Conventie van Pretoria

De Conventie van Pretoria was het vredesverdrag waarmee de Eerste Boerenoorlog beëindigd werd. In Pretoria werd het verdrag op 3 augustus 1881 getekend door de Zuid-Afrikaansche Republiek (Transvaal) en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland.

Conventie van Pretoria
Paul Kruger (links) in onderhandeling voor het vredesverdrag in maart 1881, reliëf op het Standbeeld van Paul Kruger, Pretoria
Rechtsgebied	Vrede
Ondertekend	3 augustus 1881 in Pretoria
Ondertekenaars	Zuid-Afrikaansche Republiek, Verenigd Koninkrijk
Partijen	Zuid-Afrikaansche Republiek, Swaziland, Verenigd Koninkrijk
Opgevolgd door	Conventie van Londen (1884)
Talen	Engels, Afrikaans
Portaal    Politiek

Inhoud

Het verdrag bevestigde de onafhankelijkheid van de Zuid-Afrikaanse Republiek (artikel 1) en Swaziland (artikel 24), alhoewel onder de aanzienlijke suzereiniteit van het Britse rijk, wat leidde tot protesten vanuit de Volksraad. Ook werd afgesproken dat het opgesloten Marotastamhoofd Sekhukhune door Transvaal zou worden vrijgelaten.

Het verdrag werd getekend door het Driemanschap, bestaande uit Paul Kruger, Marthinus Wessel Pretorius en Petrus Jacobus Joubert, aan wie de macht in Transvaal werd overgedragen. Hercules Robinson tekende als Britse hoofdcommissaris, Evelyn Wood als Britse hoofdambtenaar in Transvaal en Sir Henry de Villiers als Kaapse hoofdrechter. President Johannes Henricus Brand van de Oranje Vrijstaat diende als bemiddelaar.^[1]