Loading AI tools
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
De British Mediterranean Fleet of de Britse Middellandse Zeevloot was een deel van de Royal Navy. Ze bestond tussen het midden van de 17e eeuw tot 1967.
De vloot was tijdens zijn geschiedenis een van de meest prestigieuze commando’s van de marine. De vloot moest de zeeroutes tussen Groot-Brittannië en het grootste deel van het Britse Rijk op het Oostelijk halfrond beschermen. De eerste opperbevelhebber van de vloot werd rond 1665 genoemd en de vloot bleef tot 1967 bestaan.
Malta, deel van het Britse Rijk sinds 1814, werd gebruikt als bevoorradingsstation en was tot midden jaren dertig van de 20e eeuw het hoofdkwartier van de Mediterranean Fleet.
In de laatste decennia van de 19e eeuw was de Mediterranean Fleet de grootste vloot van de Royal Navy. Ze omvatten tien eerste klasse slagschepen – dubbel zoveel als de Channel Fleet – en meerdere grote en kleinere schepen. In 1893 verdronk vice-admiraal Sir George Tyron toen zijn vlaggenschip HMS Victoria op de HMS Camperdown botste en binnen vijftien minuten zonk.
In 1914 werden de HMS Inflexible en de HMS Indomitable, twee slagkruisers van de Invincible-klasse toegevoegd aan de Mediterranean Fleet. De twee schepen vormden samen met de HMS Indefatigable de kern van de Mediterranean Fleet en waren betrokken bij de achtervolging van SMS Goeben en SMS Breslau.
In 1926 werd het vlaggenschip van de Mediterranean Fleet, de HMS Warspite, gemoderniseerd. Onder het bevel van admiraal Roger Keyes bereikte de vloot een hoogtepunt. Onder Keyes dienden officieren als Dudley Pound (chef-staf), Ginger Boyle (commandant van een kruisereskader) en Augustus Agar (commandant van een torpedojagereenheid).
De vloot verhuisde net voor de Tweede Wereldoorlog naar Alexandrië, Egypte vanwege mogelijke luchtaanvallen vanaf het Italiaanse vasteland.
Op 3 september 1939 stond de Mediterranean Fleet onder bevel van admiraal Andrew Cunningham. De vloot bestond naast het vlaggenschip HMS Warspite uit de 1e Battle Squadron, 1e Cruiser Squadron, 3e Cruiser Squadron, 1e Destroyer Flotilla, 2e Destroyer Flotilla, 3e Destroyer Flotilla, 4e Destroyer Flotilla, onderzeeërs en het vliegkampschip HMS Glorious.[1]
In 1940 viel de Mediterranean Fleet de Italiaanse vloot bij Tarente aan door middel van luchtaanvallen. Andere belangrijke zeeslagen waar de vloot bij was betrokken was de Slag bij Kaap Matapan en de Slag om Kreta. De vloot moest later Italiaanse en Duitse versterkingen en bevoorrading voor de Noord-Afrikaanse Veldtocht blokkeren.
In oktober 1946 waren eenheden van de Mediterranean Fleet betrokken geraakt bij de Straat van Korfoe-incidenten. De gebeurtenis begon toen de HMS Saumarez in de Straat van Korfoe op een mijn liep. De zeestraat werd in de daaropvolgende operatie, onder bescherming van de HMS Ocean, twee kruisers, drie torpedojagers en drie fregatten, door elf mijnenvegers schoongeveegd.[2] Later was de vloot betrokken bij operaties om te verhinderen dat joodse vluchtelingen uit de nazi-kampen zich in het Mandaatgebied Palestina zouden vestigen.
In juli 1947 bezochten twee vliegkampschepen (de HMS Ocean en de HMS Triumph) Istanbul en de HMS Liverpool, HMS Chequers en de HMS Chaplet bezochten Sebastopol. Het slagschip HMS Vanguard diende in 1949 voor zes maanden bij de Mediterranean Fleet en keerde in 1954 voor een korte tijd terug tijdens een gezamenlijke oefening met de Home Fleet.
Tussen 1952 en 1967 was de post van opperbevelhebber van de Mediterranean Fleet gecombineerd met die van NAVO-bevelhebber over alle geallieerde eenheden in het Middellandse Zeegebied. In 1956 werd de vloot ingezet bij de Suezcrisis.
In de jaren zestig daalde het belang om een route tussen Groot-Brittannië en de Britse gebieden vanwege de afbrokkeling van het Britse Rijk in stand te houden. Ook werd het zwaartepunt van de marine vanwege de Koude Oorlog verplaatst naar het noordelijk Atlantisch gebied. De Mediterranean Fleet werd uiteindelijk in 1967 opgeheven. De schepen en installaties werden overgedragen aan de Britse Eastern Fleet.
De Royal Navy is nog in de Middellandse Zee aanwezig als haar schepen deel uit maken van het multinationale NAVO-eskader Standing NATO Response Force Maritime Group 2, de NAVO-opvolger van de Standing Naval Force Mediterranean.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.