Salische Wet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Salische Wet, in het Latijn de Lex Salica of het Pactus legis Salicae, is een wetboek van de Salische Franken, samengesteld door koning Clovis. In het boek zijn de tot dan toe mondeling overgeleverde regels van gewoonterecht die bij de Salische volken golden opgeschreven, het bestreek belangrijke terreinen als erfenis, eigendomsrechten en straffen voor overtredingen ten aanzien van eigendommen of personen. De invloeden van het Romeinse recht en kerkelijk recht was niet groot. Traditioneel wordt deze codificatie gesitueerd in de jaren 507-511, al is recent ook 475-487 voorgesteld.

Lex_Salica_Wandalgarius_01_%28cropped%29.jpg
De Salische Wet in het Wandalgarius-handschrift uit 794 (St. Gallen, Stiftsbibliothek, Cod. Sang. 731)

Als iemand een vrije Frank of barbaar die onder de Salische wet leefde heeft gedood en zijn daad wordt bewezen, wordt hij veroordeeld tot 8000 denarii, dat zijn 200 solidi.

Als iemand een graaf heeft gedood, wordt hij veroordeeld tot 24.000 denarii, dat zijn 600 solidi.

— Pactus legis Salicae[1]
Lex_Salica_%28MS_4404%29_01.jpg
De Salische Wet in een manuscript uit het begin van de 9e eeuw (Parijs, Bibliothèque nationale de France, ms. Lat. 4404, f179r)

Het wetboek bleef vrij stabiel onder de Merovingen en kende onder Karel de Grote een herleving in aangepaste vorm. In een meer specifieke betekenis duidt Salische Wet vanaf de 15e eeuw ook op de uitsluiting van vrouwelijke troonopvolging, gebaseerd op de herontdekking en instrumentalisering van een bepaling uit het oorspronkelijke wetboek.