Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Franse bezetting van Malta
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
De Franse bezetting van Malta duurde van juni 1798 tot september 1800. De bezetting begon toen de katholieke Orde van Sint-Jan (sinds 1530 de Orde van Malta) zich overgaf aan Napoleon Bonaparte naar aanleiding van de Franse invasie op Malta in juni 1798. De Fransen vestigden in Malta een constitutionele traditie, voorzagen vrij onderwijs voor iedereen en voerden de persvrijheid in.[1]
.svg)
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
Tevens schaften de Fransen er adel, slavernij en feodalisme af, alsook de inquisitie.[2] Een zichtbaar overblijfsel van de Franse periode op Malta is het afbeelden van wapenschilden op de voorgevels van de gebouwen van de ridders.[3]
Remove ads
Franse invasie van 1798
Samenvatten
Perspectief
Zie Franse mediterrane campagne van 1798 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Op 19 mei 1798 vertrok een Franse vloot in Toulon met een leger van 30.000 man onder leiding van generaal Napoleon Bonaparte. De vloot zette koers naar Egypte. Napoleon wilde zo de Franse invloed vergroten in Azië en vrede met de Britten afdwingen, met wie de Fransen al sinds 1792 betrokken waren in de Franse revolutionaire en napoleontische oorlogen. Via Italië bereikte de vloot Valetta op 9 juni 1798 in de vroege ochtend. Op dat moment werd Malta geregeerd door de Orde van Sint-Jan, een oude en invloedrijke orde uit de feodale tijd. Grootmeester Ferdinand von Hompesch zu Bolheim weigerde Napoleons vraag om bevoorrading.
Met dit antwoord beval Napoleon onmiddellijk een bombardement op Valetta. Op 11 juni nam generaal Louis Baraguey d'Hilliers de leiding over een amfibische operatie, waarbij enkele duizenden soldaten landden op zeven strategische plekken op het Maltese eiland. De Franse ridders in de Orde van Sint-Jan deserteerden, terwijl de overige ridders niet voldoende weerstand konden bieden. Ongeveer 2.000 Maltese soldaten hielden weerstand gedurende 24 uur, en trokken zich terug op Valetta op het moment dat de Franse generaal Claude-Henri Belgrand de Vaubois en zijn troepen de stad Mdina veroverd hadden. Niettegenstaande Valetta sterk genoeg stond om een langdurige belegering te doorstaan, onderhandelde Napoleon met grootmeester Ferdinand von Hompesch zu Bolheim, die de toezegging deed dat Malta en al zijn bezittingen werden overgedragen aan de Fransen, op voorwaarde dat hij en zijn ridders konden gaan rentenieren in Frankrijk. Daaropvolgend installeerde Napoleon een Frans garnizoen op Malta. Hij liet er 4.000 manschappen achter, onder bevel van Vaubois, terwijl hij en de rest van het expeditieleger op 19 juni 1798 koers zetten naar Alexandrië.
De Russische tsaar Paul I (1754-1801) werd in 1798 aangeboden de volgende Grootmeester van de 'Orde van Malta' te worden, wat hij aanvaardde. De Orde van Malta is de naam van de katholieke Orde van Sint-Jan sinds 1530.
Paul I stuurde Maarschalk Suvorov met een vloot naar de Middellandse Zee, die overwinningen boekte.[4]
Paul I, de zoon van Catharina de Grote, deed meer voor zijn katholieke onderdanen: Op 7 maart 1801 stond paus Pius VII toe, dat de in 1773 verboden katholieke Sociëteit (Orde van Jezus, de jezuïeten) zich in Wit-Rusland vestigde, onder Generaal Francis Karew. Tsaar Paul I had daar op 11 augustus 1800 op aangedrongen.[5] De Sociëteit was na druk van de katholieke landen Portugal, Spanje en Frankrijk in 1773 door paus Clemens XIV verboden, maar Frederik de Grote van Pruisen en Catharina de Grote van het Russische Rijk stonden de jezuïeten toe zich in hun land te vestigen. In 1814 werd het verbod door Pius VII weer opgeheven.
Remove ads
Hervormingen
Samenvatten
Perspectief
Tijdens zijn verblijf op Malta verbleef Napoleon in het Palazzo Parisio in Valletta, een gebouw dat vandaag gebruikt wordt als ministerie voor Buitenlandse Zaken. Hij stelde hervormingen in, die waren gebaseerd op de principes van de Franse Revolutie.
Op sociaal vlak
De Maltezers werden als gelijk voor de wet beschouwd, en werden overigens Franse burgers. De Maltese adel werd afgeschaft en slaven werden bevrijd. De vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid werden ingesteld, alhoewel de enige krant het Journal de Malta was, dat door de overheid werd uitgegeven. Politieke gevangenen, waaronder Mikiel Anton Vassalli en degenen die deelnamen aan de Revolte van de priesters werden in vrijheid gesteld, terwijl Joden de toelating kregen om een synagoge te bouwen.[6]
Op administratief vlak
Al de eigendommen van de Orde werden geconfisqueerd door de overheid. Er werd een regeringscommissie ingesteld om Malta te besturen. Het bestond uit volgende personen:[1]
Het grondgebied werd ingedeeld in kantons en gemeentes. Elke entiteit werd geleid door een voorzitter, secretaris en vier leden:[1] Ook werd er een Nationale Garde opgericht, met 900 manschappen.[1][6]
Op het gebied van onderwijs
Men wilde scholen oprichten in de dorpen en de steden en 60 studenten de toelating geven om te gaan studeren in Frankrijk. Ook wilde men de Universiteit van Malta omvormen tot een université polytecnique, waar verschillende wetenschappelijke vakken werden onderwezen. Van deze plannen kwam echter niets terecht vanwege de korte periode van Franse bezetting.[6]
Relatie kerk en Staat
De eigendommen van de kerk werden ingenomen door de overheid. Tevens werd de inquisitie afgeschaft. De laatste inquisitoren werden van het eiland verbannen.[6] Later begonnen de Fransen te plunderen, wat mee de aanleiding gaf tot de opstand van de Maltezers.
Remove ads
Bevolkingsopstand en Beleg van Malta
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads