Alfred Kastler

Alfred Kastler (Guebwiller, 3 mei 1902 – Bandol, 7 januari 1984) was een Frans natuurkundige die in 1966 de Nobelprijs voor de Natuurkunde kreeg voor zijn ontdekking en ontwikkeling van optische methoden voor het bestuderen van Hertziaanse resonanties in atomen.

Alfred Kastler
Alfred Kastler (1966)
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum	3 mei 1902
Geboorteplaats	Guebwiller
Overlijdensdatum	7 januari 1984
Overlijdensplaats	Bandol
Nationaliteit	Frans
Academische achtergrond
Alma mater	École normale supérieure Faculté des sciences de Paris
Promotor	Pierre Daure[1]
Wetenschappelijk werk
Vakgebied	natuurkunde, spectroscopie, elektronica,[2] optica[2]
Bekend van	optisch pompen, Nuclear acoustic resonance
Nobelprijs voor Natuurkunde
Jaar	1966
Reden	Voor zijn ontdekking en ontwikkeling van optische methoden voor het bestuderen van Hertziaanse resonanties in atomen.
Voorganger(s)	Shinichiro Tomonaga Julian Schwinger Richard Feynman
Opvolger(s)	Hans Bethe
Portaal    Natuurkunde

Biografie

Kastler werd geboren in Guebwiller (Gebweiler), als zoon van Frederic Kastler en Anne Frey toen de Elzas nog Duits grondgebied was. Hij genoot onderwijs in zijn geboortestad en in Colmar, waar het gezin Kastler naartoe was verhuisd nadat de Eerste Wereldoorlog was uitgebroken. In Colmar bezocht hij de middelbare school (Oberrealschule), die het Lycée Bartholdi werd toen de Elzas in 1918 weer werd ingelijfd bij Frankrijk. Hier raakte hij in het bijzonder geïnteresseerd in de wiskunde en natuurwetenschappen.

Hoewel hij zakte voor zijn toelatingsexamen werd hij in 1921 toch toegelaten tot de eliteschool École normale supérieure (ENS) te Parijs die hij in 1926 verliet om les te geven aan een lyceum. Hij was vijf jaar docent, eerst in Mulhouse en vervolgens in Colmar en Bordeaux. In 1931 werd hij de assistent van Pierre Daure aan de faculteit voor natuurwetenschappen van de universiteit van Bordeaux, waar hij vijf jaar later promoveerde tot Docteur des Sciences Physiques. Vanaf 1936 was hij lector aan de université Blaise Pascal in Clermont-Ferrand en twee jaar later professor te Bordeaux, tot 1941.

Tijdens de Duitse bezetting werd hij door Georges Bruhat gevraagd om naar Parijs te komen om hem te helpen bij de oprichting van een natuurkundige opleiding aan de École normale supérieure. In 1945 verkreeg hij er een leerstoel. Na zijn pensionering in 1968 was Kastler als directeur onderzoek verbonden aan het Centre national de la recherche scientifique (Nationaal centrum voor wetenschappelijk onderzoek), een positie die hij tot 1972 behield.