Line, kreeg he 1898 toletzt in Singapur dat Kapitänspatent.^[33] As Anstellten vun de Union-Castle Line weer Shackleton dann up dat Lienschipp Tantallon Castle^[34] in’n Post- un Passagierverkehr tüschen Southampton un Kapstadt togang. En Schippskamerad beschreev hüm as wied weg vun den Charakter, de normaal jung Offzeren hebben, egenlöpersch man nich körtof, na Keats un Browning ziteert, en Mengsel ut Fienföhligkeid un Aggressivität un doch sympathisch.^[35] As 1899 Buren-Krieg uutbrok, wurr Shackleton Dard Offzeer up de Tintagel Castle^[36] för den Transport vun Suldaten in de Kapkolonie. In Kapstadt is he dorbi mit Rudyard Kipling tosomendrapen, den he as bekenntt Co-Schriever för sien eerst egen Book winnen wull.^[37]

So as ok sien later Rivale Robert Falcon Scott, de sück in de Routin vun de Royal Navy inklemmt föhl, harr ok Shackleton nich dat Geföhl, dat in de Hannelsmarine sien ehrgierigen Afsichten stillen kunn. En Kolleeg bi de Union-Castle Line see later över hüm: Hüm kiddel de Chance, ut de Monotonie uut Methood un Routin uttobreken – ut en Levend, dat sien Individualität eenmaal utdoovt harr.^[38] Kört nadem dat he to’n Fellow vun de Royal Geographical Society beropen wurr, fung Shackleton sien Karrier as Opdecker an, ook um dat he se de Chance seeg, dat riek un bekannt warrt. In’n März 1900 hett he den Armeeleutnant Cedric Longstaff (1876–1950) kennen lehrt, de sien Vader Llewellyn Longstaff (1841–1918) en vun de Sponsoren för de Discovery-Expeditschoon weer.^[39] Shackleton hett sien Fründschap to Cedric bruukt, sück bi de sien Vader as Deelnehmer an de Discovery-Expeditschoon to bewarven. Shackleton hett mit sien Iever op Longstaff Indruck maakt, so dat he Sir Clements Markham, den Scheermherr vun de Expeditschoon, anwiest hett, dat he Shakleton as Expeditschoonsdeelnehmer goodheten deit. Op’n 17. Februar 1901 kreeg Shackleton den Posten vun de Darden Offzeer up dat Expeditschoonsschipp Discovery. Kört dorup wurr he to’n Ünnerleutnant vun de Royal Naval Reserve (RNR) beropen.^[40] So keem Shackleton sien Deenst bi de Hannelsmarine to Enn.^[41]

Remove ads

Deelnahm an de Discovery-Expeditschoon (1901–1903)

De National Antarctic Expedition, as de Discovery-Expeditschoon offiziell betekent wurr, gung up Sir Clements Markham torügg, den dormaligen Präsidenten vun de Royal Geographical Society. De Reise sull de Antarktis allgemeen wetenschaplich un geograafsch utforschen.^[42] De Offzeer vun de Royal Navy Robert Falcon Scott, de eerst kört tovör dat Bahntje as Fregattenkaptein kregen harr, hett de Reis leid.^[43] Ofschoons dat Schipp Discovery nicht to de Royal Navy hörrn dee, weer Scott vun de Schippsmannschap verlangen, dat de Offzeren un de wetenschaplichen Expeditschoonsdeelnehmers, sück de in de Disziplin, so as hör in de britisch Kriegsmarine begäng weer, ünner to örnen.^[44] Shackleton hett dat so akzepteert, ofschoons he sied Schooltieden militärischen Drill partuu neet of kunn un dorför en free Leidwies sünner Dwang leever harr.^[45] Sien Upgaven weren dat Ünnersöken vun dat Seewater, dat Versörgen vun de Offzeersmesse un he weer för den Frachtruum, de Lagerbestannnen tostännig.^[46]

Nadem de Discovery an’n 6. August 1901 von Cowes ut in See steek, keem se na Tüschenstatschonen in Kapstadt un dat neeseelännsch Lyttelton in’n Januar 1902 an den Rand vun dat antarktisch Ross-Schelfies an. Nadem dat Schipp in en lütten Bucht ankert harr, nehm Shackleton an’n 4. Februar an en Ballonupstieg up de Schelfiestafel deel un hett dor de eerst Luftupnahmen in de Antarktis bi maakt.^[47] Nadem se dat Winterquarteer an den McMurdo Sound upslaan harrn, ünnernehm he tosamen mit de Wetenschapsoffzeren Edward Wilson un Hartley Travers Ferrar de eerst Exkurschoon mit Sleden na en seker Weg över dat Schelfies för den plaanten Marsch to’n Süüdpool to söken.^[48] Buterdem weer he in’n Winter 1902, as de Discovery vun dat Packies insloten wurr, Rutgever vun dat Expeditschoonsmagazin The South Polar Times.^[49] Na Ansicht vun den Schippssteward Clarence Hare weer Shackleton dör sien undwungen Oort un Wies bi de Mannschap de beleevteste Offzeer.^[50] För de Annahm, Shackleton weer as Baas vun de Mannschap in Konkurrenz to Scott treden, hett dat man nie nich en Bewies geven, de Hand un Foot hett.^[51] Scott hett Shackleton utsöcht, dat he mit hüm un Edward Wilson den Marsch na Süüden över dat Ross-Schelfies to ünnernehmen kann. De Süüdpool weer nich dat würkelk Enn, wenngliek dat för Scott vun bannig wichtig weer, dat se en mögelk wied na Süüd kommt.^[52] Dat Scott just Shackleton utsöcht hett, wiest up de een Sied dat groot Vertroon, dat de Baas vun de Expeditschoon in sien Darten Offzeer harr.^[53] Up de anner Sied harr dat amenn wegen de grundverscheeden Charakter vun de beid nich slechter utfallen kunnt.^[54]

Eerst Marsch na Süüden

De Marsch, den Scott later as en Verbinnen ut Spood un Scheitern^[55] betekent hett, fung an’n 2. November 1902 an. Shackleton, Scott un Wilson hebbt en nee Süüdrekord reckt, as se an’n 30. Dezember 82°17'S recken deen un dormit de Leistung vun Carsten Egeberg Borchgrevinks van‘ 16. Februar 1900 (78°50'S^[56] ) överboten hebbt.^[57] Hör Vörankommen wurr dör de fehlen Erfohren in’n Umgang mit Schleddenhunnen^[58] un dör den Umstand, dat tallriek Deerten an verdorven Foor krank wurrn deen, bannig stuurder.^[59] All 22 Hunnen sünd wiels den Marsch storven. Up den Trüggweg is woll wat passeert, deren Utwirken up dat persöönlich Verhältnis tüschen Shackleton un Scott noch hüüd kontrovers diskuteert wurrnn. Ahn Twiefel is, dat de dree Mann tonächst an tietwielig Schneeblindheit, Verfreesen un toletzt ok an Skorbut lieden deen. Hiervun besünners bedraapen weer Shackleton, de toletzt nich mehr in de Laag weer, bi dat Trecken vun den Schledden mittowarken. Na Scott sien later Angaaven muss Shackleton sogor över lang Strecken up den Schledden transporteert wurrn.^[60] Shackleton hett disse Dorstellen aber wedderspraaken^[61] un wurr dorbi dör de Daagbookindraagen vun Edward Wilson bestätigt.^[62]

An’n 4. Februar 1903 hebbt de dree Mann denn hör Basislager up de Hut-Point-Halfinsel reckt. Na en Ünnersööken vun Shackleton dör den Expeditschoonsdokter Dr.Reginald Koettlitz, de ahn eendüüdigen Befund bleev, hett Scott entscheeden, Shackleton up dat Schipp Morning, dat as Ersatz för de Discovery siedJanuar 1903 in’n McMurdo Sound vör Anker leeg, na Huus to schicken. Scott schreev: In sien gegenwärtigen Gesundheitstostand sull he [Shackleton] kien wieder Risiko vun de Mühsal ingahn.^[63] Mögelkerwies weer Scott sien eegentlich Motiv sien Arger över Shackleton sien Beleevtheit bi anner Expeditschoonsdeelnehmer, so dat he in de vermeentlich Erkrankung en willkommen Gelegenheit funn, en lästigen Rivalen lostowurrn.^[64]^[65] Johren later, as de dree Polarridder^[66] all nich mehr leven deen, hett Scott stellvertreden Expeditschoonsleiter Albert Borlase Armitage behaupt, Shackleton harr hüm anvertroot, dat dat tüschen den un Scott up den Weg na Süüden to‘n handfasten Striet komen weer.^[67] Ferner harr luut Armitage Scott den Expeditionsarzt droht: Wenn he [Shackleton] nich krank na Huus fohrt, wurrd he unehrenhaft entlaaten.^[68] För Armitage sien Ütern finnen sück aber kien wiedere Henwiesen. Shackleton verhull sück aber loyal to Scott, bit de hüm in de sien Book The Voyage of the Discovery van 1905 mehrfak vun baben heraf as uns Invalide beteken dee.^[69] Beid Polarforscher hebbt sück woll in de Apenlichkeit vull Respekt un Höflichkeit behannelt^[70], doch na sien Biographen Roland Huntford (* 1927) weer Shackleton sien Hollen to Scott siether präägt vun Verachten un Afneegen. Sien verletzt Stolt verlang dornah, in de Antarktis torüchtogahn un Scott to överdrapen.^[71]

Remove ads

Trüggkehr in dat Zivilleven (1903–1907)

Shackleton hett de Antarktis an Bord vun de Morning an’n 2. März 1903 verlaten. Tovör harr he noch vergevens versöcht, sien Ünnergeven Charles Reginald Ford dorto to bewegen, an sien Stäe na Huus to fohren, um dat Shackleton de sien Posten as Tahlmeester an Bord vun de Discovery övernehmen to können.^[72] Na en körten Verhollensurlaub in Neeseeland is he na Tüscheninupenhollen in San Francisco un New York torügg na England fohren, wo he in’n Juni 1903 indrapen is.^[73] Dor wurr he na sien Ankunft as eerst Trüggkehrer vun de Expeditschoon all verwacht. De Admiralität weer up Informatschonen u teerst Hand anwiest, um wiedere Vörkehren för dat Retten vun de up de Ross-Insel vun’t Ies inslooten Männer to drapen.^[74] Mit dat Inverständnis vun Markham nehm Shackleton en befrist Stäe för dat Utrüsten un Beladen vun dat tweet Rettensschipp, de Terra Nova, an, hett aber dat Angebot aflehnt, as Eerst Offzeer in de Antarktis torüchtokehren. Besünners good för sien Geföhl weer aber, dat en Dokter vun de Admiralität hüm för deenstdörgend verkloort harr.^[75] Stattdessen hulp he bi de Utstatten vun de argentiensch Korvette Uruguay to dat Retten vun de in Not komen M#nner vun de Nordenskjöld-Expeditschoon.^[76] Shackleton sien Versöök, en düersam Anstellen bi de Royal Navy to kriegen, is trotz Förspraak vun Markham un William Huggins, den Präsidenten vun de Royal Society scheitert.^[75]

Af Harvst 1903 hett Shackleton as Journalist un Mitherutgever vun dat 1898 vun den Verleger Sir Arthur Pearson (1866–1921) grünnd Royal Magazine arbeit, hett disse Tätigkeit all aber na en paar Week upgeven, wiel he mit disse Upgaav nich utlast weer.^[77] Na en Vördragsreise to de Discovery-Expeditschoon na Dundee un Aberdeen wurr hüm mit Stütt vun sien Früend Hugh Robert Mill (1861−1950)^[78] de siedkört Tied free ween Stäe vun den Sekretär un Schatzmeister vun de Royal Scottish Geographical Society (RSGS) anboden, de he an’n 14. Januar 1904 antreden hett.^[79] Dör de Heiraadt an’n 9. April vun dat sülvig Johr mit Emily Dorman (1868−1936), de he all sied1897 kennen dee, stell sück ok privat Glück in. In’n Februar 1905 keem Shackleton sien eerst Söhn Raymond (1905−1960) to Welt un in’n Dezember 1906 wurr sien eenzig Dochter Cecily (1906−1957) boren.^[80]

In’n Februar 1906 leet sück de in geschäftlichen Dingen völlig unerfohren Shackleton up en dubioos Spekulatschoonsgeschäft för den Transport vun russch Truppen vun Wladiwostok he nto de Oostsee en, dat aber nicht tostannen keem.^[81] Doröver herut hett he denn ahn Spood versöcht, bi de Wahlen to‘n House of Commons 1906 as Kandidat vun de Liberal Unionisten in Dundee in der Politik Foot to faaten.^[82] Toletzt hett hüm de Industrielle William Beardmore to’n Sekretär vun en Kommission maakt, de sück mit de Konstruktschoon vun nee Gasmotoren befaaten dee. Sien Upgaav bestunn dorin, Beardmore sein Kunnen um den Bort to gahn un sien Beropskollegen in London un Glasgow bi Luun to hollen.^[83]^[84]

Trotz disse finanziell sekert Anstellung hett Shackleton sien Teel, als Baas vun en eegen Expeditschoon weer in de Antarktis torüchtokehren, wiederhen verfolgt. Beardmore hett hüm en Börgschap vun £ 7000 (umrekend 2009: 615.000 €) för dit Ünnernehmen toseggt.^[85] Wiedere Investoren bleeven allerdings vöreerst ut. Dennoch hett dat Shackleton waagt, in’n Februar 1907 sien Plääns de Royal Geographical Society vörtostellen. En nipp un nau Översicht hett he kört dorna in dat Geographical Journal.^[86]^[87] bekannt maakt.

Remove ads

Nimrod-Expeditschoon (1907–1909)

Shackleton sien eerst eegen Forschensreis harr de Naam British Antarctic Expedition. Ut wetenschaplich Sicht wurr se to sien bedüüdenst Ünnernehmen. Nie tovör wurr en grötter Rebeet vun dat bither unbekannt antarktisch Fastland utkundschaft. Fehlerhaft kartographisch Vermeeten vun de Discovery-Expeditschoon^[88] wurrn dorbi richtig maakt. Shackleton sien leiten Bioloog James Murray führ de eerste umfaaten Studie to de antarktisch Söötwaterprotozoen un nedderen Mehrzellern dör.^[89]

Vun Anfang an harr Shackleton mit groot Finanzeerensproblemen to kämpen, wiel tonächst weder de Royal Geographical Society, noch de britisch Regeeren Geld tot o Verfügung stellen deen. He sück na Kräften anstrengt, neben Beardmore wiedere Sponsoren ut sien wohlhabenden Früendens- un Bekanntenkreis to finnen. Dorto hör ünner annern de eerst 20-johrig Sir Philip Brocklehurst, de sück sien Deelnahm an de Expeditschoon dör en Spende vun £ 2000 (2009: 175.000 €) köfft hett.^[90]

As Hööftteel vun de Reis harr Shackleton dat Recken vun den geograafschen un den antarktischen magnetischen Süüdpool utgeven.^[91] Wenig Week bevör dat Expeditschoonsschipp Nimrod in’n August 1907 vun Cowes ut na Neeseeland upbreken dee, hett Robert Falcon Scott sien ehmaligen Ünnergeven dat Verspreeken afrungen, sück vun den McMurdo Sound feerntohollen, wiel Scott disse Region för sück as hoheitliches Operatschoonsrebeet för en wiedere eegen Antarktisexpeditschoon beanspreeken dee. Shackleton hett sück mit Wedderwillen inverstahn verklort, sien Winterquartier entweder an de Barrier Inlet oder up de Edward-VII-Halfinsel to söken.^[92]

An’n Neejohrsdag 1908 hett de Nimrod den Haben vun Lyttelton verlaten. Um Köhlen to spooren, wurr dat Schipp dör den Damper Koonya bit to‘ süüdlichen Polarkreis schleppt. Shackleton harr de Eegnersellschopp vun de Koonya un de neeseelännsch Regeeren dorto överreden kunnt, de dorför anfallen Kösten to dragen.^[93] An’n 23. Januar keem de Schelfiesbarriere in Sicht. So as dat mit Scott afmaakt wurrn weer stüer de Nimrod den ööstlichen Afsnitt vun de Barriere an. Shackleton muss faststellen, dat sück dat Barrier Inlet siedde Tieden vun de Discovery-Expeditschoon to en grooten Bucht utwiet harr, de wegen de dor sehn groot Antall vun Walen Bay of Whales döfft wurr.^[94] Upgrund vun de andraapen instabilen Iesverhältnisse in de Bucht hett Shackleton dat Uprichten vun dat Winterquarteer up de Schelfiestafel utslooten. Nadem ok de Vörstööt to de Edward-VII-Halfinsel dör Drieviesmassen verhinnert wurr, hett he sück denn doch, entgegen dat Afmaaken mit Scott doch to’n McMurdo Sound to fohren. AOk wenn nich all Expeditschoonsdeelnehmer de glieker Meenen weren, so entsprung disse Entscheeden na de later Dorstellen vun den Tweeten Offzeer Arthur Harbord folgend blots den gesunden Minschenverstand.^[95] Scott dorgegen seech sück vun Shackleton täuscht un hett hüm as berofsmäßigen Lügner beschimpt.^[96]

De McMurdo Sound wurr an’n 29. Januar 1908 reckt, doch entgegen de eegentlich Plaan kunn de Nimrod wegen dicht Packies nich bit to de old Basis vun de Discovery-Expeditschoon up de Hut-Point-Halfinsel vördringen. Stattdessen wurr dat Winterquartier wieder nöördlich an dat Cape Royds up de Westsiet vun de Ross-Insel erricht.^[97] Trotz widriger Bedingungen weer de Stimmung ünner de Expeditschoonsdeelnehmer bannig good. Dat leeg nich toletzt an Shackleton sien Männer. Philip Brocklehurst hett völ later seggt, dat Shackleton de Fähigkeit beseet, jeden Expeditschoonsdeelnehmer sien Wertschätzen spören to laaten. He sörg dorför, dat wi uns wichtiger föhlen deen, as wi eegentlich ween kunnen.^[98]

