Peloponnesische Oorlog

De Peloponnesische Oorlog (431-404 v.Chr.), soms ook wel de Tweede Peloponnesische Oorlog genoemd[1][2][3] (om het onderscheid te maken met de eerste), was een strijd tussen de Delische bond, geleid door de stadstaat Athene en de Peloponnesische bond, geleid door Sparta. De oorlog, die meestal in drie verschillende fasen wordt onderverdeeld, was volgens Thucydides, de belangrijkste bron over deze oorlog, de meest verwoestende oorlog tot dan toe.[4]

Voor de Peloponnesische Oorlog tussen 460-445 v.Chr., zie Eerste Peloponnesische Oorlog.

Quick facts: Peloponnesische Oorlog, Datum, Locatie, Resul... ▼

Peloponnesische Oorlog
Verloop van de Peloponnesische Oorlog
Datum	431 – 25 april 404 v.Chr.
Locatie	Oude Griekenland, Klein-Azië, Sicilië
Resultaat	overwinning Peloponnesische Bond
Casus belli	Kerkyra-kwestie Potidaea-kwestie Megarisch besluit
Territoriale veranderingen	Ontbinding van Delisch-Attische Zeebond
Strijdende partijen
Delisch-Attische Zeebond Athene (leider) andere leden Argos Peloponnesische Bond: Sparta (leider) Korinthe Thebe andere leden Achaemeniden
Leiders en commandanten
Perikles Cleon Nicias Alcibiades Demosthenes Archidamus II Brasidas Lysander Alcibiades Agis II

In de eerste fase van de oorlog viel de aristocratische, oligarchische landmacht Sparta herhaaldelijk Attica binnen, terwijl de democratische zeemogendheid Athene de Peloponnesische kusten aanviel. Dit onderdeel van de oorlog werd in 421 v.Chr. onbeslist afgesloten met de Vrede van Nicias. In 415 v.Chr. lanceert Athene de Siciliaanse expeditie, die uiteindelijk desastreus afloopt voor Athene. Dit leidt tot de laatste fase van de oorlog, waarin Sparta formeel de vijandelijkheden hervat, en met financiële steun van de Achaemeniden de Atheense vloot uiteindelijk verslaat in de Slag bij Aegospotami.