Grand Prix-wegrace der Naties 1954

De Grand Prix-wegrace der Naties 1954 was de achtste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1954. De races werden verreden op 12 september op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start. De wereldtitels in de 125cc-klasse, de 250cc-klasse en de 500cc-klasse waren al beslist. De wereldtitels in de 350cc-klasse en de zijspanklasse werden tijdens deze Grand Prix beslist. Voor de 250cc-klasse en de zijspanklasse eindigde het seizoen.

Grand Prix-wegrace der Naties 1954
Autodromo Nazionale di Monza
Officiële naam	32º Gran Premio delle Nazioni
Land	Italië
Datum	12 september 1954
Organisator	FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde	Geoff Duke
Eerste	Geoff Duke
Tweede	Umberto Masetti
Derde	Carlo Bandirola
350 cc
Snelste ronde	Fergus Anderson
Eerste	Fergus Anderson
Tweede	Enrico Lorenzetti
Derde	Ken Kavanagh
250 cc
Snelste ronde	Arthur Wheeler
Eerste	Arthur Wheeler
Tweede	Romolo Ferri
Derde	Kurt Knopf
125 cc
Snelste ronde	Carlo Ubbiali
Eerste	Guido Sala
Tweede	Tarquinio Provini
Derde	Carlo Ubbiali
Zijspan
Snelste ronde	Wilhelm Noll/ Fritz Cron
Eerste	Wilhelm Noll/ Fritz Cron
Tweede	Cyril Smith/ Stanley Dibben
Derde	Willi Faust/ Karl Remmert

Algemeen

De Grand Prix des Nations werd overschaduwd door de dood van Rupert Hollaus tijdens de trainingen. Het team van NSU trok zich meteen terug om - als fabrieksteam - nooit meer terug te keren. De 100.000 toeschouwers zagen in de soloklassen uitsluitend Italiaanse machines winnen. Geoff Duke won zijn vijfde Grand Prix op rij, Guido Sala won de enige Grand Prix van zijn carrière en Wilhelm Noll/Fritz Cron profiteerden van de afwezigheid van Eric Oliver en grepen de zijspantitel.

500cc-klasse

Dat Geoff Duke de 500cc-race won was inmiddels geen verrassing. Umberto Masetti, die van Gilera slechts één start in het WK kreeg, maakte daarvan optimaal gebruik door tweede te worden. Libero Liberati kwam pas voor de tweede keer aan de start, maar hij had zich van Gilera moeten concentreren op het Italiaans kampioenschap, waarin hij tweede werd.

Uitslag 500cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Geoff Duke Gilera 1:07"32'9 8 2 Umberto Masetti Gilera +16'5 6 3 Carlo Bandirola MV Agusta +1"00'2 4 4 Dickie Dale MV Agusta +1"00'5 3 5 Reg Armstrong Gilera +1"17'6 2 6 Ken Kavanagh Moto Guzzi +1 ronde 1 7 Ray Amm Norton +1 ronde 8 Bill Lomas MV Agusta +1 ronde 9 Fergus Anderson Moto Guzzi +1 ronde 10 Luigi Taveri MV Agusta +1 ronde 11 Jack Brett Norton +1 ronde 12 Nello Pagani MV Agusta +1 ronde 13 Walter Zeller BMW +1 ronde 14 Tito Forconi Gilera +3 ronden n.c. Paolo Campanelli Gilera +7 ronden n.c. Lodovico Facchinelli Gilera +9 ronden

Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Jack Ahearn Norton Georg Braun Horex Francis Flahout Norton Georges Burgraff Norton Pierre Monneret Gilera Alano Montanari Moto Guzzi Antonio Ronchei Norton Dante Bianchi Moto Guzzi Dino Fagiolini Moto Guzzi Enrico Galante Norton Francesco Guglielminetti Norton Libero Liberati Gilera Rod Coleman AJS

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Gordon Laing (†) Norton Overleden[1] Keith Campbell Norton Auguste Goffin Norton Léon Martin Gilera Jacques Collot Norton Bob Matthews Norton Bob McIntyre AJS Cyril Julian Norton Derek Farrant AJS Harold Clark Norton Tommy Wood Norton Alfredo Milani Gilera Peter Murphy Matchless Rudy Allison Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Geoff Duke (wereldkampioen)	Gilera	40 (46)
2	Ray Amm	Norton	20
3	Reg Armstrong	Gilera	13
4	Ken Kavanagh	Moto Guzzi	10
5	Fergus Anderson	Moto Guzzi	8
	Pierre Monneret	Gilera
	Jack Brett	Norton
	Carlo Bandirola	MV Agusta
10	Alfredo Milani	Gilera	6
	Umberto Masetti	Gilera

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

350cc-klasse

Na de GP van Zwitserland konden de eerste tien in de WK-stand (theoretisch) nog wereldkampioen worden, maar nu Fergus Anderson zijn vierde Grand Prix won kwam aan alle onzekerheid een einde. Tweede man in de stand Rod Coleman viel door een gescheurde benzinetank uit en Ray Amm werd slechts vijfde. Daarom kon Anderson zich al wereldkampioen noemen.