Tweed Marsch na Süden

De groot Reis na Süden^[99], as Frank Wild den „Angreep“ up den Süüdpool betekent hett, fung den 29. Oktober 1908 an. Up’n 9. Januar 1909 sünd Shackleton, Wild, Jameson Adams un Eric Marshall na en sturen un gefohrelk Marsch bi 88°23'S süüdliche Breid ankomen un harrn dormit en nee Rekord upstellt; noch keen Minsch weer dichter an en vun de beid geograafsch Eerdpolen komen. De Süüdpool weer blots noch 180 km wied weg, man kregen Unweer af, harrn to wenig Proviant, weren slecht uutrüst un mehr un mehr dood of. So sünd se nich wiederkomen. Shackleton schreev daalslaan: Wi hebbt daan, wat uns mögelk weer. Hebbt de süüdlichen Rekord um 366 Mielen un den nöördlichen um 77 överdrapen. […] un doch is dat all nix ahn Pool.^[100]

Up den Henweg harrn de veer Mann as Eerst dat Ross-Schelfies in vull Längt dörlopen, den Beardmore-Gletscher opdeckt un weren dann ok as Eerst up dat zentraal Polarplateau vördrungen.^[101] Up de Trüggweg to‘n McMurdo Sound, weern se dör de Nood dwungen man half Ratschoon to eten.^[102] So wurr dat to’n Weddloop gegen de Tied un den Hunger. Den 30. Januar hett Shackleton Wild, de an Ruhr krank wurrn weer, en Keks överlaten, de eegentlich för hüm vörsehn weer, en goodmödig Teken to de Wild bemarken dee: Ick nehm an, nümms anners up de Welt kann wahrhaftig verstahn, welker Groothartigkeit un Sympathie dorin to’n Utdruck keem; ick weet dat, un Gott is mien Tüüg, dat ick dat nie vergeten do. Mit kien Geld vun de Welt harr man dissen Keks kopen kunnt.^[103] De veer Mann sünd up de Hut-Point-Halfinsel Anfang März 1909 ankamen, jüst noch to de rechte Tied, dat de Nimrod se upnommen kunn.

Nich alleen de Süüdrekord tellt to de Spood, den de Expeditschoon harr, man ok dat se för’t eerste Maal de Topp vun den Vulkan Mount Erebus tüschen den 5. un 11. März 1908 bestegen hebbt.^[104] Dorto hebbt de Australiers Edgeworth David un Douglas Mawson tosamen mit den schottschen Dokter Alistair Mackay op’n 16. Januar 1909 as eerst den antarktischen Magneetpool bi 72°15′S, 155°16′O in dat noordoost Viktorialand reckt.^[105] Na dat Enn vun de Expeditschoon wurr Shackleton in Grootbritannien as Held fiert. De Beleevnissen wiels disse Reis hett he in dat Book The Heart of the Antarctic schreven. Sien Frau Emily see later: De eenzige Verkloren, de he [Shackleton] mi to dat Nichtrecken vun de Süüdpool geev, weer: „En levend Esel is beter as en dood Lööw, ne?“ un hebb antwoort: „Natüürlich, mien Leevste, sowiet dat mi bedraapt.^[106]

Remove ads

Tied na de Nimrod-Expeditschoon (1909–1914)

Verehren dör de Apenlichkeit

Na sien Trüggkehr vun de Nimrod-Expeditschoon kreeg Shackleton hööchste Ehren. . König Edward VII. hett hüm an’n 12. Juli 1909 to‘n Commander of the Royal Victorian Order ernannt un hüm an’n 13. Dezember vun dat sülvig Johr to’n Ridder slaan.^[107]^[108] Vun de Royal Geographical Society kreeg he de Polarmedaille in Gold,^[109] aber mit den tovör heravwürdigen Henwies an den Hersteller: Wi stellt anheim, de Medaille nich so groot to maken, as de, de Capt. Scott kreegen hett.^[110] Clements Markham harr sien Infloot bi de Gelehrtensellschopp geltend maakt, um Shackleton för de sien braken Verspreeken tegenöver sien Protegé Scott aftostraafen. Anner Expeditschoonsdeelnehmer wurrn mit de sülvern Utführen vun de Medaille ehrt.^[111] Up besünner Empfehlen vun den Prince of Wales wurr Shackleton to‘n „Younger Brother“ vun de britisch Sellschopp för Seefohrt un Meereskunn Trinity House ernannt.^[112] Ok in den Kring vun anner Polarforscher as Fridtjof Nansen un Roald Amundsen kreeg he Respekt un Anerkennen. Amundsen schreev överschwänglich: De engelsch Natschoon hett dör Shackleton sien Doon in de Antarktisforschen en Sieg schafft, de nie weer överdrapen wurrn kann.^[113]

Afsiets vun de offiziell Utteknungen wurrn Shackleton sien Leistungen von de britisch Apenlichkeit mit groot Begeisterung upnommen. Den gesamten Sömmer 1909 wurr he fiert un ehrt, hull Vördrääg, to’n Eeten, Abendsellschapen un inlaaden. Sien Popularität kreeg he dorto dör sien eenfak Uptreden, denn he weer ständig drup daal, de Leistungen vun de anner Deelnehmers vun sien Expeditschoon heruttostellen.^[114] Verscheeden Eenzelpersonen un Gruppen hebbt versöcht, hüm as Spraakröhr för hör eegen Interessen to verinnahmen. Dat gull ok wat för de irisch Presse. De Evening Telegraph (ut Dublin) harr as Upmaker: South Pole Almost Reached By An Irishman, un ok de Dublin Express schreev Shackleton sien Spood de sein irisch Arvdeel to.^[115]

Bannig völ nüchterner full dorgegen de koopmännisch Bilanz vun sien Expeditschoon ut. De Reis hett £ 45.000 (2009: 3,9 Mio. €) köst un Shackleton kunn utstahn Darlehen un Bürgschaften nicht torügg betallen. De britisch Regeeren hett hüm dör en apenlich Toschuss vun £ 20.000 (2009: 1,7 Mio. €) vör den unmiddelboren finanziellen Ruin bewohrt. Man nimmt an, dat hüm aber ok de Rest stunnd wurr un nahderhen ok nich mehr infordert wurr.^[116]

Ünnernehmerisch Tätigkeiten un nee Upgaven

Af 1910 ünnernehm Shackleton utdehnt Vördragsreisen un apenlich Uptreden un stell sien gooden Roop in den Deenst vun sozial Projekte. Dorneben versöch he sück ok weer as Geschäftsmann, indem he sück to’n Bispeel an en Tabakfirma^[117] un an den Verkoop vun Sammelbreefmarken mit den Updruck „King Edward VII Land“ in Erinnerung an en wiels de Nimrod-Expeditschoon mit Hülp vun de neeseelännsch Post in’t Winterquartier inricht Postamt bedeeligen dee.^[118] Buterdem hett he up Gewinne ut en Bedeeligungskonzession an en Goldmine in Ungarn hoopt.^[119] Kien een vun disse Ünnernehmen schmeet völ Gewinn af. Den Levensünnerholt för sien Familie, de sück dör de Gebort vun sien tweet Söhn Edward in’n Juli 1911 vergröttern dee, hett he in’n Wesentlichen dör betahlt Vördrääg bestreeden. Intüschen wahn he mit sien Fru un de dree Kinner in Sheringham. De Idee, en wiedere Expeditschoon in de Antarktis to leiten, harr Shackleton in de Tied ut verscheeden Grünnen upgeven.^[120] Vun unschätzboren Wert för sien fröheren Weggefährten Douglas Mawson weer dorgegen sien Hülp bi dat Middelbeschaffen för de Austraalsch-Ozeaansch Antarktisexpeditschoon (1911–1914).^[121]^[122]

De Wedderupnahm vun sien Forschertätigkeit hung in’n Wesentlichen vun de Ergevnisse vun de Terra-Nova-Expeditschoon (1910–1913) vun sien Kontrahenten Robert Falcon Scott af.^[123] De sien Expeditschoonsschipp weer in’n Juli 1910 in Cardiff in See staken. In’n Fröhjohr 1912 keem de Nahricht herut, dat Roald Amundsen den Süüdpool erobert harr. Vun Scott sien tragisch Schicksal wuss man to dissen Tietpunkt noch nix. Shackleton hett sück en Projekt towendt, dat oorsprünglich de schottsch Antarktisforscher William Speirs Bruce plaant harr, mangels Geldgever aber weer upgeev: En transkontinentale Antarktisdörqueren vun de Küst vun dat Weddell-Meer över den Süüdpool weg bit to’n McMurdo Sound. Bruce weer blied doröver, dat Shackleton sien Plääns övernehm, de sück in zentraal Punkten mit de vun den düütschen Forschungsreisenden Wilhelm Filchner in’n Mai 1911 start Expeditschoon översnieden deen.^[124] In’n Dezember 1912 kreeg Shackleton de Nahricht, dat Filchner mit sien Reis scheitert weer. Dordör weer för hüm de Weg free för de letzt groot Herutfordern vun de Antarktisreisen}}.^[125]

Remove ads

Endurance-Expeditschoon (1914–1917)

Shackleton hett den neen Anloop to’n Süüdpool sülvstseker de Naam Imperial Trans-Antarctic Expedition geven.^[126] Sien Afsichten harr he den 29. Dezember 1913 in en Breef an de London Times künnig maakt.^[127] Vörsehn weren twee Mannschapen, de jeed för sik vörgeiht. De eerst (de so nömmt Weddell Sea Party) Shackleton as Baas sull mit dat Expeditschoonsschipp Endurance dör de Weddelllsee bit to de Vahsel-Bucht (77°49'S, 35°7'W) an’n Rand vun dat Filchner-Ronne-Schelfies vördringen, vun wo ut söss Mann upbreeken sullen, de Antarktis to dörlopen. De tweet mit Aeneas Mackintosh as Baas sull mit en anner Schipp, de Aurora, to‘n McMurdo Sound fohren. De Updrag vun disse Mannschap (de so nömmt Ross Sea Party) weer, över de Längt vun dat Ross-Schelfies un na Mögelkeit bitt to de Münn vun de Beardmore-Gletscher Depots mit Nehrensmiddel un Brennstoff antoleggen, dat de Männer, de vun de Vahsel-Bucht kommen, den Loop dör den antarktischen Kontinent över en Gesamtstreck vun etwa 2800 km fardig maken köönt.^[128]

Anners as bi de Nimrod-Expeditschooon weer dat för Shackleton nu licht to Sponsoren antowarven. De schottsch Ünnernehmer James Caird (1837–1916) un anner riek Geschäftslüüd hebbt Bidrääg in fievstellig Hööcht bistüert.^[129] Ok de britisch Regeeren bedelig sück mit £ 10.000 (2009: 800.000 €).^[130] Trotz de finanziell Stütt weer ok disse Expeditschoon weer ünnerfinanzeert, wo sünners Aeneas Mackintosh bi de Organisatschoon vun de Ross Sea Party mit to ringen harr.^[131] Vööl Lüüd harrn en bannig Interess. Mehr as 5000 Männer hebbt sük bi Shackleton för de Deelnahm an de Expeditschoon beworven.^[132] Sien Utwahlkriterien weren mitünner egensinnig. In den Gloven, dat Charakter un Temperament wichtiger weren as technisch Wetenü,^[133] stell he sien Bewarvers faken unverwacht Fragen. Vun den Physiker Reginald James wull he bispeelswies weten, of de singen kunn. Bi annern hett he dat eenfach so besloten un na den eersten Indruck fastleggt.^[134] Buterdem hett he vun jeden Expeditschoonsdeelnehmer verwacht, unafhängig vun de sien eegentlich Upgaav, ok leger Arbeiden, as dat Deckschrubben to övernehmen.^[135]

An’n 3. August 1914 is Grootbritannien in den eersten Weltkrieg intreden. Shackleton hett doruphen sien Expeditschoonsschipp Endurance samt Utrüsten un Mannschap för de britisch Admiralität freegeven. Den eer dormalig Eerst Lord Winston Churchill geev man de Order ut, dat Shakleton de Expeditschoonsreis wieder vörbereiden sull.^[136] So leep de Endurance den 8. August mit Kurs Süüd ut den Haben vun Plymouth ut. Shackleton hett England an’n 27. September verlaten, later denn in Buenos Aires to de Mannschap to stöten.^[137]

Ünnergang vun de Endurance

De Endurance is den 5. Dezember 1914 vun Süüdgeorgien so as dat ok plaant weer na Süüd to in de Weddellsee fohren. Fröher as verwacht is dat Schipp man up Drievies stött, wat de Mannschopp afhollen het, wieder vörantokommen. An’n 19. Januar 1915 weer de Endurance denn süüdööstlich to de Küst vun Prinzregent-Luitpold-Land un in Sichtwiet to de Filchner-Ronne-Schelfiestafel komplett vun Seeies umsloten.^[138] De Tietplaan, wann se in de Vahsel-Bucht ankommen wullen, weer nich mehr intohollen. Shackleton hett dorüm an’n 24. Februar besloten, dat Schipp för to’n Överwintern kloortomaken.^[139] In de neegst Maanden is de Endurance in’t Ies fangen, dat langsaam na Noordwest to drift. As in’n September dat Ies so na un na upbreken dee, weer de Schippsrump den Iesmassen utsett, de sück dör de Iesdrift uptooornen.^[140] Bit dorhen harr Shackleton noch immer hoopt, dat dat Schipp ut dat Ies rutkommen dee un se weer na Oosten in Richt Vahsel-Bucht fohren können. An’n Schicksalsdag,^[141] as Shackleton den 27. Oktober 1915 later betekend hett, hett he dat Schipp upgeven. De Expeditschoonsdeelnehmer hebbt de Endurance mit Proviant un Utrüsten verlaten un hebbt up dat Ies en Winterqartier upricht (dat so nömmt Camp Ocean).^[142] Den 21. November is dat vun dat Ies körtdrückt Schipp sunken.^[143]

An de twee Johr lang kampeer de Mannschap up en groot Iespalt un hett hoopt, dat de Iesdrift eer to dat Pauleteiland, dat rund 400 km wietweg weer, bringt, up de dat en Lager geev, dat Otto Nordenskjöld achterlaten hett.^[144] Nadem dat man vööl Maal fehlslaan weer, na dat Eiland to Foot to kommen, leet Shackleton, de sien Vertroen noch immer up den Iesdrift sett, up en anner Iespalt en wieder Quartier (dat so nömmt Camp Patience) uprichten.^[145] Den 17. März 1916 weren se bit up 97 km an dat Pauleteiland rankommen,^[146] man se kunnen wegen de Iesmassen, de nich to överwinnen weren, dat Eiland denn doch nich recken. Den 9. April is hör Iespalt utnannerbraken. Shackleton hett denn besloten, in de dree Nootboten, de se mit harrn, up dat nächst Fastland he Wedder hett he dorbi mit sien Sülvstlosigkeit övertüügt. He hett Frank Hurley sien Hannschen överlaten, nadem de sien Hannschen bi de Bootsfohrt verloren harr. Shackleton muss uthollen, dat sien Hann verfrüst.^[147] Na fiev pinelk Daag sünd de 28 Männer, de heel un dall dood of weren, toletzt op Elephant Island ankommen. Dat weer dat eerste Maal na 497 Daag up See un Ies, dat se weer fast Grund ünner hör Fööt harrn.^[148]

In’t Biboot na Süüdgeorgien

Elephant Island het nich inladen an Land to gahn un leeg afsiets vun de bekannt Schippsrouten. So hett Shackleton besloten, en Seereis över 800 Seemeilen (rund1500 km) in en apen Boot to de Walfangstatschonen in Süüdgeorgien to wagen, Hülp to halen.^[150] Nadem dat he sik mit sien Stellvertreder Frank Wild harr, hett he dat Noodfaalboot James Caird utsöcht, dat de Schippstimmermann Harry McNish för de Fohrt klor maakt hett. Kaptein Frank Worsley, Thomas Crean, de Matrosen John Vincent un Timothy McCarthy as ok McNish hebbt Shackleton begleit. De Letzte harr sück na den Ünnergang vun de Endurance för korte Tied den Befehlen vun Shackleton weddersett. Ofschons Shackleton hüm dorför later bi dat Utteken mit de Polar-Medaille utsluten dee, bruuk he in dissen Momang da Könen vun den egenwilligen Schotten.^[151]

De Mannschap vun de James Caird nehm Nehrensmiddel för maximal veer Week mit,^[152] wiel Shackleton annohmen harr, dat se binnen disse Tied in Süüdgeorgien ankoomt oder togrunnen gahn.^[153] An’n Oostersönndag, den 24. April 1916, sünd de söss Mann in See staken. In de 15 Dagen dorop sünd se mit hör lütt Boot, dat jümmerto in Gefohr leep to kentern, na Oost to dör den starken Seegang in de Süüdatlantik fohren. Mit Worsley sien Navigatschoonskünsten keem de Küst vun Süüdgeorgien op den 8. Mai in Sicht, man Storm un starken Seegang hebbt eerstmaal ophollen antoleggen un an Ladn to gahn.^[154] Toletzt sünd se doch noch bi de King Haakon Bay up de minschenloos Süüdsiet vun dat Eiland ankamen. Na en paar Daag, in de se sück wat verhaalt harrn, hett Shackleton besloten, dat senich mehr versöökt in’n Boot to de Walfangstatschonen in’n Noorden hentokomen. Dorför wull he dwars över Süüdgeorgien lopen, man op en Streek, de tovör noch kien een begahn hett.^[155] Ahn McNish, Vincent un McCarthy hebbt sück Shackleton, Crean un Worsley vun dat Lageran de Cave Cove^[156] up den Weg maakt un sünd an’n 20. Mai 1916 na 36 Stünn över de zentraal Bargen bi de Walfangstatschoon in Stromness ankamen.^[157]

De eerste, de den Marsch vun Shackleton, Worsley un Crean ok maakt hett, weer in’n Oktober 1955 de britisch Forscher Duncan Carse (1913–2004). Den Verdeenst un de Möh vun de dree waak to hollen, schreev he: Ick weet nich, wu se dat kloorkregen hebben, blots, dat se dat kloorkregen hebben – dree Mann ut dat Heldentietöller vun de Polarforschung mit en 50 Foot lang Reep tüschen hör – un dat Biel vun den Timmermann.^[158]

Noodhülp för de Lüüd up Elephant Island

Unmittelbor na de eegen Rettung hett Shackleton en Schipp utsandt, dat McNish, Vincent un McCarthy in King-Haakon-Bay upnehm. Wielsdessen hett he sück ok drum kümmert, dat de up de Elephant Island strandt Lüüd rett wurrn. De eerst dree Versöök hebbt wegen schlecht Iesverhältnisse nich klappt. Toletzt hett he sück an de chileensch Regeeren wendt, de hüm den Schlepper Yelcho ünner dat Kommando vun Luis Pardo to Verfügung stell. De Yelcho reck Elephant Island an’n 30. August 1916 un kunn all 22 dor bleven Expeditschoosndeelnehmer vun de Weddell Sea Party wohlbehollen an Bord nehmen.^[160]

De Ross Sea Party harr dat weniger glückelk drapen. De Grupp um Aeneas Mackintosh weer an dat Cape Evans strandt, nadem dat Expeditschoonsschipp Aurora in’n Storm vun den Anker losreeten wurr un afdreev. De an Bord verbleeven Mannschap is denn na Neeseeland torüchfohren, wiel en Trüggkehr to de Ross-Insel wegen en Schaden an de Ruderanlaag un upgrund vun den insetten Winter nich mögelk weer. In’n Dezember 1916 gung Shackleton in Neeseeland an Bord, um sück an de Rettung vun de in de Antarktis verbleeven Mannlüüd to bedeeligen. Trotz groot Entbehren harr de Ross Sea Party hör Upgaaven bi dat Anleggen vun de nu nich mehr bruukt Depots erfüllt. As de Aurora an’n 10. Januar 1917 Cape Evans recken dee, muss Shackleton erfohren, dat Mackintosh, Arnold Spencer-Smith un Victor Hayward, dorbi to Dood komen weren.^[161]

Remove ads

Deelnahm an den Eersten Weltkrieg un Nahkriegstiet (1917–1920)

Shackleton keem na Vördrääg över de Endurance-Expeditschoon in Australien un den USA in’n Mai 1917 na England torügg. To disse Tiet hett he all an en swaak Hart leden. De Anaam is, dat he sien Liev mit de Strapazen vun sien Expeditschonen överanstrengt hett. Buterdem fung he an, immer mehr to supen.^[162]^[163] Mit intüschen 43 Johr weer he eegentlich to old för den Militärdeenst. Doch hett he sück, as sien Kameraden up de Endurance-Expeditschoon ok, as Kriegsfreewilligen för den Frontinsatz in Frankriek meld.^[164] Dorför reis he toeerst in’n Oktober 1917 in’n diplomatischen Updrag vun den dormaligen britischen Informatschoonsminister Edward Carson na Buenos Aires de chileensch un argentiensch Regeeren to övertügen, dat de beid Länner up Sieden vun de Allieerten in de Krieg intreedt.^[165] De Mission weer man vergevens un he keem in’n April 1918 torügg.

In’n Updrag vun de Northern Exploration Company hett he sück denn up en Reis Spitzbergen begeven. Daar sull he de Ümstänn för Bargbo op dat Eiland utkukeluren. Achter disse Schienfirma stunn dat brietsch Kriegsministerium, dat mit de Hülp vun Shackleton op dat Eiland, dat to dat neutraal Norwegen tohöör, en Militärbasis oprrichten wull.^[166] Up den Weg dorhen harr Shackleton, de intüschen to’n Major befördert wurrn weer, in Tromsø, wohrschienlich en lichten Hartinfarkt kregen. Dat Lieden dwung hüm so na England torügg to gahn, wo he Enn August 1918 to en Materialtransportinsatz na Murmansk schickt wurr.^[167] Mit den Wapenstillstand vun Compiègne gung de Eerste Weltkrieg den 11. November 1918 de facto to Enn. Shackleton keem in’n März 1919 na Huus torügg. He plaan sien Aktivitäten in Noordrussland wiedertomaken, dit mal de Weertschop in de Region to föddern. He hett denn ok wieder Investers söcht, doch dat weer all vörbi, as dee Bolschewiki in’n Russischen Börgerkrieg de Macht övernohmen hebben.^[168] Shackleton hett denn weer Vördragsreisen maakt un in’n Dezember 1919 wurr sien Book to de Endurance-Expeditschoon mit den Titel South rutgeven.^[169] För sien militärischen Verdeensten in Noordrussland wurr Shackleton mit dat Offizierskrüüz vun den Order of the British Empire uttekent.^[170]

Quest-Expeditschoon un Dood (1920–1922)

In de Loop vun dat Johr 1920 fung Shackleton, de nu mehr un mehr vun sien velen Vördrääg mööd weer, över en darte eegen Expeditschoon natodenken. He hett in de Tied ernsthaftig an en Expeditschoon in de Beaufortsee, de domaals noch nich gründlich ünnersöcht weer, nadacht un de kanaadsch Regeeren harr dor ok Interesse an.^[171] Mit Geld, dat hüm sien Schoolfründ John Quiller Rowett (1874–1924) geven harr, hett he den norweegsch Robbenfanger Foca I köfft, den he den Naam Quest geev.^[171] Ut Grünn, de he nich vertellt hett, änner Shackleton sien Afsicht, in de Arktis to reisen un plaan dorför en ozeanographisch un sub-antarktische Expeditschoon.^[171] Wat nipp un nau Sinn vun disse Reis wuss egentlich nümms. Shackleton see de Afsicht weer, den antarktischen Kontinent to umrunnen un na sub-antarktischen Eilannen to söken.^[172] Rowett hett sück verplicht, de gesamte Expeditschoon to betallen, de siether offiziell den Naam Shackleton-Rowett Expedition draggt un England an’n 24. September 1921 verlaten hett.^[172]

Shackleton harr noch nich all sien Begleiders vun de Nimrod- un Endurance-Expeditschoon de verspraken Prämienutbetahlt. Dennoch hullen vööl vun de ehrn „Boss“, as se Shackleton nömmt hebbt, de Trüe un nehmen ok an disse Reis deel.^[172] As dat Expeditschoonsschipp na Rio de Janeiro keem, harr Shackleton sachts en Hartinfarkt.^[173] He hett man uutslaan, dat Doktes hüm richtig ünnersöcht, so dat de Reis för de Quest wiedergung un dat Schipp an’n 4. Januar 1922 in den Haben vun Grytviken (Süüdgeorgien) inleep. In de Nacht reep Shackleton den Schippsdokter Alexander Macklin na sück henwei, umdat he sück nich good föhl un Rüggpien harr.^[174] So as Macklin dat vertellt hett he Shackleton seggt, da de överarbeit weer un dat he en regelt Leven führn un dat Alkoholsupen upgeven sull. Bloots en lütt Sett later, tegen 3:30 Ühr^[175] (na anner Borns um 2:50 Ühr^[176] ) an’n Mörgen vun den 5. Januar 1922, kreeg Shackleton weer en Hartinfarkt un bleev dood.

Macklin stell bi de Autopsie vun de Liek as Doodsoorsaak en Arteriosklerose in de Koronaradern fast, de sück verschlimmert harrn, um dat Shackleton sien Liev allgemeen so angrepen weer.^[177] Leonard Hussey, so as ok Macklin en Veteran vun de Endurance-Expeditschoon, wull de Liek na Grootbritannien överföhren. In Montevideo kreeg he man en Naricht vun Shackleton sien Fru Emily, dat se hör Mann in Süüdgeorgien begraven sullen. Hussey maak sük mit de Dodenkist up den Weg un föhr mit den Damper Woodville^[177] na Grytviken torügg. Hier hebbt se Shackleton den 5. März na en kört Andacht in de lutherisch Kark op dat Eiland up den Karkhoff bisett.^[178]^[179] In sien Daagbook schreev Macklin an’n 4. Mai 1922, dat na sien Ansicht dat ook de Wunsch vun Shakleton wesen weer; een Grafft alleen op en Eiland dicht bi de Antarktis.^[180] Wiel de Quest Grytviken al verlaten harr, weer Hussey mit welk norweegsch Seelüüd de eenzige vun Shackleton sien olen Belgeiders, de bi de Zeremonie dorbi weer.^[181]

Nahwirken

Noch vör de Överführen vun Shackleton sien Liek na Süüdgeorgien wurr he in de Kark to de Hillig Dreefaltigkeit vun Montevideo upbahrt^[182] un mit vull militärisch Ehren verafscheedt. Todem funn an’n 2. März 1922 in’n Biween vun König Georg V. un wieder Liddmaaten vun de Königsfamilie en Gedenkgoddesdeenst in de Sankt Pauls Kathedrale statt.^[183] Binnerhalv vun dat nächst Johr hett sien Früend Hugh Robert Mill (1861−1950)^[78] de eerste Biographie mit den Titel The Life of Sir Ernest Shackleton schreven. Gewinne ut den Verkoop vun dit Book gungen an Shackleton sien Familie zugute, denn he harr Schulden vun £ 40.000 (2009: 1,8 Mio. €). Todem wurr en Gedenkstiften inricht, um de Utbillen vun sien Kinner betallen to können.^[184]

