One-time pad
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
One-time pad, soms ook wel OTP, Vernam-cijfer, eenmalig blokcijfer of het perfecte cijfer genoemd, is een methode in de cryptografie, een methode van encryptie of hetzelfde een cijfer. De eerste die over het cijfer schreef was F. Miller, een bankdirecteur uit de Verenigde Staten, in 1882.[1] Het one-time pad werd als handcijfer voor breed gebruik ontwikkeld gebaseerd op het door G. Vernam en JO. Mauborgnein in 1917 ontwikkelde systeem voor gebruik bij telexverkeer. Het is bewezen dat het, mits correct toegepast, niet kan worden gebroken. Het is het enige cijfer waarvoor dat is bewezen, maar wanneer toegepast moet het cijfer aan veel voorwaarden voldoen, opdat het niet ontcijferbaar is door een buitenstaander.