Tin(II)oxide
chemische verbinding / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Tin(II)oxide is een oxide van tin, met als brutoformule SnO. De stof komt voor als een blauw tot zwart kristallijn poeder, dat onoplosbaar is in water. De kristalstructuur is tetragonaal en de eenheidscel komt overeen met die van lood(II)oxide.
Snelle feiten Structuurformule en molecuulmodel, Algemeen ...
Tin(II)oxide | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | SnO | |||
IUPAC-naam | tin(II)oxide | |||
Andere namen | tinoxide | |||
Molmassa | 134,7094 g/mol | |||
SMILES | O=[Sn] | |||
CAS-nummer | 21651-19-4 | |||
EG-nummer | 244-499-5 | |||
PubChem | 88989 | |||
Wikidata | Q204980 | |||
Beschrijving | Blauw tot zwart kristallijn poeder | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | blauw-zwart | |||
Dichtheid | 6,45 g/cm³ | |||
Smeltpunt | 1080 °C | |||
Onoplosbaar in | water | |||
Geometrie en kristalstructuur | ||||
Kristalstructuur | tetragonaal | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Sluiten