Ancien régime
politiek regime van kracht in het Koninkrijk Frankrijk gedurende de twee eeuwen voorafgaand aan de Revolutie van 1789 / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Met het ancien régime (Frans voor oud stelsel of oud systeem) verstaat men de politieke en maatschappelijke organisatie van het Franse koninkrijk vanaf de late middeleeuwen tot aan de Franse Revolutie van 1789. Typische kenmerken daarvoor waren de absolute monarchie, het bestaan van talrijke privileges, een standenmaatschappij, een bevoorrechte staatskerk en een territoriale indeling met grote verschillen in bestuur en recht.
Bij uitbreiding wordt de term toegepast voor de grote delen van Europa die als gevolg van de Franse Revolutie drastische veranderingen ondergingen. In Nederland en België spreekt men van ancien régime doorgaans om de politieke en sociale structuren aan te duiden die door de Franse invasie van 1794-1795 in de Bataafse Republiek werden opgeheven. Deze instituties vonden hun wortels veelal in het feodalisme van de middeleeuwen. Vooral in de Zuidelijke Nederlanden, met hun rijke en invloedrijke nijverheidssteden, waren vanaf de 13e eeuw, en later in de rest van de Nederlanden onder invloed van het verlichtingsdenken, reeds sterke hervormingen doorgevoerd.
De term 'ancien régime' is daarnaast een substituut voor Nieuwe Tijd of vroegmoderne tijd, een periode in de Europese geschiedenis die loopt van ca. 1450 tot ca. 1800.[1]