Verborgen gebreken (recht)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een verborgen gebrek is, binnen het Nederlands rechtsstelsel, een gebrek dat zich na de koop (of na de oplevering of aanvaarding bij nieuwbouw) kan openbaren of zichtbaar kan worden, zonder dat dit daarvoor zichtbaar was. Een verborgen gebrek kan zich voordoen in gebouwen, maar ook in andere goederen en zaken. Een puppy (jong van een hondenras) kan op latere leeftijd onvruchtbaar blijken. Er is dan feitelijk sprake van een verborgen gebrek. Maar in de handel wordt dit als risico onderkend en leidt dan niet tot aansprakelijkheid van verkoper.
Zowel koper als verkoper hebben de plicht om enerzijds de zaak (bijvoorbeeld de woning) te onderzoeken op gebreken (kopersplicht) en anderzijds eventuele gebreken te melden (verkopersplicht). Vanuit de wet (Burgerlijk Wetboek artikel 7:17 en verder) wordt de koper eigenaar van het goed of de zaak inclusief alle huidige bestaande en in de toekomst mogelijk te ontstane gebreken. Daarop is echter een uitzondering mogelijk namelijk: indien een gebrek (na verkoop) een zodanige vorm aanneemt dat normaal gebruik van het goed of de zaak niet mogelijk is, dan is verkoper verantwoordelijk voor de (eventuele) schade en het oplossen van het verborgen gebrek.