Murus Gallicus
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De murus Gallicus (Gallische (Keltische) muur) is een bouwmethode voor beschermende muren van walburchten uit de IJzertijd en oppida van de La Tène-periode in West-Europa. Zij werd algemeen gebruikt in het huidige Frankrijk: er zijn daar 24 voorbeelden overgeleverd. Maar er zijn ook Gallische muren te vinden in het huidige Zwitserland, België en sommige delen van de Britse eilanden. Dit type muur is echter zeldzaam in Centraal-Europa. De meest oostelijke vindplaats tot op heden is in Manching, nabij Ingolstadt in Beieren (Duitsland). De Gallische muur van het fort aan zee van Le Camp d'Artus bij Huelgoat werd opgegraven door Mortimer Wheeler.