Zaanse verhoormethode
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Zaanse verhoormethode is een omstreden verhoormethode bij justitiële zaken die zich kenmerkt door het laten herbeleven van de misdaadsituatie. De methode is vernoemd naar een politiebureau in Zaandam, waar voor het eerst gebruik werd gemaakt van deze vorm van verhoor.[1] De methode wordt ook wel Catch-22-methode genoemd[2] naar de logicaterm catch-22 en is gebaseerd op het CASE 36 communicatiemodel (Communication Analysing System Europe),[3] waarbij een model voor zelfmanagement wordt geboden dat mensen leert door middel van communicatietechnieken vastgeroeste leerprocessen en gewoonten in zichzelf te onderkennen en aan te pakken.[4] De techniek werd in de jaren 90 vaak toegepast,[5] maar is in Nederland sinds november 1996 verboden.[6]