Fasolasuchus

Fasolasuchus^[1][2] is een geslacht van uitgestorven Loricata. Er zijn fossielen van gevonden in de Los Colorados-formatie van het Ischigualasto-Villa Unión-bekken in het noordwesten van Argentinië die dateren uit het Norien van het Laat-Trias, waardoor het een van de laatste Rauisuchia is die heeft bestaan voordat de groep uitstierf aan het einde van het Trias.

Fasolasuchus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Trias
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Reptilia (Reptielen) Onderklasse: Diapsida Infraklasse: Archosauromorpha Orde: Rauisuchia Superfamilie: Rauisuchoidea Familie: Rauisuchidae
Geslacht
Fasolasuchus Bonaparte, 1981
Typesoort
Fasolasuchus tenax
Schedel van Fasolasuchus tenax, voornamelijk gebaseerd op het toegewezen specimen
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal    Biologie Herpetologie

Vondst en naamgeving

Bij La Esquina in de vallei van Ischigualsto-Villa Unión werden door José Fernando Bonaparte in 1970 en 1971 resten opgegraven van een archosauriër. Die meldde hij in 1978 onder de naam Fasolasuchus,^[3] maar in een soortenlijst, zonder beschrijving, zodat het voorlopig een ongeldige nomen nudum bleef. In 1981 werd door hem geldig de typesoort Fasolasuchus tenax benoemd. De geslachtsnaam, 'Fasola's krokodil', eert Tomás H. Fasola die het fossiel vond. De soortaanduiding betekent 'vasthoudend' in het Latijn, een verwijzing naar het formidabele gebit.^[4]

Fasolasuchus valt Lessemsaurus aan

Het holotype is PVL 3850, een gedeeltelijk skelet met schedel. Van de schedel was slechts de praemaxilla bewaard. Verder werd specimen PVL 3851 aan de soort toegewezen, een tweede skelet dat slechts een bovenkaaksbeen, voorste dentarium en draaier bewaart.

Beschrijving

Fasolasuchus is misschien wel het grootste bekende lid van Rauisuchia, met een geschatte lengte van acht tot negen meter, zelfs groter dan de prestosuchide Saurosuchus met een lengte van 7,5 meter.

Dit zou Fasolasuchus het grootste landbewonende roofdier maken dat ooit heeft bestaan, afgezien van grote theropoden. Net als Saurosuchus had het slechts een enkele rij osteodermen op de staart, ongebruikelijk onder Rauisuchia. Het had ook een secundaire hyposfeen-hypantrum-articulatie die de wervelkolom extra stijfheid gaf. Dit kenmerk is ook te zien bij verschillende andere Rauisuchia zoals Postosuchus en dinosauriërs uit de Saurischia.