Loading AI tools
heilige tafel die wordt gebruikt voor rituele offers of voor het deponeren van offergaven Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een altaar (van het Latijn altus = hoog) is een tafel uit hout of steen waar rituele handelingen worden verricht, zoals het brengen van offers aan geesten en goden. Offertafel, outaar en outer zijn synoniemen voor altaar.
De herkomst van het woord altaar is onzeker. Het woord werd vanuit het Latijn ingevoerd als alternatief voor inheemse (Germaanse) woorden.[1]
Naar de laatste inzichten van onder anderen Van der Sijs[2] is altaar waarschijnlijk niet verwant aan het Latijnse woord voor hoog (altus). In een eerdere publicatie uit 1997 werd dit nog juist wel aannemelijk geacht.[1][3]
De verwantschap met "adolere" (verbranden) is waarschijnlijker, mits adolēre uit het Proto-Indo-Europese *ad-aleio is ontstaan. De uitgang -aria is dan mogelijk door dissimilatie uit -alia tot stand gekomen. De synoniemen outer en autaar zijn streektaal, en ontstonden onder invloed van een klankverandering die typisch is voor het Nederlands.[1]
In de periode voor de kerstening, en ook nog een tijd daarna, was in de religie van de Kelten en Germanen een altaar in gebruik dat hörgr werd genoemd. Het was meestal met een boomheiligdom of nemeton verbonden, maar kon ook alleen ergens voor een bepaalde gelegenheid op een hoogte worden opgetrokken. Ook priesteressen konden de dienst voltrekken (veleta of völva).
Het altaar van Kosbach is een (tot nu toe) unieke steenzetting uit de late Hallstattcultuur (ca. 600 tot 500 v.Chr.).
In de Katholieke Kerk vindt men altaren in verschillende delen van de kerk, bijvoorbeeld in het koorgedeelte, waar de priester de mis opdraagt, en elders in de kerk bidaltaren voor Maria en andere heiligen. In Lutherse en Anglicaanse kerken bevindt zich meestal een of meerdere altaren. In veel andere protestantse kerken zijn geen altaren.[4]
Het altaar staat op een predella en is soms aan de voorkant voorzien van een antependium. Op het altaar wordt een altaardwaal (mappa) gelegd. Een achterstuk of achtertafel van een altaar, meestal gebeeldhouwd of beschilderd, noemt men een retabel. Bij grote altaren kunnen deze retabels uit meerdere, uitklapbare delen bestaan (vleugelaltaar). Een bijzonder altaar, veel gebruikt in de baroktijd, is het portiekaltaar.
Het hoofdaltaar, meestal op het priesterkoor geplaatst en goed zichtbaar vanuit de middenbeuk van de kerk, wordt het hoogaltaar genoemd. De priester draagt hier de mis op, gericht naar het oosten. Sinds het Tweede Vaticaans Concilie (1962 - 1965) draagt de priester de mis in de meeste gevallen aan een losstaande altaartafel, die vóór het het hoofdaltaar is geplaatst (volksaltaar). Het hoofdaltaar wordt in vele gevallen gebruikt als opbergplaats voor de hosties (in het tabernakel). In meer traditionele kerken wordt het oude hoofdaltaar nog steeds gebruikt omdat er nooit een volksaltaar is geplaatst, of omdat het weer verwijderd is.
De zijaltaren, vaak gewijd aan de patroonheilige van de kerk, of aan Jozef en Maria, bevinden zich meestal in de zijbeuken. Grotere kerken en kathedralen hebben vaak een groot aantal zijkapellen, waarin zich eveneens altaren gewijd aan diverse heiligen bevinden. In het verleden was aan een altaar vaak een bepaalde broederschap of een gilde verbonden. Sommige abdijkerken, kapittelkerken of paleiskapellen bezitten een privékapel, waar alleen de abt, proost of kasteelheer toegang heeft, en waarin een privé-altaar is geplaatst.
Naast deze vaste altaren (altare fixum), meestal in kerken en kapellen, bestaan er ook huisaltaren, rustaltaren (bij processies), draag- en reisaltaren (altare viatica of itineraria).
Altaren komen voor in bijna alle religies. In Chinese tempels zijn vaak altaren aangebracht voor de goden en persoonlijkheden (zoals Confucius) die worden aanbeden.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.