In den folgend Johrteihnten wurr de Popularität vun Shackleton dör de vun sien Rivalen Captain Scott överstrahlt. Alleen in Grootbritannien wurrn för Scott mehr as 30 Denkmalen, Statuen un sogor en Karkenfenster anfertigt.^[185] Eerst 1932 geev dat ok för Shackleton en vun Edwin Lutyens entworfen Denkmal an de Fassade vun dat Bowark vun de Royal Geographical Society in Kensington,^[186] doch doröver herut geev dat man blots wenig anner apenlich Gedenkveranstalten. De Presse interesseer sück mehr för den up tragisch Oord un Wies wiels den Trüggweg vun den Süüdpool to Dood komen Scott. En Heft vun veertig Sieden in’n Rahmen vun de Reeg Great Exploits (so völ as: Groot Heldentaten) ut den Verlag Oxford University Press van 1943 bleev bit wied in de 1950er Johren rin dat eenzig vörhannen Druckwark över Shackleton neben de Biographie vun Mill.^[187]

1957 hebbt Margery (1913–1992) un James Fisher (1912–1970) en völbeacht Biographie ünner den Titel Shackleton schreven un 1959 folg Alfred Lansing (1921−1975) mit sein Book Endurance: Shackleton’s Incredible Voyage.^[188] Dat weren de eerst beid in en ganzen Reeg vun Böker, de Shackleton in en bannig positiven Lucht stahn leeten. To glieker Tied änner sück ok de Sicht up Scott, de in Roland Huntford sien Book ut dat Johr1979 Scott and Amundsen in en vernichten Afreeken sien Tipp funn.^[189] Disse negativ Dorstellen vun Scott wurr allgemeen akzepteert^[190], wiel de Heldentypus, as he vun Scott dorstellt wurr, nich mehr in dat Werteverständnis vun dat utgahn 20. Johrhunnert passen dee.^[189] Binnerhalv wenig Johr harr Shackleton in dat apenlich Ansehn Scott överhalt. So wurr Shackleton in de vun de BBC produzeert Sennen 100 Greatest Britons (so völ as: De 100 gröttsten Briten) 2002 up Platz 11 wählt. Scott keem dorgegen blots up Platz Platz 54.^[191]

To Anfang vun dat nee Johrduusend wurrn de Fähigkeiten vun Shackleton, in en vermeentlich utwegloos Situatschoon sien Ünnergeven to Hööchstleistungen to motiveeren, ok vun Managementratgevers opdeckt, de sück mit sien Führensqualitäten un dat Överdragen up den Beropsalldag utnannersetten (kiek ok Coaching). All rund en half Johrhunnert tovör hett hüm Jameson Adams, de stellvertreten Baas vun de Nimrod-Expeditschoon, Shackleton as den ahn Inschränken bedüüdenst Führer, de jemals över Goddes Eer wannel^[192] betekent. An Universitäten in Großbritannien un den USA wurrn Shackleton sien Führungsmethoden to’n Inholt vun bedrievwertschaplich.^[193] Dorneben gifft dat intüschen tallriek reformpädagogisch Scholen (so nömmt Shackleton Schools) na dat Vörbild vun dat Outward Bound, in de de Shackleton tomeeten Charaktereegenschapen as Standhaftigkeit, Verantwortungsbewusstsein un Kreativität in’n Rahmen vun en erlebnispädagogischen Ünnericht vermiddelt wurrn.^[193]

Shackleton sien Drööm vun en transkontinental Durchqueren vun de Antarktis keem eerst rund 40 Johr later dör den Everesteerstbestieger Edmund Hillary un den engelsch Polarforscher Vivian Fuchs bi de Commonwealth Trans-Antarctic Expeditschoon (1955−1958).^[194] tostannen. Ranulph Fiennes hett dat in’n Rahmen vun de Transglobe Expedition (1980–1981) wedderhalt.^[195] Beid Expeditschonen funnen ünner enormem technischen Upwand statt. 1989/1990 hebbt Reinhold Messner un Arved Fuchs de Antarktis eerstmals in’n klassischen Stil dörquert.^[196] Arved Fuchs hett dorto 2000 buterdem die Bootsfohrt vun Shackleton vun Elephant Island na Süüdgeorgien in en Nahbau vun de James Caird, allerdings mit Hülp vun modern Navigatschoons- un Kommunikatschoonstechnik maakt. Ferner ünnernehm he bi de sülvig Expeditschoon den Marsch vun Shackleton, Worsley un Crean dör Süüdgeorgien.^[197] To’n Johreswessel 2008/2009 funn ünner de Leitung vun Henry Worsley (en Nahkommen vun Kapitän Frank Worsley) de Shackleton Centenary Expeditschoon statt, bi de up de Sporen vun de Nimrod-Expeditschoon de historsch Marsch in Richt Süüdpool wedderhalt un de dormals noch fehlen 97 Meilen kompletteert wurrn.^[198]

An’n 20. November 1998 wurr an dat Scott Polar Research Institute (SPRI) vun de Universität Cambridge de Shackleton Memorial Library apen maakt, in de Originaldokumente to Shackleton sien Forschensreisen upbewohrt sünd.^[199] In dat kulturhistorsch Museum vun Athy, nich wied vun sien Gebortsoort weg, wurrd sied2001 in’n Rahmen vun en jedes Johr in’n Harvst stattfinnen Veranstalten an Ernest Shackleton un sien Verdeensten um de Polarforschen erinnert.^[200] Bi Polarkrüüzfohrten to de Antarktisch Halfinsel un na Süüdgeorgien hörrt Besöök vun Point Wild up Elephant Island un an Shackleton sien Graff intüschen to dat Plichtprogramm. Dat Bewohren vun de an’n Cape Royds wiels de Nimrod-Expeditschoon upricht Hütt, de in Neeseeland as internatschonal Kulturarv ansehn wurr, liggt in Hann‘ vun de New Zealand Antarctic Heritage Trust.^[201]

De Dood vun Shackleton weer to glieker Tied ok de Endpunkt vun dat so nömmt Golden Tietöller vun de Antarktisforschung, en Epoche vun Opdeckensreisen to en natuurwetenschaplich un geograafsch Erforschen vun den noch wietgahn unbekannt antarktischen Kontinents ahn moderne Hülpmiddel.^[3] In dat Vörwoort vun sien Book The worst Journey in the World hett de Polarforscher Apsley Cherry-Garrard de Bedüüden vun hör Hööftfiguren as folgt heruthaben:Geevt mi Scott as wetenschaplich-geografischen Expeditschoonsbaas, […] geevt mi Amundsen för en gau un effizient Polarexpeditschoon, aber geevt mi Shackleton, wenn dat so utsücht, as wenn dat Schicksal tegen mi is, u nick en Utweg söök.^[202]

Weetensweertes

Utteknungen

För sien Verdeensten um de Erforschen vun de Antarktis kreeg Shackleton tallriek Utteknungen un Ehrenliddmaatschapen in dat In- un Utland. An’n 28. Juni 1909 nehm he in’n Ansluss an de Nimrod-Expeditschoon in de Royal Albert Hall de Polarmedaille in Gold ut de Hann‘ vun den Prince of Wales entgegen^[203] un an’n 13. Dezember 1909 wurr he vun König Edward VII. dör Ridderslag in den Adelsstand hoben. Daröver herut weer Shackleton Dräger vun folgend zivil Orden:^[170]^[2]

Commander of the Royal Victorian Order (Grootbritannien, 1909)
Nordstern-Orden (Sweden, 1909)
Dannebrog-Orden (Däänmark, 1909)
Sankt-Olav-Orden (Norwegen, 1909)
Offizierskrüüz vun den Orden vun de Ehrenlegion (Frankriek, 1909)
Russisch Orden vun de Hillig Anna (Russland, 1910)
Orden vun de Iesern Kroon (Italien, 1910)
Preußisch Kroonorden (Düütschland, 1911)
Order of Merit (Chile, 1916)

An’n 9. Juli 1901 wurr Shackleton in den Bund vun de Freemüererree upnommen. Sien Loge weer de Navy Lodge No. 2616 vun de Vereenigte Grootloge vun England.^[204]

In’n Juni 1914 kreeg he vun de Universität Glasgow de Ehrendokterwürde (engelsch: honorary degree of LL.D.).^[205]

Benennen vun geograafsch Objekten na Shackleton

Robert Falcon Scott hett en vergletschert Daal in dat Transantarktisches Gebirge, dat den Umkehrpunkt vun den Marsch na Süüden wiels de Discovery-Expeditschoon (1901–1904) dorstellen dee, Shackleton Inlet nömmt.^[206]^[207]
Dör Jean-Baptiste Charcot wurr wiels de veerte franzöösch Antarktisexpeditschoon (1908–1910) en Barg an de Westküst vun de antarktisch Halfinsel Mount Shackleton^[208] nömmt. Den sülvigen Naam dragen ok twee Tippen in British Columbia^[209] un Western Australia.
Bi sien austraalsch Antarktis-Expedition (1911–1914) hett Douglas Mawson en Iestafel in den ööstlichen Deel vun de Antarktis Shackleton-Schelfies nömmt.^[210]^[211] En besünner Ironie vun dat Schicksal is, dat na kartografisch Studien vun sowjeetsch Wetenschapler van 1956 de ööstlich liggen Scott-Gletscher en Deel vun dat Shackleton-Schelfies is.
En vun dat United States Antarctic Program (1939–1941) ünner de Leitung vun Richard E. Byrd in dat Königin-Maud-Gebirge opdeckt Gletscher drocht siether den Naam Shackleton-Gletscher.^[212] De wurrd intüschen anstäe vun den 50 km wieder westlich liggen Beardmore-Gletscher as Upstiegsroute to dat Polarplateau bruukt.
En wiels de Commonwealth Trans-Antarctic Expedition 1956 opdeckt Gebirge süüdööstlich vun dat Filchner-Ronne-Schelfies drocht de Naam Shackleton Range.^[213]
Ok en Krater an den Süüdpool vun den Maand is na Shackleton nömmt wurrn. In dat Johr 2011 wurr de Asteroid Shackleton na hüm nömmt.

En vullständig Översicht vun na Shackleton nömmt Öörd un vun de, de mit hüm in Verbinnen stahn, is in de Low-Lattitude Antarctic Gazetteer - Series 2^[214] un up de Websteed GeoNames.com^[215] to finnen.

Shackleton in Lyrik un Prosa

De Gewaltmarsch över dat Süüdgeorgisch Gebirge weg na de körperlich un seelisch möör maken Fohrt in en Rettungsboot in’ Rahmen vun de Endurance-Expeditschoon hebbt den amerikaansch-britischen Lyriker T. S. Eliot to en Strophe vun sien Gedicht The Waste Land (so völ as: Dat wöste Land) anreegt:^[216]

Who is the third who walks always beside you?
„Well is de Darte, de neben Di geiht?
When I count, there are only you and I together
Wenn ick dat tell, sünd dat blots Du un ick tosamen.
But when I look ahead up the white road
Doch wenn ick na vörn de witt Straat lang kiek,
There is always another one walking beside you
geiht immer noch well anners neben Di,
Gliding wrapt in a brown mantle, hooded
gleitend, in en bruun Mantel gehüllt, vermummt.
I do not know whether a man or a woman
Ick weet nich, of Mann oder Fru
But who is that on the other side of you?“
Doch well is dat, de an Dien anner Sied geiht?

Anlaat to disse Passage vun dat Gedicht weer de Vertellen vun Shackleton, dat sowohl he as ok sien twee Gefährten wiels den brutalen Gewaltmarsch över de verschneet Bargrüggen vun Süüdgeorgien immer weer dat Geföhl harrt harrn, vun en veert Wesen begeleit to wurrn.^[217] T. S. Eliot, de ut vertellenstechnisch Grünnen in sien Gedicht blots vun twee Personen schrifft, is woll nich bekannt ween, dat de föhlt Anwesenheit vun en veert Persoon en later Tofögen to Shackleton sien Geschichte weer, um den Ganzen wat mehr Spiritualität to geven.

De Roman The Woman Thou Gavest Me vun den britischen Schriever Hall Caine (1853–1931) ut dat Johr 1913 is en fiktiv Biographie, de stark an de Levensgeschichte vun Shackleton bit to de Nimrod-Expeditschoon anlehnt is. Caine sien Protagonist Martin Conrad organiseert na de Deelnahm an en Schippsreis en eegen Expeditschoon in de Antarktis, um den Süüdpool to erobern.^[218]

Kört na Shackleton sien Dood 1922 keem de Roman Spinster of this Parish vun den britischen Schriever W. B. Maxwell (1866–1938) herut. Maxwell will in sien Book nich up Shackleton anspeelt hebben. De Charaktertüüg vun sien Hööftfigur, de Polarforscher Anthony Dyke, un diverse Kapitel vun de sien fiktiv Levensgeschichte (to’n Bispeel dat Dörqueren vun den antarktischen Kontinent un de Striet mit en rivaliseeren Polarforscher) hebbt aber groot Ähnlichkeit mit Shackleton.^[219] Begünstigt dör den Dood vun Shackleton leet sück dat Book good verkoopen. Alleen 1922 geev dat fiev Uplagen, folgt vun en Volksutgaav 1923 un wiederen Uplagen in de Folgejohren.^[220]

Shackleton Bewunner de groot britisch Lyrikers vun dat 19. Johrhunnert as Alfred Tennyson, John Keats un sünners Robert Browning, ut deren Werken he bi apenlich Vördrääg geern reziteeren dee oder deren Verse sück in sien Expeditschoonsberichten wedderfinnen doot. He sülvst hett ok versöcht to dichten. Bispelen dorför sünd de Gedichte Erebus^[221] un Aurora Australis^[222], de he in dat Winterquartier vun de Nimrod-Expeditschoon verfaat hett.

Besünnerheiten

As anner Polarforscher ok, kreeg Shackleton Ökelnaams un hett Pseudonyme bruukt. As Expeditschoonsbaas hebbt hüm sein Ünnergeven vull „The Boss“ nömmt.^[223] Frank Wild un anner Früenden hebbt hüm ok „Shackles“ oder „Shackle“ roopen.^[224] Weniger begäng sünd de Titel „Old Cautious“, de hüm wiels de Endurance-Expeditschoon wegen sien vermeentlich övervörsichtig Hanneln geven wurr,^[225] un „Nemo“, den Shackleton sülvst as Pseudonym in Anlehnung an de Hööftfigur vun den Roman 20.000 Meilen unter dem Meer vun Jules Verne bruukt hett.^[17] Ut den umfangriek Breefverkehr mit sien Fru Emily sünd de Kosenaams „Emicky“, „Micky“, „Mikeberry“ un „Mikleham“ bekannt, deren Oorsprung in Shackleton sien irisch Afstammen liggen.^[224]
Shackleton is de eeenzig Polarforscher, de twee Mal en Süüdrekord upstellt hett (Discovery-Expeditschoon, 30. Dezember 1902, gemeensam mit Robert Falcon Scott un Edward Wilson: 82°17’S (na neeer Bereken ehrder 82°11’S) un Nimrod-Expeditschoon, 9. Januar 1909, gemeensam mit Frank Wild, Jameson Adams und Eric Stewart Marshall: 88°23’S).
In’n Juli 1909 wurr Shackleton de Ehre todeel, as Wachsfigur bi Madame Tussauds utstellt to wurrn.^[226]^[227]
Eegens för sien Vörtragsreis dör Düütschland un Öösterriek in' Ansluss an de Nimrod-Expeditschoon af Januar 1910 hett Shackleton düütsch lernt. En Reporter schreev dorto: Seine Aussprache war derart gut, dass man nur schwerlich glauben kann, er [Shackleton] habe sich erst kürzlich mit der Sprache vertraut gemacht.^[228]
Een vun de Schleddenhunnen, de Douglas Mawson bi sien Antarktis-Expeditschoon 1911–1914 insetten dee, droog de Naam „Shackleton“. De is aber tosamen mit fiev wiederen Hunnen un den Polarforscher Belgrave Ninnis bi en Störrt in en Gletscherspalt an’n 14. Dezember 1912 tödlich verunglückt.^[229]
In de Tied na sien Heirat bit to sien Dood truck Shackleton mit sien Familie nich weniger as sössmal um. Mit Beginn vun sien Anstellung bi de Royal Scottish Geographical Society (RSGS) hebbt se in Edinburgh wahnt un toletzt in en Huus in Kensington. Dat Huus Mainsail Haul in Sheringham, dat se 1910 betrucken harrn, weer 1919 in Besitt vun den Komponisten Ralph Vaughan Williams, de de Musik to de Film Scotts letzte Fahrt (1948) maakt hett.^[230]
An' 18. Juni 1912 wurr Shackleton as Experte för dat Navigieren in polaren Water vun de Kommission to dat Ünnersöken vun den Ünnergang vun de Titanic ünner de Leitung vun Rufus Isaacs un Robert Finlay anhört.^[231]
Shackleton sall mehrere buterehliche Affären harrt hebben. Verbreeft is en tietwielig Verhältnis mit de US-amerikaansch Schauspelerin Rosalind Chetwynd († 1922).^[232]
Shackleton harr en Neegen to'n Abergloven. So markeer de Tall 9 wedderkehrend wichtige Deelstrecken in sien Leven. An’n 9. April 1904 hett he sien Fru Emily un an’n 9. Januar 1909 reck Shackleton sien hööchst süüdlich Breedt wiels de Nimrod-Expeditschon. An’n 9. Juli 1913 weer he Trootüüg bi de Hochtiet vun sien Früend Philip Brocklehurst. En sülvern Utführen vun de Tall 9 weer an Shackleton sien Kabinendöör up dat Expeditschoonsschipp Quest anbrocht. De neegenarmig Steern wurr to sien persönlich Emblem, dat ok up sien Graffsteen verewigt is. Emily Shackleton is na mehrmaandig swoor Krankheit an’n 9. Juni 1936 storven.^[233]^[234]
Up Shackleton sien Graff stunn tonächst blots en eenfack Holtkrüüz, dat 1928 dör en Granitstele ersett wurr.^[235] Up de Rücksiet vun de Stele is en Vers ut Robert Browning sien Gedicht The Statue and the Bust anbrocht: „I hold … that a man should strive to the uttermost for life’s set price“ (so völ as: „Ick segg … en Mann sull um den Pries vun sien Leven na dat Üterste streven“).^[236]
De Eerstbestieger vun den Mount Everest, Sir Edmund Hillary, tell Ernest Shackleton to sien Vörbiller.^[237]
Shackleton wurrr mehrfack in Feernsehfilmen un –serien dorstellt, to'n Bispeel vun David Schofield in den Film Shackleton (1982) oder vun James Aubrey in de Folge Poles Apart vun de bitisch TV-Serie Last Place on Earth (1985). An' bekanntesten is seker Kenneth Branagh in den Mehrdeeler Shackleton (2002).^[238]
Na Shackleton wurr de van 1951 bit 1991 in den Deensten vun de Royal Air Force stahn Seeupklärer Typ Avro 696 nömmt.
Ünner den Projektnaam Eureka hett de Hamborger Multiinstrumentalist Frank Bossert 2009 dat Konzeptalbum Shackleton’s Voyage herutgeven, dat en musikalisch Reminiszenz an de Endurance-Expeditschoon dorstellt.^[239]
Veer Johr na deren Fund hebbt 2010 Mitarbeiter vun den New Zealand Antarctic Heritage Trust fiev Kisten mit Whisky un Cognac burgen, de sied1909 ünner de bi de Nimrod-Expeditschoon up de Ross-Insel erricht Hütt verschütt weren.^[240]^[241]

