Accreditatie
procedure waarbij een gezaghebbende instelling formele erkenning verstrekt dat een organisatie competent is om specifieke taken uit te voeren. (def: ISO 15189:2012) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Met accreditatie wordt in het algemeen een procedure bedoeld waarbij een derde partij een geschreven garantie geeft dat een product, proces, dienst of persoon beantwoordt aan specifieke vereisten. De term 'accreditatie' is op zichzelf echter niet beschermd en kan vrijelijk door iedere persoon of instantie worden gebruikt.