Uitslag 350cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Fergus Anderson Moto Guzzi 55"25'7 8 2 Enrico Lorenzetti Moto Guzzi +0'5 6 3 Ken Kavanagh Moto Guzzi +0'6 4 4 Duilio Agostini Moto Guzzi +1'0 3 5 Ray Amm Norton +5'6 2 6 Jack Brett Norton +7'0 1 7 Arthur Wheeler AJS +8'2 8 Luigi Taveri Norton +2 ronden 9 H. Barri AJS +2 ronden 10 Erwin Aldinger Schnell-Horex +2 ronden Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Hans Haldemann Norton Kurt Knopf AJS Rod Coleman AJS Gescheurde tank Jack Ahearn Norton

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak John Grace Norton Gordon Laing (†) Norton Overleden[1] Maurice Quincey Norton Auguste Goffin Norton Firmin Dauwe Norton Georg Braun Schnell-Horex Karl Hofmann DKW Siegfried Wünsche DKW Jacques Collot Norton Pierre Monneret AJS Bob Keeler Norton Bob Matthews Velocette Bob McIntyre AJS Derek Farrant AJS John Clark AJS Peter Davey Norton Alano Montanari Moto Guzzi Barry Stormont BSA Leo Simpson AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Fergus Anderson (wereldkampioen)	Moto Guzzi	30
2	Ray Amm	Norton	22
3	Rod Coleman	AJS	20
4	Ken Kavanagh	Moto Guzzi	18
5	Enrico Lorenzetti	Moto Guzzi	15
6	Jack Brett	Norton	14
7	Leo Simpson	AJS	9
	Bob McIntyre	AJS
9	Pierre Monneret	AJS	8
10	Derek Farrant	AJS	6
	Auguste Goffin	Norton

250cc-klasse

De 250cc-klasse werd getekend door het ontbreken van het hele fabrieksteam van NSU, maar het fabrieksteam van Moto Guzzi kon nog steeds niet echt indruk maken. De race werd gewonnen door privérijder Arthur Wheeler en op de derde plaats eindigde Kurt Knopf met een NSU-productieracer. In de stand van het wereldkampioenschap veranderde dan ook niet veel, want NSU was zo oppermachtig geweest dat Werner Haas, de verongelukte Rupert Hollaus en HP Müller onbedreigd de eerste drie plaatsten bleven bezetten.

Uitslag 250cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Arthur Wheeler Moto Guzzi 50"51'3 8 2 Romolo Ferri Moto Guzzi +7'0 6 3 Kurt Knopf NSU +50'8 4 4 Roberto Colombo Moto Guzzi +53'1 3 5 Tommy Wood Moto Guzzi +1"29'4 2 6 Angelo Marelli Moto Guzzi +2"21'4 1 7 Ermanno Ozino Moto Guzzi +2"21'4 8 Guido Paciocca Moto Guzzi +2"21'9 9 Dino Fagiolini Moto Guzzi +2 ronden Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Georg Braun NSU Afgebroken uitlaat Guido Sala Onbekend Adelmo Mandolini Moto Guzzi Losse achterwielbout Lanfranco Baviera Moto Guzzi

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Werner Haas (wereldkampioen) NSU Teambeleid[2] Rupert Hollaus (†) NSU Overleden Hermann Paul Müller NSU Teambeleid[2] Hans Baltisberger NSU Teambeleid[2] Helmut Hallmeier Adler Reg Armstrong NSU Teambeleid[2] Ken Kavanagh Moto Guzzi Luigi Taveri Moto Guzzi Walter Reichert NSU Fergus Anderson Moto Guzzi John Horne Rudge Walter Vogel Adler Bob Geeson REG

Top tien eindstand 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Werner Haas (wereldkampioen)	NSU	32 (40)
2	Rupert Hollaus (†)	NSU	26 (30)
3	Hermann Paul Müller	NSU	17 (19)
4	Arthur Wheeler	Moto Guzzi	15
5	Hans Baltisberger	NSU	14
6	Georg Braun	NSU	6
	Romolo Ferri	Moto Guzzi
8	Roberto Colombo	Moto Guzzi	5
9	Reg Armstrong	NSU	4
	Helmut Hallmeier	Adler
	Tommy Wood	Moto Guzzi
	Kurt Knopf	NSU

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

125cc-klasse

Zonder deelname van het fabrieksteam van NSU leek het niet meer dan logisch dan dat de gevestigde orde van MV Agusta de punten zou verdelen. Dat lukte echter niet: Roberto Colombo, Angelo Copeta, Nello Pagani en Cecil Sandford haalden de finish niet en Carlo Ubbiali werd slechts derde achter de privérijder Guido Sala en de nieuwe fabrieksrijder van Mondial Tarquinio Provini. Vooral de tweede plaats van Provini was opvallend: hij gebruikte een Mondial 125 Bialbero, een machine waarmee in het hele seizoen nog geen punt gescoord was, maar die door Alfonso Druisiani grondig herzien was. De wereldtitel was echter al eerder beslist. Rupert Hollaus was postuum wereldkampioen.

