Ongestructureerd probleem
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een ongestructureerd probleem (Engels: wicked problem)[1] of taai probleem[2] is een probleem dat moeilijk of onmogelijk oplosbaar is door onvolledige, tegenstrijdige en veranderende voorwaarden voor probleemoplossing die veelal moeilijk te identificeren zijn. Vanwege de interdependenties kan een poging tot oplossing van een deel van een ongestructureerd probleem resulteren in andere problemen.
Het begrip vindt zijn oorsprong in de social engineering. De huidige betekenis werd geïntroduceerd in 1967 door Charles West Churchman in een gastartikel in het wetenschappelijk tijdschrift Management Science, waarbij verwezen werd naar een seminar waar Horst Rittel het begrip reeds eerder gebruikte.[3] Churchman besprak de morele verantwoordelijkheid van operationeel onderzoek ´om de manager te informeren over hoe onze oplossingen faalden in het temmen van zijn ongestructureerde problemen.´
Rittel en Melvin M. Webber omschreven het concept ongestructureerd probleem in 1973 voor het eerst formeel in een traktaat, waarin zij ongestructureerde problemen vergeleken met betrekkelijk ´tamme´, oplosbare problemen in de wiskunde, het schaken of puzzelen.[4]