Calamites
geslacht uit de familie Calamitaceae / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Calamites[1][2][3] (soms wel calamieten genoemd) zijn een geslacht van uitgestorven boomachtige planten, bekend uit het Carboon. Fossielen van Calamites zijn gevonden in Noord-Amerika, Europa, Siberië en Oost-Azië.
Calamites Fossiel voorkomen: Carboon en Onder-Perm | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Fossielen van de bast van Calamites | ||||||||||||||||
Taxonomische indeling | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Geslacht | ||||||||||||||||
Calamites † Brongn. (1828) | ||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | ||||||||||||||||
Calamites op Wikispecies | ||||||||||||||||
|
In tegenstelling tot de huidige kruidachtige verwanten de paardenstaarten, waren de Calamites middelgrote bomen met een hoogte van twintig tot dertig meter. Deze planten groeiden tijdens het Carboon, met een hoogtepunt in het Westfalien B in mangrovegebieden op voornamelijk drooggevallen 'eilandjes'. Ze stierven uit tijdens het Perm. Uit hun plantenresten zijn de tegenwoordige steenkoollagen gevormd. Ze waren gewone, maar geen dominante inwoners van de steenkoolmoerassen van het Carboon en in de bossen van de Perm periode. Samen met andere uitgestorven paardenstaartverwanten behoren ze tot de familie Calamitaceae.