Belgische wetgevende verkiezingen 1868

Gedeeltelijke wetgevende verkiezingen vonden plaats in België op dinsdag 9 juni 1868. 62 van de 124 volksvertegenwoordigers werden regulier herverkozen, namelijk de zetels in de provincies Antwerpen, Brabant, Luxemburg, Namen en West-Vlaanderen.

Wetgevende verkiezingen 1868
Datum	9 juni 1868
Land	België
Te verdelen zetels	62 van de 124 (Kamer)
Opkomst	55,6%
Resultaat
Nieuwe regering	Frère-Orban I (liberaal)
Vorige regering	Frère-Orban I (liberaal)
Opvolging verkiezingen
← 1867     1870 →
Portaal    Politiek België

Uitslagen

De liberalen wisten hun meerderheid te vergroten van 72 naar 74 volksvertegenwoordigers.

De katholieken winnen nipt twee zetels in Brugge, maar verliezen telkens één zetel in Nijvel, Bastenaken, Veurne en Ieper.

Stemmenaantal van de kandidaat met de meeste stemmen per partij^[1]

	Arrondissement	Katholieken		Liberalen
Antwerpen
	Antwerpen	3452	56%	2762	44%
	Mechelen	1255		/
	Turnhout	976		/
Brabant
	Brussel	/		3382
	Leuven	1758		/
	Nijvel	1525	48%	1658	52%
West-Vlaanderen
	Brugge	1411	51%	1362	49%
	Ieper	1008	44%	1275	56%
	Kortrijk	1473		/
	Oostende	/		742
	Diksmuide	545		/
	Veurne	398	47%	452	53%
	Roeselare	995		/
	Tielt	691		/
Luxemburg
	Aarlen	/		436
	Bastenaken	210	45%	258	55%
	Marche	300	47%	345	53%
	Neuchâteau	/		407
	Virton	/		463
Namen
	Namen	1514		/
	Dinant	528		/
	Philippeville	/		555
Totaal		18038		14097

Brugge

Van de drie zittende liberale volksvertegenwoordigers stelde enkel de Vrière zich herverkiesbaar.

Er waren 2765 stemmers, met 14 blanco of ongeldige stemmen, dat 2751 geldige stemmen geeft en dus een absolute meerderheid van 1376.

Liberalen	Stemmen	Katholieken	Stemmen
Adolphe de Vrière	1363	Amedée Visart de Bocarmé	1411
Dujardin	1359	Emile De Clercq	1394
Jooris	1347	Van de Walle	1377

Van de Walle-De Ghelcke ontbrak één stem. In de ballotage tussen de liberaal de Vrière en katholiek Van de Walle won de liberaal.

Ieper

In het arrondissement Ieper werden drie volksvertegenwoordigers verkozen.

• Alphonse Vandenpeereboom (liberaal) (zittend): 1.275 stemmen
• Pierre Beke (liberaal): 1.242 stemmen
• Jules Van Merris (liberaal): 1.013 stemmen
• Charles-Louis Van Renynghe (katholiek) (zittend): 1.008 stemmen

Vanwege het geringe stemmenverschil tussen de laatste twee, waren de ongeldig verklaarde stemmen beslissend. Een parlementscommissie (onder katholieke leiding) oordeelde dat Van Renynghe alsnog de meeste geldige stemmen had.^[2] Dit lokte een stevig debat uit in de Kamer tussen de liberale meerderheid en de katholieke minderheid. De Kamer stemde uiteindelijk op 18 november 1868 voor het behoud van het proces-verbaal dat Van Merris verkozen verklaarde.

Leuven

In het arrondissement Leuven kwamen 1905 van de 4170 ingeschreven kiezers opdagen (45,68%).^[1]

De katholieken werden zonder tegenkandidaten verkozen: Edouard Wouters, Louis Landeloos, Charles Delcour, Joseph-Adrien Beeckman en François Schollaert.

Bastenaken

Liberaal Hubert Schmitz (258 stemmen) werd verkozen en versloeg zittend katholiek Emile Van Hoorde (210 stemmen).

Marche

Liberaal Léon Orban werd herverkozen (345 stemmen) met katholiek Jules Pety de Thozée als tegenkandidaat (300 stemmen).

Buitengewone verkiezingen

Daarnaast vonden in dat jaar buitengewone verkiezingen plaats voor:

• een senator in het arrondissement Gent, waarbij Camille Joseph De Bast (liberaal) verkozen werd ter vervanging van de op 10 mei 1868 overleden Albert Gheldolf
• een senator in het arrondissement Oudenaarde, waarbij Théodule Rodriguez d'Evora y Vega (katholiek) verkozen werd ter vervanging van de op 26 september 1868 overleden Charles Rodriguez d'Evora y Vega
• een senator in het arrondissement Tongeren-Maaseik, waarbij Gustave de Woelmont (katholiek) verkozen werd ter vervanging van Guillaume d'Arschot Schoonhoven.
• een volksvertegenwoordiger in het arrondissement Tongeren, waarbij François de Borchgrave d'Altena (katholiek) verkozen werd ter vervanging van Gustave de Woelmont, die senator werd.