Jan Ruff O'Herne
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jeanne Alida (Jan) Ruff O'Herne (Semarang,[1] 18 januari 1923 – Adelaide, 19 augustus 2019) was een Nederlands-Australische mensenrechtenactivist.[2] Ze stond bekend om haar campagnes en toespraken tegen oorlogsverkrachting. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd O'Herne met andere jonge vrouwen gedwongen tot seksuele slavernij voor het Japanse Keizerlijke leger.
Biografie
Nadat ze was geïnterneerd werd ze op 26 februari 1944 met andere meisjes geselecteerd om als troostmeisje in een militair bordeel, "Het Huis van de Zeven Zeeën", in Semarang te werken. Ze werd herhaaldelijk verkracht en geslagen. Later werd ze naar een kamp bij Batavia gebracht, dat werd bevrijd op 15 augustus 1945. Jan huwde in 1946 een van haar bevrijders, de Britse soldaat Tom Ruff. Zij gingen in het Verenigd Koninkrijk wonen en emigreerden in 1960 naar Australië. Ze zweeg over wat er met haar was gebeurd, tot ze op uitnodiging van de Stichting Japanse Ereschulden, sprak over haar ervaringen in de Tweede Wereldoorlog op de Internationale Openbare Hoorzitting over Japanse Oorlogsmisdaden op 9-10 december 1992 in Tokio.[3][4] Ze schreef in 1994 het boek Fifty Years of Silence over haar ervaringen.
Haar belangrijkste trauma was dat zij niet meer intiem kon zijn met haar man.
O'Herne stierf op 19 augustus 2019 in Adelaide, Zuid-Australië op 96-jarige leeftijd.[5]
Bronnen, noten en/of referenties
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
