Salomo
koning van Israël, zoon van koning David / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Salomo of Salomon (Hebreeuws: שְׁלֹמֹה, Šəlomoh, "zijn vrede"[1] of "zijn vervanger";[2] Arabisch: سليمان, Sulaymān; Grieks: Σολομών, Solomōn) was volgens de Hebreeuwse Bijbel een zoon en opvolger van koning David en daarmee de derde en laatste koning van het Verenigd Koninkrijk Israël. Volgens de Talmoed was hij een van de 48 profeten.
| Salomo | ||
|---|---|---|
| - - 932 v. Chr. | ||
 | ||
Salomonsoordeel, fresco in Styria (Oostenrijk) | ||
| Koning van Israël | ||
| Periode | 972-932 v. Chr. | |
| Voorganger | David | |
| Opvolger | Jerobeam (Israël) en Rechabeam (Juda) | |
| Vader | David, stam Juda | |
| Moeder | Bathseba | |
| Dynastie | Huis van David | |
| Bron: I Koningen 1-11, I Kronieken 23-II Kronieken 9 | ||
Salomo bouwde de Tempel van Salomo in Jeruzalem en hij was een zeer wijs, rijk en machtig koning, maar nadat hij zich met afgoderij afwendde van de God JHWH eindigde zijn regering in conflicten, die direct na zijn dood leidden tot een scheuring van zijn rijk (1 Koningen 11-12). Na zijn dood werd zijn rijk opgesplitst in het noordelijke Koninkrijk Israël en het zuidelijke Koninkrijk Juda, waarbij zijn patrilineaire nakomelingen over laatstgenoemde regeerden.
Salomo is het onderwerp van vele latere referenties en legendes. Er is geen (archeologisch) bewijs voor het bestaan van Salomo of het Verenigd Koninkrijk Israël.