Cornelis Fock

Cornelis Fock (Amsterdam, 2 november 1828 – Den Haag, 9 mei 1910) was een vooraanstaand liberaal staatsman en bestuurder.

Cornelis Fock
Algemeen
Geboren	Amsterdam, 29 november 1828
Overleden	's-Gravenhage, 9 mei 1910
Partij	liberaal
Religie	Doopsgezind
Titulatuur	Mr.
Functies
1854 - 1855	burgemeester en gemeentesecretaris van Vreeland
1854 - 1855	burgemeester en gemeentesecretaris van Nigtevecht
1855 - 1859	burgemeester van Wijk bij Duurstede
1859 - 1866	burgemeester van Haarlem[1]
1861 - 1868	lid Provinciale Staten van Noord-Holland
1861 - 1868	lid gemeenteraad van Haarlem
1866 - 1868	burgemeester van Amsterdam[2]
1867 - 1868	lid gemeenteraad van Amsterdam
1868 - 1871	minister van Binnenlandse Zaken
sept-dec 1871	lid Tweede Kamer der Staten-Generaal
1871 - 1900	Commissaris des Konings/Commissaris der Koningin in Zuid-Holland[3]
Portaal    Politiek

Hij wordt algemeen bestempeld als een ijverige en doortastende burgemeester, hij was burgemeester van onder meer de gemeente Haarlem en later van de gemeente Amsterdam. In 1868 was hij minister van Binnenlandse Zaken in een door Thorbecke geformeerd kabinet. Hij gold als nogal rechtlijnig en star. Fock bracht belangrijke wetgeving tot stand (onder andere de IJkwet, de Begrafeniswet en de Veewet).

Na zijn ministerschap was Fock kort Tweede Kamerlid en vervolgens Commissaris des Konings in de provincie Zuid-Holland. Hij had een slechte verhouding met de gedeputeerden. Fock werkte gereformeerden en katholieken die burgemeester wilden worden tegen.

Cornelis Fock was lid van het geslacht Fock en een zoon van Abraham Fock en Alida Johanna van Heeckeren. Zijn vader was president van De Nederlandsche Bank. Cornelis Fock trouwde in 1854 met Marie Anne Uittenhooven; ze kregen drie zonen en een dochter. De jongste zoon werd ook Cornelis genoemd.

Externe link

• Instituut voor Nederlandse Geschiedenis