Sint-Martinuskerk (Woudrichem)
kerkgebouw in Woudrichem / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Martinuskerk is een middeleeuwse kruiskerk in de vestingstad Woudrichem.
Martinuskerk | ||||
---|---|---|---|---|
Oostzijde | ||||
Plaats | Woudrichem | |||
Gewijd aan | Martinus van Tours | |||
Coördinaten | 51° 49′ NB, 5° 0′ OL | |||
Gebouwd in | 15e eeuw, herbouw 1621 | |||
Restauratie(s) | 1979 | |||
Monumentnummer | 39576 | |||
Architectuur | ||||
Bouwmethode | pseudobasiliek | |||
Toren | 34 m, sinds 1717 zonder spits | |||
Interieur | ||||
Orgel | 1980, in kas uit 1680 | |||
Afbeeldingen | ||||
Zuidzijde | ||||
Officiële website | ||||
|
De oorsprong van deze kerk zou in de 7e eeuw gelegen zijn, toen een metgezel van de Heilige Willibrord hier een kapel zou hebben gesticht. De huidige, aanvankelijk aan Sint-Martinus gewijde kerk stamt uit de 15e eeuw. De kerk bezat naast het hoofdaltaar nog negen zijaltaren. Het betreft een laatgotische kruiskerk met een pseudobasilicaal schip, waarvan de zijbeuken later langs de toren voortgezet zijn. Het vijfzijdig gesloten koor is iets ouder en wordt thans door een wand van het schip gescheiden. Het schip heeft houten tongewelven.
In 1573 werd een groot deel van Woudrichem door de Geuzen in de as gelegd om de Spanjaarden te beletten de stad in te nemen. Alleen de muren van de toenmalige kerk bleven overeind. De herbouw liet aanvankelijk door geldgebrek op zich wachten, maar kwam in 1621 gereed.[1] De kerk was inmiddels een hervormde kerk geworden: de eerste protestantse predikant trad in 1585 aan. In 1841 werd de kerk gerestaureerd en opnieuw verbouwd.