Uitslag 125cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Punten 1 Guido Sala MV Agusta 41"16'4 8 2 Tarquinio Provini Mondial +50'4 6 3 Carlo Ubbiali MV Agusta +56'4 4 4 Massimo Genevini MV Agusta +2 ronden 3 5 Franco Bertoni MV Agusta +2 ronden 2 6 Willi Scheidhauer MV Agusta +2 ronden 1 7 Gerrit Dupont MV Agusta +3 ronden Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Roberto Colombo MV Agusta Angelo Copeta MV Agusta Nello Pagani MV Agusta René Bétemps Onbekend Cecil Sandford MV Agusta

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Rupert Hollaus (†) NSU Overleden Hans Baltisberger NSU Teambeleid[2] Hermann Paul Müller NSU Teambeleid[2] Karl Lottes MV Agusta Werner Haas NSU Teambeleid[2] Arturo Paragues Lube Gabriel Corsín MV Agusta José Antonio Elizalde Montesa Juan Bertran Montesa Brian Purslow MV Agusta Ivor Lloyd MV Agusta

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Rupert Hollaus (†) (wereldkampioen)	NSU	32
2	Carlo Ubbiali	MV Agusta	18
3	Hermann Paul Müller	NSU	15
4	Werner Haas	NSU	11
5	Hans Baltisberger	NSU	10
6	Cecil Sandford	MV Agusta	8
	Guido Sala	MV Agusta
8	Tarquinio Provini	Mondial	6
9	Massimo Genevini	MV Agusta	3
10	Ivor Lloyd	MV Agusta	2
	Karl Lottes	MV Agusta
	Franco Bertoni	MV Agusta

Zijspanklasse

Bij aanvang van de Italiaanse GP stonden Wilhelm Noll/Fritz Cron en Eric Oliver/Les Nutt samen aan de leiding van het WK, maar Oliver had waarschijnlijk nog veel last van zijn in juli gebroken arm en kwam niet aan de start. Een punt was dus voor Noll/Cron voldoende om wereldkampioen te worden. Ze wonnen de race voor Oliver's stalgenoten Cyril Smith/Stanley Dibben en haalden daarmee de eerste van negentien wereldtitels voor BMW binnen. Willi Faust/Karl Remmert werden derde. Ook Jacques Drion was inmiddels van Norton overgestapt op BMW, en hij werd met Inge Stoll in het zijspan vierde.

Uitslag zijspanklasse Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten 1 Wilhelm Noll Fritz Cron BMW 40"19'7 8 2 Cyril Smith Stanley Dibben Norton-Watsonian +54'9 6 3 Willi Faust Karl Remmert BMW +2"06'2 4 4 Jacques Drion Inge Stoll-Laforge BMW +2"06'3 3 5 Fritz Hillebrand Manfred Grunwald BMW +1 ronde 2 6 René Bétemps André Drivet Norton +1 ronde 1 7 Albino Milani Giuseppe Pizzocri Gilera +1 ronde 8 Edgar Strub J. von Arx Norton +1 ronde 9 Luigi Marcelli Spartaco Ricci Norton +2 ronden

Niet deelgenomen Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Eric Oliver Les Nutt Norton-Watsonian Blessure[3] Onbekend[4] Coureur Bakkenist Merk Ernst Kussin Franz Steidel Norton Julien Deronne Jules Nies Norton Hans Haldemann Luigi Taveri Norton Loni Neußner Werner Öxner Norton Otto Schmid Otto Kölle Norton Walter Schneider Hans Strauß BMW Bill Boddice John Pirie Norton

Top tien eindstand zijspanklasse

Pos.	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn.
1	Wilhelm Noll	Fritz Cron	BMW	30 (38)
2	Eric Oliver	Les Nutt	Norton-Watsonian	26
3	Cyril Smith	Stanley Dibben	Norton-Watsonian	22 (26)
4	Walter Schneider	Hans Strauß	BMW	14 (16)
5	Fritz Hillebrand	Manfred Grunwald	BMW	14
6	Willi Faust	Karl Remmert	BMW	8
7	Jacques Drion	Inge Stoll-Laforge	Norton / BMW	6
8	Otto Schmid	Otto Kölle	Norton	3
9	Loni Neußner	Werner Öxner	Norton	2
10	Bill Boddice	John Pirie	Norton	1
	Julien Deronne	Jules Nies	Norton
	Ernst Kussin	Franz Steidel	Norton
	Hans Haldemann	Luigi Taveri	Norton
	René Bétemps	André Drivet	Norton

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)