Arabisch-Palestijnse opstand

De Arabisch-Palestijnse opstand was een opstand in de jaren 1936-1939 van Palestijnse Arabieren die gericht was tegen het Verenigd Koninkrijk enerzijds en tegen de Joodse immigratie anderzijds. Een instroom van Joodse immigranten eind 1918 zorgde ervoor dat het percentage Joden in Palestina ongeveer 10% van de bevolking was. Tegen 1936, rond de tijd van de Arabisch-Palestijnse opstand, bestond de Palestijnse bevolking uit 30% Joden.^[1] Met inmenging van de Britten, kwamen de nationale rechten van de Palestijnse inwoners onder druk te staan.^[1] De gebeurtenissen tijdens deze opstand legden de kiem voor de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948.

Arabisch-Palestijnse opstand
Britse soldaten met Palestijnse gevangenen
Datum	April 1936 - augustus 1939
Locatie	Palestina
Resultaat	Palestijnse opstand neergeslagen door de Britten.
Strijdende partijen
Arabisch Hoger Comité Centraal Comité van Nationale Jihad in Palestina Vereniging voor de Verdediging van Palestina  Verenigd Koninkrijk Jisjoev *Etsel *Hagana
Leiders en commandanten
Amin al-Hoesseini Abd al-Qader al-Hoesseini Hasan Salama Fawzi al-Qawuqji Harold MacMichael John Dill Archibald Wavell Bernard Montgomery Arthur Harris Dudley Pound
Troepensterkte
1.000-3.000 in 1936-1937 tussen 2.500 en 7.500 in 1938 (plus nog eens 6.000 tot 15.000 parttimers) 25.000 tot 50.000 Britse soldaten 20.000 joodse politieagenten, boventalligen en bewakers van nederzettingen 15.000 Hagana-strijders 2.883 Palestina Police Force, alle rangen (1936) 2.000 Irgun-militanten
Verliezen
Palestijnen: c. 5.000 doden c. 15.000 gewonden 108 geëxecuteerd 12.622 aangehouden 5 verbannen Britten: 262 doden c. 550 gewonden Joden: c. 300 doden 4 geëxecuteerd