Paris Gare de Lyon

Paris-Lyon
	Façade met torenklok
Algemeen
Aantal reizigers	83 miljoen/jaar
Geschiedenis
Opening	1900
Stationsbouw
Architect(en)	Marius Toudoire
Perrons	13 (SNCF) / 1 (RER A) / 2 (RER D)
Perronsporen	22 (SNCF) / 2 (RER A) / 4 (RER D)
Spoorlijn(en)
Spoorlijn(en)	830 000 Paris-Lyon - Marseille-Saint-Charles; 981 000 Paris-Nord - Paris-Lyon; lijn Nanterre-Université - Vincennes
Voorstadsdienst(en)
	Brongegevens in Wikidata aanpassen
Overig openbaarvervoer
Ligging
Land	Frankrijk
Plaats	Parijs
Coördinaten	48° 51′ NB, 2° 22′ OL
	;
Portaal	Openbaar vervoer ; Frankrijk

Station Paris-Gare-de-Lyon, vaak kortweg aangeduid als Gare de Lyon, is een van de zeven grote kopstations in Parijs (Frankrijk). Het bevindt zich in het 12e arrondissement. Het verwerkt 83 miljoen reizigers per jaar en behoort daarmee tot de drie drukste stations van Parijs. De rijk versierde gevel is circa 100 meter lang en het station is voorzien van een 64 meter hoge toren. Onder het station bevindt zich het metrostation Gare de Lyon van de metro van Parijs (lijnen 1 en 14) en het station van de Parijse, regionale metro RER. Het heet Gare de Lyon omdat hier vandaan de (hogesnelheids)treinen in de richting Lyon en Marseille vertrekken.^[1]

Snelle feiten Algemeen, Aantal reizigers ...

Sluiten

Geschiedenis

Het station is tussen 1895 en 1902 voor de spoorwegonderneming Compagnie des chemins de fer de Paris à Lyon et à la Méditerranée (PLM) gebouwd, naar een ontwerp van architect Marius Toudoire. Het verving het station uit 1855 op deze locatie.^[2] De aanleiding tot de bouw was de Wereldtentoonstelling van 1900. Toen het station werd geopend beschikte het over 13 perrons. In de jaren 1962-1972 werd het station verbouwd.

Op 27 juni 1988 vond op het station een ernstig spoorwegongeluk plaats, waarbij 56 personen omkwamen en 57 personen gewond raakten.

Het Gare de Lyon is voor Parijzenaars hét vertrekpunt voor reizen naar het zuidoosten. Vandaar de titel en tekst "Gare de Lyon" (1964) van Barbara, een lied over een spontane vakantiereis naar Italië.

RER- en Transilien-diensten

Meer informatie Richting, Vorig station ...

Richting	Vorig station	Lijn	Volgend station	Richting
Eindpunt	Eindpunt	TransR	Melun	Montereau (via Moret)
Eindpunt	Eindpunt	TransR	Melun	Montargis
Cergy-le-Haut A3 Poissy A5	Châtelet - Les Halles	RERA	Nation	Marne-la-Vallée - Chessy A4
Saint-Germain-en-Laye A1	Châtelet - Les Halles	RERA	Nation	Boissy-Saint-Léger A2
Creil D3 Orry-la-Ville - Coye D1	Châtelet - Les Halles	RERD	Maisons-Alfort - Alfortville	Melun D2 (via Combs-la-Ville)
Goussainville D7 Villiers-le-Bel - Gonesse D5	Châtelet - Les Halles	RERD	Maisons-Alfort - Alfortville	Corbeil-Essonnes D6 (via Ris-Orangis)
Châtelet - Les Halles D8	Châtelet - Les Halles	RERD	Villeneuve-Saint-Georges	Malesherbes D4 (via Évry-Courcouronnes Centre)
Eindpunt	Eindpunt	RERD	Montgeron - Crosne	Melun D2 (via Combs-la-Ville)

Sluiten

Le Train Bleu

In het stationsgebouw bevindt zich op de bovenverdieping het bekende restaurant Le Train Bleu, dat rond 1900 werd gebouwd. Ook dit restaurant is door Toudoire ontworpen. Met name de Gouden Zaal (18,5 m lang, 9 m breed en 11 m hoog) en de Grote Zaal (26 m lang, 13 m breed en 11 m hoog) zijn bijzonder rijk met verguldsel, gips en houtsnijwerk versierd. Het interieur is met veel koperen afscheidingen en grote buffetten ingericht. De banken zijn met leer bekleed en de grote ruimte wordt met kroonluchters verlicht. De opdrachten voor 41 schilderingen in het met veel jugendstilornamenten versierde interieur werden aan dertig schilders gegeven. Onderwerp van de schilderingen zijn de topografie en de geneugten van de steden en regio's die de PLM met Parijs heeft verbonden.

Boven de trap laat een groot schilderij van Billotte de Pont Alexandre-III en het inmiddels verdwenen grote paleis van de Wereldtentoonstelling van 1900 zien.
In de grote zaal schilderden François Flameng "Paris", Guillaume Dubufe een "uitzicht op Lyon" en Gaston Saint Pierre een "gezicht op Marseille".
In de grote zaal is op de ereplaats het Romeins theater van Orange geschilderd door Albert Maignan (1845-1908).
In de schilderijen zijn portretten van de toenmalige groten van het Franse toneel, zoals Sarah Bernhardt, Réjane en Julia Bartet, te herkennen. Men herkent ook Edmond Rostand.
Frédéric Montenard (1849-1926) schilderde "Villefranche" en "Monaco".
In de gouden zaal schilderde Henri Gervex de beroemde "Bataille des Fleurs" tijdens het carnaval in Nice. Jean-Baptiste Olive schilderde "St-Honorat" en "Marseille, le Vieux Port". Eugène Burnand schilderde de Mont Blanc.

Het restaurant is vermaard om zijn goede keuken. Het restaurant bezat in 2012 een ster in de Guide Michelin, en scoorde 16/20 in de Guide Gault Millau. Het somptueuze interieur wordt sinds 23 september 1972 als een van de Franse "monuments historiques" wettelijk beschermd. In 2014 werd het restaurant grondig gerestaureerd en gerenoveerd; hierbij werden wel enkele meubels die niet onder de wettelijke bescherming van de klassering vielen bij opbod verkocht.^[3]

Bronnen, noten en/of referenties

[1]
Zo heet Gare du Nord zo omdat daar de treinen in noordelijke, dan wel noordwestelijke richting vertrekken.
[2]
Het station uit 1855 verving het eerste station, uit 1847.
[3]
Jean des Cars, "Le train bleu" ou le bel appétit du voyage, L'Eventail, december 2018, p. 84-86

Zie de categorie Paris-Gare de Lyon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] [1]
Zo heet Gare du Nord zo omdat daar de treinen in noordelijke, dan wel noordwestelijke richting vertrekken.

[2] [2]
Het station uit 1855 verving het eerste station, uit 1847.

[3] [3]
Jean des Cars, "Le train bleu" ou le bel appétit du voyage, L'Eventail, december 2018, p. 84-86

[1]

[2]

[3]