Concordaat van Londen (1107)
1107 / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Concordaat van Londen in 1107 betekende het einde van de Engelse Investituurstrijd tussen de aartsbisschop van Canterbury Anselmus van Canterbury en de Engelse koningen William Rufus en Hendrik I die was begonnen in 1100.[1] Het concordaat was het resultaat van een eerder bereikt compromis in L'Aigle waarbij overeen was gekomen dat de koning weliswaar niet het recht had om kerkelijke gezagsdragers investituur op religieus vlak te verlenen, maar wel om hen investituur te verlenen voor hun wereldse bezittingen.[2] Bovendien liet Hendrik zijn eis voor een eed van leenheerlijke trouw (hommage) van Anselmus voor het aartsbisdom vallen,[3] al bleef die eis voor andere clerici wel gelden.[4]