Finale UEFA Europa League 2018

De UEFA Europa Leaguefinale van het seizoen 2017/18 was de negende finale in de geschiedenis van het toernooi. De wedstrijd werd gespeeld op 16 mei 2018 in het Parc Olympique Lyonnais in Lyon. Atlético Madrid won met 3–0 van Olympique Marseille na onder meer twee doelpunten van Antoine Griezmann, die na afloop verkozen werd tot man van de wedstrijd.

Finale UEFA Europa League
Olympique Marseille Atlético Madrid 0 3
Competitie	UEFA Europa League 2017–18
Datum	16 mei 2018
Stadion	Parc Olympique Lyonnais
Locatie	Lyon, Frankrijk
Scheidsrechter	Björn Kuipers (Nederland)
Toeschouwers	55.768
Man van de wedstrijd	Antoine Griezmann (Atlético Madrid)
Weer	Bewolkt, regen 18 °C 66% luchtvochtigheid[1]
← Vorige     Volgende →
Portaal    Voetbal

Organisatie

Op 9 december 2016 koos de UEFA Executive Committee het Parc Olympique Lyonnais in Décines-Charpieu (Lyon) als locatie voor de Europa Leaguefinale van 2018.^[2]

Het stadion werd in 2016 geopend als de opvolger van het Stade de Gerland, de vroegere thuishaven van voetbalclub Olympique Lyon. Het Stade de Gerland wordt sindsdien enkel nog gebruikt voor rugbywedstrijden. Het is de eerste keer dat er een Europese bekerfinale in het Parc Olympique Lyonnais georganiseerd wordt en de tweede keer dat er een finale in Lyon plaatsvindt. In 1986 streden Dynamo Kiev en Atlético Madrid in het Stade de Gerland om de Europacup II. Dynamo Kiev won toen met 3–0. Lyon was in 2016 ook een van de speelsteden op het EK in Frankrijk. Er vonden zes wedstrijden plaats in het Parc Olympique Lyonnais, waaronder de halve finale tussen Portugal en Wales.

De Fransman Éric Abidal, oud-speler van onder meer Lyon en FC Barcelona, werd aangewezen als ambassadeur van de finale.^[3] De van Lyon afkomstige oud-voetballer had met Barcelona twee keer de UEFA Champions League gewonnen.

Voorgeschiedenis

Diego Simeone stond met Atlético Madrid voor de vierde keer in zeven jaar in een Europese finale, maar was ditmaal geschorst.

Olympique Marseille had in 1999 al eens de finale van de UEFA Cup bereikt. De Franse club verloor toen met 3–0 van Parma. Eerder dat decennium had Marseille onder leiding van trainer Raymond Goethals ook twee keer de finale van het kampioenenbal bereikt. In 1991 verloor het de Europacup I na strafschoppen van Rode Ster Belgrado, in 1993 won Marseille de eerste editie van de Champions League na een zege tegen AC Milan. In de nasleep van dat duel was de Zuid-Franse club in opspraak gekomen vanwege een omkoopschandaal.

Van de twee finalisten had Atlético Madrid het roemrijkste verleden in Europa. Het stond voor de vijfde keer in acht jaar in de finale van een Europees bekertoernooi. In 1962 had de Spaanse club met de Europacup II zijn eerste Europese beker veroverd. Het won toen in de finale na twee wedstrijden van Fiorentina. In zowel 2010 als 2012 had Atlético de Europa League gewonnen. In 2010 won het de finale na verlengingen tegen Fulham, twee jaar later blikte het in de finale de landgenoten van Athletic Bilbao in. Atlético bereikte ook drie keer de finale (1974, 2014, 2016) van het kampioenenbal, maar verloor telkens.

Beide teams hadden elkaar in het seizoen 2008/09 al eens getroffen in Europa. Marseille en Atlético zaten toen in de groepsfase van de Champions League in dezelfde poule. Atlético won de heenwedstrijd in eigen stadion met 2–1, de terugwedstrijd in Frankrijk eindigde in een scoreloos gelijkspel.

Voor Marseille-trainer Rudi García was het zijn eerste Europese finale. Atlético-coach Diego Simeone had als speler van Internazionale in 1998 de UEFA Cup gewonnen. In 2012 had hij als trainer van Atlético de Europa League gewonnen. Nadien bereikte hij met de Spaanse club ook twee keer de Champions Leaguefinale. Simeone werd verplicht de Europa Leaguefinale vanuit de tribune te volgen. Voor zijn wangedrag tijdens de heenwedstrijd van de halve finale had hij van de UEFA een schorsing van vier speeldagen gekregen.^[4] Hij werd op de bank van Atlético vervangen door zijn assistent en landgenoot Germán Burgos.

Sinds de invoering van een finale op neutraal terrein in 1998 was het nog maar de derde keer dat een club in eigen land de finale mocht spelen. In 2002 won Feyenoord in eigen stadion van Borussia Dortmund, drie jaar later verloor Sporting Lissabon in eigen stadion van CSKA Moskou. Marseille was de derde club die in eigen land om de trofee mocht strijden.