Bantoevolken

De Bantoevolkeren zijn een groep volkeren in Centraal- en zuidelijk Afrika, die Bantoetalen spreken. Het verspreidingsgebied van de Bantoe beslaat ongeveer een derde van het Afrikaanse continent. Het woord “Bantoe” betekent in bepaalde Bantoetalen “mensen” en is een meervoudsvorm van het woord “Moentoe” (één mens).^[1]

Taal

De Bantoetalen maken deel uit van de Niger-Congo-taalfamilie, die voornamelijk zuidelijk van de Sahara (in de sub-Sahara) worden gesproken. Vermoedelijk ligt de oorsprong van de Bantoetalen in het grensgebied van Nigeria en Kameroen.^[bron?] Het verspreidingsgebied van de Bantoe wordt gekenmerkt door een veel grotere taalkundige homogeniteit dan de meeste andere delen van dit continent. Onder taalkundigen en archeologen bestaat er een consensus dat dit het gevolg is van de betrekkelijk recente verspreiding van deze volksgroep.

Bantoetalen worden thans gesproken in Zuid-Kameroen, in het zuidoosten van Nigeria, in Gabon, Republiek Congo, Congo-Kinshasa, Oeganda, Kenia, Somalië, Tanzania, Angola, Zambia, Malawi, Mozambique, Zimbabwe, Namibië, Botswana en Zuid-Afrika.