Zitate vun un över Shackleton

Sir Ernest Shackleton is mit dat Teelsetten in sien [sic!] twee Antarktisexpeditschonen scheitert, doch in sein Scheitern harr he en grötteren Spood, as wenn he sien Teelen reckt harr. Ick seech hüm as den gröttsten vun all Führers vun de Abtarktis. Russell Owen (1898−1952), Born: The Antartic Ocean, S. 195

Um en grootoordigen Führer to ween, reckt dat nich, en starken Willen to hebben, [oder] en Vörbild in extrem Utdüer to ween. Letztlich weer dat Shackletons Fähigkeit to begeistern, de hüm to'n gröttsten Führer in de gesamt Historie vun de Antarktis maakt hett. Margery (1913–1992) un James Fisher (1912–1970), Born: Shackleton, S. 220

Shackleton harr en bemarkenswert Gaav, richtig un flink Entscheedungen to drapen, de en Katastrophe afwennen deen, un sein Grött as Forscher is disse Gespür totospreken. De Spood vun sien Expeditschonen leeg hüm düchtih an' Hart, doch de Sekerheit und Gesundheit vun dejenigen, de ünner hüm deenen deen, keem an eerst Stäe, un de Tatsaak, dat he kien een vun sien Mann verloren hett, kann as de wunnerborste vun sien Taten un as sien gröttste Triumph ansehn weren. J. Gordon Hayes (1877–1936), Born: The Conquest of the South Pole, S. 55

De Naam Sir Ernest Shackleton is för all Tieden in de Annalen vun de Antarktisforschung in Lettern ut Füer daalschreven. Roald Amundsen (1872–1928), Born: The South Pole Vol. II, S. 114

För Shackleton weer de National Antarctic Expedition en Gelegenheit un sonst nix. […] He weer wedder polaren Regionen besünners toneigt, noch beseet he en överragenden Forschergeist. Hugh Robert Mill (1861−1950), Born: The Life of Sir Ernest Shackleton, S. 57

Man moot sück entscheeden, of man en Wetenschapler oder en spoodriek Expeditschoonsbaas ween will. Beides togliek is nich mögelk. Ernest Shackleton (1874−1922), Born: in Beau Riffenburgh, Nimrod, S. 409}}

Överminschlich Anstrengungen sünd en Schiet wert, solang se nich to Resultaten führen. Ernest Shackleton (1874−1922), Born: in Elizabeth Knowles (Hrsg.), Oxford Dictonary of Quotation, S. 647}}

Schwierigkeiten sünd letztlich blots Dinge, de överwunnen weren moot. Ernest Shackleton (1874−1922), Born: The Heart of the Antarctic, S. 189}}

Mannlüüd för gefährlich Reis söcht. Gering Lohn, bannig Koldheit, lang Maand komplett Dunkelheit, ständig Gefahr, sekere Trüggkehr ungewiss. Ehre un Anerkennung in' Erfolgsfall. Ernest Shackleton (1874−1922), Born: in Julian Watkins, The 100 Greatest Advertisements, S. 1^[242] }}

Ziteert Literatur

Alexander, Caroline, Endurance, Bloomsbury Publishing, London, 1998 ISBN 0-7475-4123-X
Amundsen, Roald, The South Pole, Vol. II, Verlag John Murray, London, 1912 (afroopen an’n 15. November 2010)
Barczewski, Stephanie, Antarctic Destinies, Hambledon Continuum, London, 2007, ISBN 978-1-84725-192-3
Cherry-Gerard, Apsley, The worst Journey in the World, Vol. I, Verlag Constable & Co., London, 1922 (afroopen an’n 6. Januar 2010)
Crane, David, Scott of the Antarctic, Verlag Harper Collins, London, 2005, ISBN 0007150687
Fiennes, Ranulph, Captain Scott, Hodder & Stoughton, London, 2003, ISBN 0-340-82697-5
Fisher, Margery and James, Shackleton, James Barrie Books, London, 1957
Hayes, J. Gordon, The Conquest of the South Pole, Verlag Thornton Butterworth, London, 1932
Heacox, Kim, Shackleton – The Antarctic Challenge, National Geographic, Washington D.C., 1999, ISBN 0792275365
Huntford, Roland, Shackleton, Verlag Hodder & Stoughton, London, 1985, ISBN 0340250070
Jones, Max, The Last Great Quest, Oxford University Press, Oxford, 2003, ISBN 0-19-280483-9
Kimmel, Elizabeth Cody, Ice Story– Shackleton’s Lost Expedition, Clarion Books, New York, 1999, ISBN 0395915244
Knowles, Elizabeth (Herutgeverin), Oxford Dictionary of Quotations, Oxford University Press, Oxford, 2009, ISBN 0199237174
Markham, Clements, The Lands of Silence, University Press, Cambridge, 1921 (afroopen an’n 4. Januar 2010)
Marr, James, Into the Frozen South, Verlag Cassell & Co., London, 1923 (afroopen an’n 25. November 2010)
Mawson, Douglas, The Home of the Blizzard, Vol. I|Verlag William Heinemann, London, 1915 (afroopen an’n 26. Mai 2010)
Mill, Hugh Robert, The Life of Sir Ernest Shackleton, Verlag William Heinemann, London, 1923 (afroopen an’n 30. Dezember 2011)
Mills, Leif: Frank Wild, Verlag Caedmon of Whitby, Whitby, 1999, ISBN 0905355482
Murphy, Shane et al., Mit der Endurance in die Antarktis, Verlag DuMont, Ostfilden, 2001, ISBN 3770158709
Owen, Russell, The Antartic Ocean, Verlag Whittlesey House, New York, 1941 (afroopen an’n 30. Dezember 2011)
Perkins, Dennis, Leading at the Edge, Verlag Mcgraw-Hill, New York, 2000, ISBN 0814405436
Preston, Diana, A First Rate Trategy, Verlag Constable & Co., London, 1997 (afroopen an’n 30. Dezember 2011), ISBN 0094795304
Riffenburgh, Beau: Nimrod, Berlin Verlag, Berlin, 2006, ISBN 3-82700530-2
Savours, Ann, The Voyages oft he Discovery, Verlag Catham Publishing, London, 2001, ISBN 1-86176-149-X
Scott, Robert Falcon, The Voyage of the Discovery, Vol. II, Verlag Macmillan, London, 1905 (afroopen an’n 31. Dezember 2011)
Shackleton, Ernest et al., The Antarctic Book, Verlag William Heinemann, London, 1909 (afroopen an’n 31. Dezember 2011)
Shackleton, Ernest, The Heart of the Antarctic, Verlag William Heinemann, London, 1910 (afroopen an’n 31. Dezember 2011)
Shackleton, Ernest, South, Verlag Macmillan, New York, 1920 (afroopen an’n 31. Dezember 2011)
Tyler-Lewis, Kelly, The Lost Men, Verlag Bloomsbury Publishing, London, 2006, ISBN 9780747579724
Watkins, Julian, The 100 Greatest Advertisements, Verlag Dover Publications, Mineola, 1959 (afroopen an’n 31. Dezember 2011), ISBN 978-0486205403
Wild, Frank, Shackleton’s Last Voyage, Verlag Cassell & Co., London, 1923 (afroopen an’n 31. Dezember 2011)
Wilson, Edward Adrian, Diary of the Discovery Expedition, Verlag Blandford Press, London, 1975, ISBN 0-7137-0431-4
Wilson, David M., Nimrod Illustrated, Verlag Reardon Publishing, Cheltenham, 2009, ISBN 1873877900
Worsley, Frank, Shackleton’s Boat Journey, Verlag Pimlico, London, 1999, ISBN 0-7126-6574-9
Manuskriptsammlung vun dat Scott Polar Research Institute (Akronym: SPRI MS), Universität Cambridge.

Enkeld Nahwiesen

Loading content...

Weblenken

Loading content...

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads