Loading AI tools
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Heerlijkheid Mechelen was tot 1795 een kleine zelfstandige heerlijkheid, bestaande uit de stad Mechelen en enkele omliggende gemeenten.
Heerlijkheid Mechelen | |||||
---|---|---|---|---|---|
Gewest van de Habsburgse Nederlanden (1556-1795) | |||||
| |||||
| |||||
Kaart | |||||
De heerlijkheid Mechelen omstreeks 1350 | |||||
Algemene gegevens | |||||
Hoofdstad | Mechelen | ||||
Talen | Nederlands | ||||
Religie(s) | Rooms-katholicisme | ||||
Regering | |||||
Regeringsvorm | Heerlijkheid | ||||
Dynastie | Huis Berthout | ||||
Staatshoofd | Heer |
Oorspronkelijk hing de heerlijkheid Mechelen af van het prinsbisdom Luik, waaraan het in 910 al was toegewezen.[bron?] In de 11e en 12e eeuw wierven de prins-bisschoppen steeds meer kernen aan.[1] In de praktijk werd het geregeerd door de familie Berthout, tegen de wil van de Luikse prins-bisschoppen. De heerschappij kwam via Sophia van Berthout in handen van haar echtgenoot graaf Reinoud II van Gelre, die het wilde verkopen aan de graaf van Vlaanderen.[bron?] De bevolking stond daartegen op, en het hertogdom Brabant probeerde het gebied over te nemen.[bron?]
In 1333 verkocht de Luikse prins-bisschop Adolf van der Mark Mechelen aan het graafschap Vlaanderen, na onderhandelingen met de Vlaamse kanselier Willem van Auxonne;[2] Mechelen bleef echter een Luiks leen.[1] Ook die Vlaamse heerschappij was echter niet volledig en definitief, Brabant bleef het opeisen. In 1337 werd hertog Jan III samen met de Vlaamse graaf Lodewijk I van Nevers medeheer van de heerlijkheid Mechelen.[1] Door de Verdragen van Saint-Quentin (1347) kwam Mechelen volledig toe aan zijn oudste zoon Hendrik van Brabant (†1349) en werd zijn dochter Margaretha van Brabant uitgehuwelijkt aan Lodewijk van Male, zoon van Lodewijk van Nevers.[2] Na de Brabantse Successieoorlog kwam Mechelen bij de Vrede van Aat (4 juni 1357) volledig in bezit van Lodewijk van Male.[1] Diens dochter Margaretha van Male trouwde in 1369 met Filips de Stoute, hertog van Bourgondië, zodat Mechelen bij Lodewijks dood in 1384 onderdeel werd van de Bourgondische Nederlanden.[1][3]
Mechelen is later daarom beschouwd als een van de XVII Provinciën en nog later als een provincie van de Zuidelijke Nederlanden. Het was een zelfstandige staat in een personele unie met vele andere. De Bourgondische hertogen en later de Habsburgse (Spaanse en Oostenrijkse) keizers, waren naast keizer ook heer van Mechelen, zoals ze elders ook graaf of hertog waren. Zij vestigden de opperste rechtbank voor de XVII Provinciën in deze kleine provincie, eerst onder de naam van Parlement van Mechelen, later als Grote Raad van Mechelen, na protest van de Franse koning, die zijn gezag en dat van het Parlement van Parijs ondermijnd zag. De landvoogdes Margaretha van Oostenrijk resideerde in Mechelen, dat daardoor toch het statuut van hoofdstad van de Nederlanden begon te krijgen.
In 1790 was Mechelen een van de stichtende leden van de Verenigde Nederlandse Staten. Het staatje werd definitief opgedoekt toen het in 1795 door Frankrijk geannexeerd werd en opgenomen in het departement Twee Neten.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.