UNEF II
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De United Nations Emergency Force (UNEF II), of Interventiemacht van de Verenigde Naties II in het Nederlands, was een vredesmacht en werd tussen november 1958 en 1967 in de Sinaï gelegerd om een buffer te vormen tussen Israël en Egypte. De eerste inzet van een UNEF was in 1956 na de Suezcrisis in het Midden-Oosten. Deze operatie kreeg de afkorting "UNEF I".
Unef II werkte niet onder het gebruikelijke mandaat van de Veiligheidsraad. In dit geval had de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een vredesmacht op basis van Artikel 2, Paragraaf 7, van het Charter van de Verenigde Naties ingesteld.[1] Een overeenkomst tussen de Secretaris- Generaal en de Egyptische regering, resolutie 340 van de Veiligheidsraad en het wapenstilstandsakkoord tussen Israël en Egypte regelden de verhouding tussen UNEF II en de oorlogvoerende partijen.[1] UNEF II opereerde aan het Suezkanaal later ook in de Sinaï met een operationeel hoofdkwartier in Caïro en later in Ismaïlia.[2]