Jacobus II van Aragón
Spaans troubadour (1265-1327) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Jacobus II, Koning van Aragón (Valencia, 10 augustus 1267 – Barcelona, 2 november 1327), in het Spaans Jaime II, in het Catalaans Jaume II, ook Jacobus II van Barcelona, genaamd de Rechtvaardige (Catalaans : El Just) was de tweede zoon van Peter III van Aragón en Constance van Sicilië.
Jacobus II van Aragón | ||
---|---|---|
1267 - 1327 | ||
Koning van Aragón Koning van Valencia Graaf van Barcelona | ||
Periode | 1291 - 1327 | |
Voorganger | Alfons III | |
Opvolger | Alfons IV | |
Koning van Sicilië | ||
Periode | 1285 - 1296 | |
Voorganger | Peter III | |
Opvolger | Frederik II | |
Koning van Sardinië | ||
Periode | 1296 - 1327 | |
Voorganger | geen | |
Opvolger | Alfons I | |
Vader | Peter III van Aragón | |
Moeder | Constance van Sicilië |
Hij volgde zijn vader op als Koning van Sicilië in 1285, waar hij bekend was als Jacobus I van Sicilië. Na de dood van zijn broer Alfons III van Aragón in 1291 volgde hij die op in Aragón. Bij een vredesverdrag met Karel II van Anjou in 1296 gaf hij zijn aanspraken op Sicilië op, en de Sicilianen kroonden in plaats daarvan zijn broer Frederik II van Sicilië, de regent van Sicilië, tot koning. Jacobus regeerde over Aragón tot aan zijn dood in 1327.
Bij het verdrag van Anagni in 1295 gaf hij de Balearen terug aan zijn oom Jacobus II van Majorca. Aragón behield echter de controle over de continentale bezittingen van het Koninkrijk Majorca — Montpellier en Roussillon — gedurende heel Jacobus zijn regering. In 1298 bij het verdrag van Argilers, erkende Jacobus II van Majorca de suzereiniteit van Jacobus II van Aragón. In 1324 versloegen zijn legers onder de leiding van zijn zoon Alfons IV van Aragón de Pisaanse legers tijdens de slag bij Lucocisterna, waarna Sardinië voor geruime tijd onder de Aragonese Kroon viel.