Seismische discontinuïteit

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een seismische discontinuïteit of discontinuïteitsvlak is in de seismologie een zone in het binnenste van de Aarde waar seismische snelheden discontinu (sprongsgewijs) veranderen (impedantieverandering). Seismische discontinuïteiten worden veroorzaakt door veranderingen in chemische samenstelling, mineralogische structuur of aggregatietoestand (faseovergangen) in het binnenste van de Aarde, waardoor de materiaalconstanten veranderen.

Jordens_inre.jpg
Interne opbouw van de Aarde in "schillen": geel = kern, lichtoranje = ondermantel, donkeroranje = bovenmantel, bruin = korst. De overgangen tussen deze "schillen" worden veroorzaakt door een aantal belangrijke seismische discontinuïteiten.

Discontinuïteiten die waar dan ook in de Aarde voorkomen worden globale discontinuïteiten, discontinuïteiten die niet overal voorkomen lokale of regionale discontinuïteiten genoemd. De meeste discontinuïteiten vormen geen echt discontinue overgang zodat het bij benadering overgangszones zijn die zich uitstrekken over een bepaald diepteinterval. Een discontinuïteit met een abrupte (echt discontinue) verandering in seismische snelheid wordt een nulde-orde-discontinuïteit genoemd.

Oops something went wrong: