Stimmhaftigkeid
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Stimmhaftigkeid beschrivt in de Phonetik un Phonologie enen Spraakluud mit Stimmtoon.
Stimmhaftigkeid in de Phonetik
Uut de Sicht vun de Phonetik betekent Stimmhaftigkeid, dat de Stimmbänner bi de Artikulatschoon vun enen Luud ene Rull speelt, indem dat sik de Stimmlippen binnen korte Tied sluut un denn glieks wedder vun enen Luftstroom, de uut de Lung presst warrt, opdrückt warrt. Daar fangt de Stimmlippen bi dat Swingen an un maakt enen Toon. Anners is dat bi stemmlosen Luden, bi de Stimmlippen deelwies open blievt, so dat de Luft direkt in den Vokaaltrakt döörströmen kann.
Stimmhafte Luden sünd in den meisten Spraken de Sonoranten, das sünd Vokalen un Nasaalluden ([m], [n], [ŋ]]), Liquiden ([r], [l]) un Approximanten ([ʋ], [j], [w]). Vele Spraken, ook Plattdüütsch, hebbt ook bestimmte stimmhafte Konsonanten, de ook stimmhaften Obstruenten heet, so as ([b], [d], [g], [v], [z], [ʒ]).
In dat Internatschonale Phoneetsche Alphabeet kenntekent dat IPA-Teken 403 enen stimmhaften Luud mit enen ünnerstellt Haken (Unicode COMBINING CARON BELOW U+032C), so as [t̬].
Remove ads
Stimmhaftigkeid in de Phonologie
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads