Lodewijk I van Anjou
Frans monarch (1339-1384) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lodewijk I van Anjou (Kasteel Vincennes, 23 juli 1339[1] - Bari, 20 september 1384) was de tweede zoon van koning Jan II van Frankrijk en Bonne van Luxemburg.
| Lodewijk I van Anjou | ||
|---|---|---|
| 1339 - 1384 | ||
 | ||
| Graaf van Maine Graaf van Poitiers | ||
| Periode | 1350 - 1384 | |
| Voorganger | - | |
| Opvolger | Lodewijk II | |
| Graaf / Hertog van Anjou | ||
| Periode | 1356 - 1360 (graaf) 1360 - 1384 (hertog) | |
| Voorganger | - | |
| Opvolger | Lodewijk II | |
| Heer van Guise | ||
| Periode | 1360 - 1384 | |
| Voorganger | Karel van Blois | |
| Opvolger | Lodewijk II | |
| Graaf van Provence + Forcalquier | ||
| Periode | 1382 - 1384 | |
| Voorganger | Johanna | |
| Opvolger | Lodewijk II | |
| Vader | Jan II van Frankrijk | |
| Moeder | Bonne van Luxemburg | |
  Wapen voor (links) en na 1382 (rechts) | ||
Lodewijk werd in 1350 graaf van Poitiers, Anjou en Maine. In 1360 werd hij door zijn huwelijk heer van Guise, in 1370 hertog van Touraine en in 1382 werd hij ook graaf van Provence en hertog van Calabrië. Hij had tevens ambities om koning van Napels te worden.
Zijn kanselier sinds 1383 was de door de tegenpaus Clemens VII benoemde bisschop van Chartres, Jean le Fèvre.[2]
Lodewijk huwde in 1360 met Marie van Blois († 1404), vrouwe van Guise.[3] Hun drie kinderen waren:
- Marie (1370-na 1383)
- Lodewijk (1377-1417)
- Karel (1380-1404)