Siberisch Kraton
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Siberisch Kraton, dat overeenkomt met het voormalige continent Siberia, is een van de oudste kratons op Aarde en bestond al ten tijde van het Archeïcum. Het is een groot stabiel geologisch gebied bestaande uit Precambrisch gesteente in het noordoosten van Azië (en van de Euraziatische Plaat). Het kraton omvat een groot deel van Siberië in Rusland. Meestal worden de grenzen gelegd bij de Jenisej in het westen, de Lena in het oosten, de Noordelijke IJszee in het noorden en het Baikalmeer in het zuiden. Het is een van de oudste gedeelten van de aardkorst.
Het grootste gedeelte van het kraton is een platform, dat bestaat uit lagen van vroeg-Paleozoïsche afzettingen. Aangenomen wordt dat het gebied sinds het vroege Paleozoïcum niet meer onder water is gekomen van de binnenstromende zeeën, die het grootste gedeelte van de landmassa's hebben overstroomd. Het gebied bestaat overwegend uit toendra en taiga en is zeer rijk aan delfstoffen.