Middelfrankische Rijmbijbel
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Middelfrankische Rijmbijbel of Rijnlandse Rijmbijbel is een verzameling van verhalen uit het Oude en Nieuwe Testament die in het begin van de twaalfde eeuw werd samengesteld in het grensgebied van de toenmalige Oud-Middelfrankische (Ripuarische), Oud-Nederfrankische (Oudnederlandse) en Oud-Westfaalse taalgebieden. Tegenwoordig schrijft men het handschrift niet uitsluitend meer toe aan een Middelfrankische auteur maar voor sommige fragmenten eerder aan een Nederfrankische of Westfaalse schrijver omdat de taal in die fragmenten, de typische kenmerken toont van een Hoogduits schrijvende Nederlandstalige.[1] Van het werk is geen volledige tekst bekend, er zijn slechts een aantal fragmenten teruggevonden, en die vormen samen met de Leidse Willeram en de Wachtendonckse Psalmen een belangrijk deel van het corpus van het Oudnederlands. De naam Middelfrankisch waaronder het werk gekend is in de literatuur, voor het eerst gebruikt door Busch[2] is dus ongelukkig gekozen omdat er zowel Nederfrankische als Middelfrankische fragmenten zijn gevonden. Soms wordt ook de term Rijnlandse Rijmbijbel gebruikt, maar veel minder frequent, en al bij al is het helemaal niet zeker of het origineel uit het Rijnland kwam.