Intonatie (muziek)
muziek / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Intonatie heeft in de muziek betrekking op de marge waarbinnen een toon in hoogte en klankkleur kan variëren, zonder dat hij als een andere toon wordt ervaren. Intonatie heeft dus twee betekenissen:
- het spelen van een toon op de juiste toonhoogte, dus met een bepaalde frequentie en binnen een bepaald stemmingssysteem
- het bepalen van de klankkleur van een toon
In de praktijk kunnen deze twee vormen met elkaar samenhangen. Een speler of zanger die 'donker' intoneert kan, bedoeld of onbedoeld, ook 'lager' intoneren, en dus onzuiver spelen of zingen.