Banu Ghaniya
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Banu Ghaniya was een Berberse dynastie en een tak van de Almoraviden.[1][2] Hun eerste leider, Muhammad ibn Ali ibn Yusuf, een zoon van Ali ibn Yusuf al-Massufi en de Almoravidische prinses Ghaniya, werd in 1126 aangesteld als gouverneur van de Balearen.[3][4] Na de ineenstorting van de Almoravidische macht door de Almohaden in de jaren 1140, bleven de Banu Ghaniya de Balearen regeren als onafhankelijke emirs tot ongeveer 1203, met een korte onderbreking in de jaren 1180.
Banu Ghaniya | ||
---|---|---|
Stamvader | Muhammad ibn Ali ibn Yusuf | |
Laatste heerser | Yahya ibn Ghaniya | |
Afzetting | 1212 | |
Etniciteit | Berbers | |
Hoofdtak | Almoraviden |
Latere leiders (Ali ibn Ishaq en Yahya) deden een vastberaden poging om de Maghreb (en in het bijzonder Ifriqiya) te heroveren, door Béjaïa, Constantine en Algiers[5] in te nemen en vanaf ongeveer 1180 het grootste deel van het huidige Tunesië te veroveren.[6]
Ze waren invloedrijk bij de ondergang van het Almohadische Rijk in de oostelijke Maghreb. In Tunesië hield Ali ibn Ishaq zich aan het Kalifaat van de Abbasiden en werd formeel benoemd door Al-Mustadi met de titel van "erfgenaam van de Almoraviden".[7]