Bond van Vrije Liberalen

De Bond van Vrije Liberalen was een op 23 juni 1906 opgerichte Nederlandse politieke partij die daarmee een groep van klassiek-liberalen verenigde (ook wel oud-liberalen genoemd).

Bond van Vrije Liberalen
Geschiedenis
Opgericht	23 juni 1906 (als politieke partij)
Opheffing	16 april 1921
Fusie van	Vrije Liberalen
Opgegaan in	De Vrijheidsbond
Algemene gegevens
Actief in	Nederland
Ideologie	Klassiek liberalisme Nachtwakersstaat[1]
Portaal    Politiek Nederland

Oud-liberalen

De Oud- of Vrij-Liberalen waren al sinds 1880-1889 een stroming in de heterogene liberale kamerfractie. Ze vielen vooral op door hun verzet tegen de kiesrechtuitbreiding. Zij veroorzaakten mede de val van het kabinet-Van Tienhoven, waarna zijzelf in het kabinet-Röell Nederland regeerden. In het daaropvolgende kabinet-Pierson was hun aanvoerder Willem Hendrik de Beaufort minister van buitenlandse zaken.

Na de periode-Kuyper wonnen de liberalen in 1905 de verkiezingen. Ze behaalden echter 48 zetels, en waren voor een meerderheid aangewezen op de steun van de zeven socialisten. Op die basis wilden de oud-liberalen niet regeren, en De Meester vormde een liberaal minderheidskabinet zonder steun van De Beaufort en de zijnen. Dezen richtten een jaar later officieel een eigen partij op.

Fusie

Op 16 april 1921 ging de Bond van Vrije Liberalen samen met onder meer de Economische Bond en Liberale Unie op in de Liberale Staatspartij "De Vrijheidsbond".

Kopstukken

Affiche Bond van Vrije Liberalen (1918)

• W.H. de Beaufort
• H.C. Dresselhuys
• F.J.W. Drion
• S. van Houten
• M. Tydeman

Fractievoorzitters in de Tweede Kamer

(in deze periode was de term Kamerclub gangbaarder dan fractie)

• 1904-1916: M. Tydeman
• 1916-1918: A.C. Visser van IJzendoorn
• 1918-1921: H.C. Dresselhuys

Zie: Alle Tweede Kamerleden van de Bond van Vrije Liberalen

Partijvoorzitters

• 1906-1916: M. Tydeman
• 1916-1921: H.C. Dresselhuys