Joachim du Bellay

Joachim du Bellay (Liré, ca. 1522 – Parijs, 1 januari 1560) was een Franse dichter, criticus en een lid van de dichtersgroep de Pléiade.

Joachim du Bellay
Algemene informatie
Geboren	1522
Geboorteplaats	Liré
Overleden	1 januari 1560
Overlijdensplaats	Parijs
Werk
Periode	16e eeuw
Genre	Poëzie, Criticus
Stroming	De Pléiade
Bekende werken	La défense et illustration de la langue française, 1549; L'olive, 1549-1550; Les regrets, 1558
Lijst van Franstalige schrijvers
Portaal    Literatuur

Hij was de schrijver van La défense et illustration de la langue française (1549), een manifest voor de Franse taal maar ook voor verrijking door andere talen. De klassieke talen werden weer belangrijk. Du Bellay vond dat de Franse taal alleen niet genoeg was en moest worden aangevuld met, bijvoorbeeld, het Latijn.

Het Frans moest dus verdedigd ("défense") worden, en ook verrijkt ("illustration"):

• qua woordenschat door ontleningen aan het Italiaans, aan verschillende Franse dialecten, aan het Latijn en aan het Grieks;
• qua inhoud door het opnemen van Griekse en Latijnse mythologische elementen;
• qua stijl door literaire genres te ontlenen aan het Latijn en aan de Italiaanse renaissance.

Du Bellay kende een miserabel levenseinde getekend door bottuberculose, chronische meningitis en doofheid. Mee op basis van deze aandoeningen meent men stoffelijke resten die in 2022 werden opgegraven in de Notre-Dame van Parijs aan hem te kunnen toeschrijven.^[1][2] Hij was in elk geval kanunnik van die kerk en is er na zijn dood op circa 37-jarige leeftijd begraven.

In Nederlandse vertaling

• Frank Valkenier, Veertien sonnetten van Joachim du Bellay (1522-1560), Tilburg, Brandon Pers, 1984, 16 p.