Aramees
Semitische taal / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Aramees (ܐܪ̈ܡܝܐ, Oromoyo), de oorspronkelijke taal van de Arameeërs, is een Noordwest-Semitische taal die zijn oorsprong vindt in het oude Aram en zich snel verspreidde naar de rest van Mesopotamië waarin het al meer dan drieduizend jaar voortdurend en onophoudelijk wordt geschreven en gesproken in verschillende varianten. Aramees diende als taal van het openbare leven van Arameeërs, taal van bestuur van koninkrijken en rijken, en ook als taal van goddelijke aanbidding en religieuze studie. Aramees wordt nog steeds in verschillende moderne varianten gesproken. De moderne varianten worden geclassificeerd als Neo-Aramees (modern of nieuw Aramees).
| Aramees ארמית / ܐܪ̈ܡܝܐ , Oromoyo | ||||
|---|---|---|---|---|
| Gesproken in | Delen van Libanon, Syrië, Irak en Turkije | |||
| Sprekers | 850.000 | |||
| Taalfamilie | ||||
| Dialecten |
| |||
| Alfabet | Aramees alfabet | |||
| Taalcodes | ||||
| ISO 639-2 | arc | |||
| ||||
Aramees behoort tot de noordwestelijke groep van de Semitische taalfamilie, die ook de Kanaänitische talen omvat, zoals het Hebreeuws en Fenicisch.[1] Aramese talen worden geschreven in het Aramese alfabet en de meest prominente alfabetvariant is het Syrische alfabet.[2] Het Aramese alfabet werd ook een basis voor het creëren en aanpassen van specifieke schrijfsystemen in sommige andere Semitische talen, zoals het Hebreeuwse alfabet en het Arabische alfabet.[3]
De Aramese taal worden nu als bedreigd beschouwd, aangezien de taal voornamelijk door de oudere generaties wordt gebruikt. Onderzoekers werken eraan om alle resterende variëteiten van Neo-Aramees vast te leggen en te analyseren voordat ze uitsterven. Aramees vormt tegenwoordig de moedertaal van de Arameeërs en daarnaast Mandeeërs, evenals enkele Mizrahi-joden.
Vroege Aramese inscripties dateren uit de 11e eeuw voor Christus, waardoor het een van de vroegste talen is die werden opgeschreven. Vrij algemeen wordt verondersteld dat Jezus Aramees sprak.[4][5][6][7]