Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1984
Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1984 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1984. De races werd verreden op 27 mei 1984 op de Nürburgring nabij Nürburg, die helemaal vernieuwd was. In de Duitse Grand Prix kwamen alle klassen aan de start.
Remove ads
Algemeen
Samenvatten
Perspectief
De Duitse Grand Prix keerde na drie jaar terug op de Nürburgring, waar een compleet nieuw circuit was aangelegd, dat de coureurs uitstekend beviel. De wisselende weersomstandigheden op de racedag maakten het voor de 250cc-coureurs moeilijk een goede bandenkeuze te maken.
De nieuwe Nürburgring
Tot en met het seizoen 1980 had de Grand Prix-wegrace van Duitsland zich afwisselend op de Hockenheimring en de Nordschleife van de Nürburgring afgespeeld, maar de coureurs, vooral die uit de 500cc-klasse, waren dit lange en gevaarlijke circuit meer dan beu. In 1980 moesten de toprijders letterlijk door hun teams worden gedwongen überhaupt te starten, maar in de jaren daarna werd in Hockenheim gereden, in afwachting van de nieuwe Nürburgring, die naast het oude circuit werd aangelegd. Het nieuwe circuit was dan ook bijzonder modern en veilig. Het was overal minstens tien meter breed en had - ook op ongevaarlijke plaatsen - ten minste tien meter uitloopstrook. Voor de rijders was er een modern rennerskwartier met goede sanitaire voorzieningen. Die waren er ook voor het publiek. Men kon 150.000 toeschouwers herbergen, waarvan er 120.000 konden staan of zitten op zestien tribunes. De kosten voor dit alles bedroegen 81 miljoen Duitse mark. Het publiek zat echter overal ver van de baan, zo ver, dat de startnummers niet eens leesbaar waren.
Remove ads
500cc-klasse
Samenvatten
Perspectief
Erg spannend was de strijd om de leiding in de 500cc-race niet. Ron Haslam was zoals gewoonlijk als snelste weg, maar Freddie Spencer stelde met zijn driecilinder al in de tweede ronde orde op zaken. Eddie Lawson wist Randy Mamola en Ron Haslam te passeren, maar werd tegen het einde van de race gehinderd door een achterblijver, waardoor hij even het gras in moest en veel tijd verloor. Hij werd toch nog tweede voor Mamola en Haslam. Raymond Roche reed eenzaam naar de vijfde plaats, maar achter hem werd flink gevochten tussen Virginio Ferrari, Didier de Radiguès, Keith Huewen, Barry Sheene, Boet van Dulmen en Franco Uncini. Ferrari wist zich los te maken en Uncini won elke ronde een plek, terwijl Reinhold Roth aansluiting bij deze groep kreeg. De Radiguès en Roth kwamen echter ten val en Uncini nam de zesde plaats over van Ferrari. Van Dulmen moest Huewen laten gaan maar eindigde toch nog voor Sheene.
Het Honda-fabrieksteam had de viercilindermotor van de Honda NSR 500 van Freddie Spencer na de GP van Oostenrijk meteen naar HRC gestuurd om te laten onderzoeken waarom hij niet goed had gelopen. Men kreeg geen uitsluitsel en besloot de oude NS 500-driecilinder van Marco Lucchinelli uit 1983 in de werkplaats in Aalst aan te passen aan de specificaties voor Spencer. Al na vier ronden verdrong Spencer met deze machine Eddie Lawson van poleposition. Randy Mamola gebruikte Spencer's motorfiets ook, maar was bijna drie seconden langzamer. Cagiva verscheen niet in Duitsland. Marco Lucchinelli vond het zinloos verder te gaan zolang er geen beter frame was ontwikkeld.
|
Uitslag 500cc-klasse
.svg){kind=small}
Niet gefinisht
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Niet deelgenomen
Top tien tussenstand 500cc-klasse
Remove ads
250cc-klasse
Samenvatten
Perspectief
Door de dreigende wolken besloot een aantal coureurs na de opwarmronde een bandenwissel te maken. Thierry Espié, Alan Carter, Wayne Rainey en Sito Pons kozen voor intermediates en bleken daardoor in de race kansloos. Christian Sarron koos al voor de opwarmronde voor slicks en Manfred Herweh, Martin Wimmer en Carlos Lavado volgden zijn voorbeeld. Toni Mang wisselde pas na de opwarmronde naar slicks, die daardoor bij de start nog koud waren. Na de start ging Martin Wimmer aan de leiding, maar na zeven ronden bestond de kopgroep uit Wimmer, Herweh en Sarron, met op enige afstand Lavado, Jacques Cornu en Mang, die trager was begonnen om zijn banden op temperatuur te brengen. Espié en Carter waren al teruggevallen omdat het droog bleef en hun intermediates niet goed werkten. Toen de eerste achterblijvers gepasseerd werden leek Wimmer een kleine voorsprong te nemen, maar Herweh en Sarron dichtten het gat weer. Herweh passeerde Wimmer en gaf hem zelfs een vriendschappelijk tikje op de rug. In de voorlaatste bocht remde Herweh erg laat, maar hij merkte dat zijn achterband versleten was en ging voorzichtig de laatste bocht in. Sarron had de ideale lijn en won voor Wimmer en Herweh.
Opnieuw stonden de beste 250cc-rijders dicht bij elkaar, maar voor het publiek was het een tegenvaller dat Martin Wimmer en Manfred Herweh genoegen moesten nemen met posities achter de Fransman Christian Sarron.
|
Uitslag 250cc-klasse
Niet gefinisht
Niet gekwalificeerd
Niet deelgenomen
Top tien tussenstand 250cc-klasse
Remove ads
125cc-klasse
Samenvatten
Perspectief
Manager/constructeur Jan Thiel vertelde voor de 125cc-race in Duitsland dat zijn rijders met stalorders van start zouden gaan. Als Eugenio Lazzarini kans had om te winnen, moest Ángel Nieto hem voor laten gaan. Garelli was tenslotte een Italiaans merk en daarmee zou ook de Italiaanse pers gunstig gestemd worden. Lazzarini kon zijn gekunstelde favorietenrol echter niet waarmaken. Snelste trainer Maurizio Vitali nam meteen de leiding en Nieto liet Lazzarini inderdaad voorop gaan in de achtervolging. Toen Vitali's voorsprong begon te groeien reed Nieto het gat toch maar alleen dicht, maar Vitali viel in de zesde ronde, waardoor de kansen van Lazzarini weer groter werden en Nieto sloot weer achter hem aan. Er kwam echter een nieuw probleem: een achtervolgende groep met Luca Cadalora, Fausto Gresini en August Auinger kwam dichterbij en Cadalora nam de leiding van Lazzarini over. Nieto gebaarde bij elke doorkomst naar de pit dat hij niet wist wat te doen, maar toen Lazzarini niet in staat bleek Cadalora weer in te halen nam hij de leiding. In de laatste bocht keek hij om, om te zien of Lazzarini weer achter hem zat, maar dat was niet het geval en Nieto moest de overwinning wel grijpen. Daarmee was Lazzarini wel de mond gesnoerd, want die had zich - ook al in de Italiaanse pers - nogal negatief geuit omdat hij bij Garelli tweede viool moest spelen.
|
Uitslag 125cc-klasse
.svg){kind=small}
Niet gefinisht
Niet deelgenomen
Top tien tussenstand 125cc-klasse
Remove ads
80cc-klasse
Samenvatten
Perspectief
Het was duidelijk dat WK-leider Pier Paolo Bianchi in de slipstream van Stefan Dörflinger zou moeten kruipen om hem te kunnen volgen, maar dat plan mislukte na de slechte start van Bianchi. Ook Jorge Martínez had een matige start, maar hij kon toch naar Dörflinger toe rijden, om daarna met machinepech uit te vallen. Daardoor kwam Bianchi toch nog op de tweede plaats terecht.
In de 80cc-klasse begonnen grote verschillen te ontstaan tussen de toprijders met de beste machines en de privérijders. George Looijesteijn, die zich als achtste kwalificeerde, reed ruim 7 seconden langzamer dan Jorge Martínez, die Stefan Dörflinger wist af te troeven en snelste was.
|
Uitslag 80cc-klasse
Niet gefinisht
Niet deelgenomen
Top tien tussenstand 80cc-klasse
Remove ads
Zijspanklasse
Samenvatten
Perspectief
Hoewel Rolf Biland al in de eerste bocht de combinatie Egbert Streuer/Bernard Schnieders uitremde en de leiding nam, besloot Streuer dezelfde taktiek als in Oostenrijk toe te passen: hij bleef Biland gewoon opjagen. Hij hoorde dat de machine van Biland veel te veel toeren moest maken en wist dat dat niet lang goed kon gaan. Twaalf ronden lang duurde dit spel, totdat de rondetijden zo hoog werden dat Streuer bang was dat de achtervolgers terug zouden komen. Streuer passeerde Biland, die vier ronden later uitviel door een kapotte zuiger. Op dat moment vochten Alain Michel en Werner Schwärzel om de derde plaats, maar Schwärzel moest naar de pit om zijn achterband te laten vervangen. Fresc kon daardoor onbedreigd tweede worden, bijna een minuut voor Steve Webster. Schwärzel vocht zich nog terug naar de vierde plaats, met een ronde achterstand.
Rolf Biland had zijn technische problemen geweten aan het vertrek van tuner Romero Folghera, die naar het Parisienne-team gegaan was. Folghera wist echter toch wat tijd te vinden om Biland te helpen en de Krauser-LCR bleek al in de trainingen snel en betrouwbaar. Er ontstond een gevecht op haren en snaren tussen Biland en Egbert Streuer om poleposition, dat Biland nipt wist te winnen. Theo van Kempen plaatste zich als tiende, maar wist niet of hij het wel een hele race zou volhouden nu was gebleken dat hij in Oostenrijk tweedegraads brandwonden had opgelopen. Jos Modder verloor tijdens de training zijn bakkenist Dick van 't Klooster, die 200 meter over het asfalt rolde maar fit genoeg bleef om te starten.
|
Uitslag zijspanklasse
Niet gefinisht
Top tien tussenstand zijspanklasse
Remove ads
Trivia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads