Blue Jimmy: The Horse Stealer

Blue Jimmy: The Horse Stealer is een kort verhaal dat in samenwerking werd geschreven door Thomas Hardy en zijn tweede vrouw, Florence Dugdale. Het werd gepubliceerd in de Cornhill Magazine in februari 1911. Deze vertelling werd, samen met andere niet eerder gebundelde verhalen, opgenomen in de in 1992 uitgebrachte verzameling The Excluded and Collaborative Stories, onder redactie van Pamela Dalziel. Zoals de titel van deze uitgave aangeeft, gaat het hierbij niet alleen om de niet eerder gebundelde verhalen, maar ook om vertellingen die de schrijver produceerde in samenwerking met anderen, met name Florence Henniker en Florence Dugdale.

Florence Dugdale, die 39 jaar jonger was dan Hardy, was een schrijfster van kinderverhalen. In haar verhalen voor volwassenen werd zij, naar wordt aangenomen, geassisteerd door haar man. Hardy-biograaf Robert Gittings heeft wel gesuggereerd dat het onderhavige verhaal van Hardy's hand was, maar dat hij het op haar naam stelde. Hardy-kenner Pamela Dalziel stelt echter dat er wel degelijk sprake was van samenwerking, gezien Hardy's handschrift op de drukproeven.[1]

Het verhaal opent met twee regels uit Hardy's verhalende gedicht The Trampwoman's Tragedy uit 1903:
Blue Jimmy stole full many a steed
Ere his last fling he flung.[2]